Kijk eens naar Poesjes op het internet

Het moet me van mijn hart - soms praat ik heel uitvoerig tegen mijn hond, of tegen een koe die staat te herkauwen in de wei. Over de Brexit, bijvoorbeeld. Hoe Theresa May bijna onmogelijk aan een meerderheid kan raken in het parlement. Of over de gele hesjes in Frankrijk. Over koetjes en kalfjes, zeg maar. Een antwoord komt er nooit - een dorp verderop is de melk twee dagen later zuur.

Dan verlang ik toch stilletjes naar de bloedeerlijke katten die Poesjes ten tonele voert. Eindelijk krijgen die dekselse katten een stem - en wat voor een. Bloedeerlijk, een beetje grofgebekt, en met de nodige seksuele innuendo’s. Kittens springen over elkaar heen om aan tepels te zuigen, krijgen zalf op hun poeperd en lachen met elkaar als ze uit de boom vallen. Niemand is veilig in de wereld van Poesjes.

De serie valt uiteen in twee tijdperken - de eerste reeks legt zich toe op het leven van een familie boerderijkatten, en legt de basis voor de onwaarschijnlijke succesformule. We volgen kater Ruud en zijn kittens Rinus, Theo, Heidi en Sientje in hun zoektocht naar een adoptiegezin. Aandoenlijk, en bijwijlen hilarisch, maar we moeten het toch vooral over de reboot van Poesjes hebben.

In die laatste iteratie volgen we de avonturen van een decadente kater genaamd Boudewijn, die niets liever heeft dan champagne en kaviaar. Samen met zijn butler Ed, een schildpad, besluit hij daarom om zijn huis om te vormen tot een bed and breakfast. Zijn eerste huurster, de knappe poes Cathelijne, maakt diepe indruk op hem, maar weigert ook de huur te betalen, waardoor hij zich genoodzaakt ziet een resem andere gasten te ontvangen. Een sterrenrol is weggelegd voor Maurice, een konijn dat op huwelijksreis is met zichzelf om over zijn asielverleden heen te komen.

In zijn vrije tijd kijkt Boudewijn ook naar een paranormaal begaafde mossel die op televisie goedbedoelde adviezen geeft en gaat hij langs bij Annie, de barvis van Café De Kom, die hem op de juiste momenten een borrel inschenkt.

Als dit klinkt als een totaal van de pot gerukte versie van Goede Tijden, Slechte Tijden, maar dan met vulgaire voice-overs over kattenbeelden, dan heb je de teneur wel ongeveer begrepen. Poesjes is een waar plezier voor alle zintuigen - om te spinnen van plezier.