Loof het LUK!

Na het gebruikelijke introlied tijdens de wandelgang, vangt het LUK aan met het overdonderende Statuit ei dominus van de Belgische priester-componist Jules Van Nuffel, een favoriet van dirigent Koen Vits. De heftige opening in re-mineur trekt meteen ieders aandacht. De toon is gezet, en het kippenvel staat al op de armen. De traditionele orgelbegeleiding is voor deze gelegenheid vervangen door een orkest, samengesteld uit leden van het Lemmensinsitituut en het Brusselse Conservatorium. Dit maakt Van Nuffels werk zeker niet minder monumentaal: zelfs de heiligenbeelden in de St. Jan de Doperkerk lijken te trillen in vervoering.

Of het nu aan een nauwkeurige samenstelling ligt of vele uren oefenen, koor en orkest werken zeer goed samen. De tafelpoot die Vits bij wijze van grap krijgt halverwege het concert, heeft hij zeker niet nodig. Met het kleinste gebaar heeft hij alle zangers en muzikanten mee. Hierdoor bereiken zowel de subtiliteiten als sterke climaxen van Van Nuffels expressieve muziek moeiteloos het publiek tot op de achterste rij.

Na het meeslepende Statuit ei Dominus voeren de muzikanten ons mee door het droevige en gevoelige Super flumina Babylonis, een psalm die door Van Nuffel op muziek werd gezet tijdens de Duitse bezetting in de Eerste Wereldoorlog. Bij het daaropvolgende O sacrum convivium ziet het ernaar uit dat de jubileumvierders niemand zonder natte oogjes of opgedroogde tranen de kerk willen zien verlaten. Het is ze gegund. Dirigent Vits bracht, volgens de presenterende koorleden, zijn studenten de liefde voor Van Nuffel bij, en zij brengen die als ware discipelen over op het publiek.

Toegankelijk meesterschap

Daarnaast wordt moeiteloos het werk van William Henry Harris, Guy Weitz, Arnold Bax en Vits zelf ingepast in het programma. Als de muziek niet af en toe onderbroken zou worden om een mopje, weetje of grappige anekdote op het podium te brengen, zou de avond een samenvloeiing zijn van muzikale pracht. Trots vertellen de zangers dat hun koor vijftig jaar geleden is ontstaan uit een groepje studenten dat op een kot samen de favoriete muziek wilde beleven. Dat deze vriendengroep is uitgegroeid tot een koor dat zo groots en professioneel is, heeft iedereen verrast. Tegelijkertijd is het studentikoze aspect zeker behouden.

Zo zijn we niet enkel bij een topconcert, maar ook bij een uitbundige viering van het vijftigjarig bestaan van het LUK, wat de overgave enkel vermeerdert. De LUK-hymne, met muziek van Vits en tekst van koorlid Cyril Masai, geeft dit perfect weer. Deze melodieuze mijmering verhaalt de verbinding door muziek en de levensverhalen die gevormd worden tijdens de periode in het koor. Het levendige Salve Regina van Guy Weitz en het warme en ingetogen Lord, Thou Hast Told Us van Arnold Bax, waarin de sopranen op de meest zuivere wijze de hemelpoorten bezingen, vormen een mooie aanvulling.

Met Van Nuffels Te Deum krijgt ook dit grandioze concert een slot. Kon men het maar eindeloos herhalen. Hopelijk zullen volgend jaar weer een hoop jonge keeltjes het LUK vervoegen. Op naar de honderd!