LUK toont zich actueler dan ooit

Een frisse wind waait door de Sint-Jan-De-Doperkerk in Leuven. Niet alleen omdat het putje december is, maar ook omdat het Leuvens Universitair Koor (LUK) komt opdraven met een vernieuwend en experimenteel repertoire dat onderzoekt welke vorm muziek aanneemt in het (post)covidtijdperk.

Daarvoor schakelen ze de hulp in van negen jonge componisten, die de frustraties en het stilzwijgen van de voorbije periode elk op hun eigen manier vertalen in hun werk. Het resultaat is een concert waarin mondmaskers en social distancing geen hindernissen vormen, maar bijdragen aan de muzikale beleving van zowel zangers als luisteraars.

Experimenteren met klanken

Doorheen het concert neemt het LUK ons mee in haar zoektocht naar de betekenis van muziek in een 'gedempte' wereld. De toon wordt gezet met het eerder luchtige Inhalation Frustration van Lara Denies, dat de frustraties van het corona-stilzwijgen samenvat aan de hand van de welgemeende lyric 'Corona is a b*tch, she really is'.

Het volgende stuk, Vox Nihili van Benjamin Windelinckx, slaat dan weer een heel andere, meer ingetogen toon, die de vele slachtoffers van de coronapandemie wil herinneren. Het koor weet de verschillende lagen van het werk op harmonieuze wijze samen te brengen; het publiek houdt vol bewondering hun adem in.

Met Toondichter van Maya Verlaak bereikt het concert een nieuw cyber-niveau. Het is een stuk waarbij de computer de noten van het koor, die de dirigent aangeeft, opvangt en op basis daarvan tekst genereert. Het werk is dus het resultaat van de interactie tussen mens en computer, al wil die laatste niet meer goed meewerken tijdens het concert zelf. Ach, geen corona zonder technische moeilijkheden, zeker?

Muzikale veelzijdigheid

Af en toe wisselt het koor de experimentele stukken in voor meer klassieke werken, zoals Tsjaikovski's Hymne voor de cherubijnen of Bruckner's Os Justi. Dat zijn de stukken die we meer gewend zijn van het LUK, en dat hoor je: de balans zit juist en de muziek wordt met overtuiging gebracht. Hier zou je uren naar kunnen luisteren.

Toch is het net de combinatie van klassiek en modern die het concert interessant maakt: het repertoire is in zijn geheel meerlagig en complex, en zet de luisteraar aan tot reflectie over de (soms ongeziene) mogelijkheden van klank en geluid. De stukken bieden in hun muzikale veelzijdigheid een repertoire dat blijft boeien.

Een blijde terugkeer

Afsluiten doet het LUK met La Peste van Koben Sprengers, een stuk over de (wan)hoop tijdens de coronacrisis dat in drie bubbels gezongen wordt die met elkaar in dialoog gaan. Het werk culmineert in een samenkomst van alle stemmen en brengt een boodschap van overwinning: 'Maar wat voor het kwaad op deze wereld geldt, geldt ook voor de pest. Ze kan mensen boven zichzelf doen uitstijgen.'

En boven zichzelf uitstijgen, dat doen jullie ook, beste LUK. Van het volledig zwarte uniform (weg met dat lelijke blauw) tot het vernieuwende repertoire en de prachtige samenzang. Muted is een totaalconcept dat boeit van begin tot einde. Het Leuvens Universitair Koor is terug, actueler en sprankelender dan ooit tevoren.