Jokke benadert de gezellige perfectie in Het Depot

Nadat zijn debuutalbum Verzamelwoede goed ontvangen werd, begaf Jokke zich met een uitverkochte show in Het Depot naar het volgende hoogtepunt in zijn muzikale carrière. De Leuvense troubadour – die door het leven gaat als Jonas Van Langendonck – bouwt al een tijdje een aanhang op via sociale media. Maar gisteren kreeg hij voor een uitverkocht Depot de kans om in zijn thuisstad zijn verhalen voor het eerst naar een menigte van vlees en bloed te brengen.

Hier en daar miste Jokke een noot, maar dat werd volledig goedgemaakt door zijn excentrieke podiumpresence. Aan pure energie en vitaliteit was er geen gebrek, en als geboren entertainer nam Jokke het publiek mee in een avond vol muziek en verhaal. 

Gezellige warmte

Jokke liet niet op zich wachten toen een volgepropt Depot om negen uur zijn naam begon te scanderen. De band betrad het podium en zette onmiddellijk in met Zwart En Witte Was, terwijl een kwieke Jonas huppelend het podium inwijdde, en een paar tellen later met volle borst inviel. 

Een ingeleefd en gezellig decor zorgde, samen met een fantastische lichtshow en het gezelschap van gepassioneerde muzikanten, voor de warmte die Jokke zo kenmerkt. Tussen de nummers door werd de verhalende sfeer gevestigd, door middel van een poëtisch spel van vraag en antwoord. Het publiek gleed mee in die wereld, en bleef er maar al te graag in rondzweven. 

Gevoelige snaar

Ondertussen bracht zijn band een buitengewone performance. Niel Soetaerts excelleerde op de gitaar, zelfs zijn solo's maakten indruk bij Jokke zelf in nummers als Morsecode en Kuis Uw Ziel. Daarnaast bracht drummer Simon Ruyssinck de drive die de bandleden deed samensmelten. 

Jokke raakte de meest gevoelige snaar toen hij alleen op het podium stond tijdens Verdwijnen Is Slechts Een Idee. Slechts vergezeld door een gloeilamp en een roos sprak de muzikale verhalenverteller het publiek toe. Hij bracht een ontroerende ode aan een overleden vriendin, de harten van het publiek gloeiden mee met het geluid van zijn stem. We zagen een dichter wiens woorden de zaal betoverden. 

Showman

De afstand tussen artiest en toeschouwer was broederlijk – Jokke deinsde er bijvoorbeeld niet voor terug om van het podium te springen, en een 'Jozefientje' uit te zoeken om samen met haar het gelijknamige nummer te zingen. Ook zette hij in zijn eentje de encore in op een intieme manier. Kwetsbaar stelde hij een onafgewerkt nummer voor in teken van Leuven, en verzocht iedereen mee te zingen wanneer ze het refrein doorhadden. Binnen de kortste keren werd één stem er duizend, en weergalmde zijn verhaal door de zaal.

Na Zit Zat Zot breide Jokke met een bouquet bloemen en een paar liefdevolle woorden een einde aan het spektakel. We zagen een geboren showman, wiens verhalen iedereen binnen hoorbereik kon bekoren. De verwachtingen voor de show lagen al hoog, maar iedereen die die avond aanwezig was in Het Depot is het er over eens dat ze met glans zijn vervuld.

Gezien op vrijdag 12 april in Het Depot.