recensie> Openingsavond Interuniversitaire Literaire Prijs
Lampionnen en een Duits klankgedicht
Geen knus bijkletsen tussen de rekken van boekenwinkel Boekarest tijdens de opening van de 44e editie van de Interuniversitaire Literaire Prijs, wel een geslaagde literaire avond in de Erasmustuin.
De schrijfwedstrijd van Kring Babylon geeft studenten de kans om hun poëzie of proza te delen en biedt laureaten en andere literatuurfanaten ook een podium op de openingsavond. Dat er dit jaar ook ontsmettingsgel en mondmaskers, maar geen hapje en drankje mee gemoeid zouden zijn, was voor niemand een verrassing.
De goedlachse presentatrices, de lampionnetjes die het podium verlichtten en de beiaard die op de achtergrond instond voor de muzikale toets, compenseerden het eventuele ongemak van anderhalve meters en een kortstondige regenbui echter ruimschoots.
Vooraleer over te gaan tot het literaire amusement, lichtten Aurélie en Hanne, die de avond aan elkaar praatten, de opzet van de wedstrijd toe. Studenten kunnen hun pennenvruchten in de categorie Proza of Poëzie insturen. Sinds enkele jaren zijn ook Engelse, Franse en Duitse teksten welkom, zolang de vreemde taal waarin de kandidaat schrijft niet zijn of haar moedertaal is. De jury is voor elke categorie samengesteld uit een combinatie van studenten, professoren, redacteurs en performers.
Met een zinderende voordracht van een prozafragment over literatuur en kunst brak Anneleen Laeremans, gewezen preses van Kring Babylon, het ijs. Ook Judith Heller, die vorig jaar de hoofdprijs voor poëzie won, bekoorde. In haar gedichten weerklinkt soms de stem van een jonge vrouw, op zoek naar onafhankelijkheid, soms de herinnering aan eenvoudigere dagen aan het strand; op het snijpunt van die twee zit de kracht van haar poëzie.
Studente en jurylid Elisabeth Goemans nam de Franse voordracht voor haar rekening. Ze zette de toehoorders aan om zelf aan het schrijven te slaan aan de hand van een overpeinzing over de kracht en eigenheid van literatuur. Grootste verrassing van de avond was de performance van Stef Van Aken. Hij droeg, met bewonderenswaardige toewijding en expressie, een Duits klankgedicht voor. Het viel bezwaarlijk coronaproof te noemen, maar leidde wel tot algemene hilariteit in het publiek. (Ik citeer de eerste paar verzen ter illustratie: schtzngrmm/schtzngrmm/t-t-t-t/t-t-t-t/grrrmmmmm/t-t-t-t/s---------c---------h.)
Afsluiten deed Sonia Mutaganzwa, oud-studente Taal- en letterkunde, met enkele Engelstalige gedichten van een Antwerpse dichteres met Congolese roots én eigen werk. Het ritme van de slam poetry en Sonia’s zachte stem en inleving waren oorzaak van menig kippenvelmoment.
Zelfs in gewijzigde opstelling was de openingsavond dus een startschot van formaat. Rest ons nog enkel zelf aan de slag te gaan met beeldspraak en rijm, of alvast uit te kijken naar de slotavond van ILP.
