Leuven eist de mooiste woorden op

Geïnspireerd door het literaire leuks dat de Rederijkers zo’n 500 jaar geleden ten tonele voerden, knutselde Babylon afgelopen donderdagavond een voorstelling in elkaar, in samenwerking met letterenkringen van drie andere studentensteden: Filologica uit Gent, LWK uit Brussel en Lingua uit Antwerpen.

Lange geschiedenis

De Vesaliusaula werd omgetoverd tot het strijdtoneel waarop de verschillende steden hun jong poëtenvolk op elkaar zouden loslaten. De aankleding was sober, de begeisterung van de man en macht achter het Landjuweelgegeven was dit niet. In de openingsspeech maakten ze al snel duidelijk waar het die avond om zou draaien: vriendschappelijke verzustering tussen de vier steden, met de voordracht van literatuur als medium.

Ter inleiding werd het concept – het historische Landjuweel – verduidelijkt door Hubert Meeus en Marc Van Vaeck, professoren in de Nederlandse letterkunde van respectievelijk Universiteit Antwerpen en KU Leuven. De ietwat droge samenvatting van honderd jaar rederijkersgeschiedenis door professor Meeus duurde een klein uurtje te lang. Het optreden van Van Vaeck daarentegen klopte gelukkig lucht door dit beslag. Een echt optreden kregen we: Van Vaeck begeleidde elke toeschouwer als een marionet van 1561 naar het nu en naar de acts die zouden volgen.

Viermaal tien

Elke deelnemer kreeg 10 minuten om jury en publiek te overtuigen. Antwerpen opende en diende een trio van dans, poëzie en Einaudi (Italiaanse pianist en componist, red.) op. Silke Wossmann, die haar eigen odes aan de poëzie en de liefde voorbracht, sleepte met haar achterban de publieksprijs in de wacht.

Next in line waren vier Brusselse dichters die elk een eigen tekst brachten, zonder meer: vier afzonderlijke zuilen die samen het fronton der poëzie droegen, al stond ook hier liefde centraal.

De Elckerlyc van dit Landjuweel werd de act van Leuven: Kaat Bastiaens, Yannis Tate en Noa Rousseau brachten vier miniatuurgedichten van rechtenstudent Kobe Penninckx, en lieten in hun performance het spel met klanken en herhaling van woorden extra tot uiting komen.

Volgens de jury – een handvol professoren, lezers en schrijvers uit elke stad – zorgden zowel tekst als uitvoering voor een gouden randje.

Gent besloot de avond en mat zich tevens de rol van vreemde eend in de bijt aan; een meer prozaïsche redevoering over oorlog en onwetendheid die werd gebracht door één enkele spreker.

Het begin van een nieuwe traditie?

Dichter Mustafa Kör, die in 2016 zijn laatste bundel Ben jij liefde voorstelde, zorgde tijdens het tellen van de stemmen voor verdereverstrooiing en verademing: in een interview-achtig format las hij vooruit zijn dichtbundel en speelde hij met de vragen die de interviewerszijn richting opstuurden.

Op de receptie naafloop mengde hij zich onder de studenten, professoren en schrijvers;nimmer straalde dit alles zo’n natuurlijke charme uit en nooit werder zo met complimenten gegooid – in alle richtingen. Deze receptiewas gratis: dozijnen Cristalpils gingen over de toog, tot grootgenoegen van blut en bierdrinkend studerend Vlaanderen.

Een nieuwe editievan het Landjuweel werd alvast bevestigd voor 2019: Leuven zal, alswinnaar van dit jaar, opnieuw het evenement hosten. Dedeelnemerslijst breidde ondertussen ook uit: Nederlandse stedenUtrecht en Amsterdam gaven reeds hun fiat.

De avond wasdynamisch, de drank gratis, de gastvrijheid aanstekelijk en decreativiteit van elke stad verschillend. Praktisch en technischverliep nog niet alles zonder haperingen, maar wat koop jeuiteindelijk met goede logistiek? Alvastgeen aandoenlijke sympathie en zekerheid op wederkeren van menig man,vrouw en kind op de volgende editie.