'Je voelt het aan de cultuur van de feestvierders: raven zit in ons DNA'

Amber Broos is in razendsnel tempo uitgegroeid tot een van de meest opvallende namen in de elektronische muziek. De Leuvense combineert op 22-jarige leeftijd haar studies communicatiewetenschappen met een carrière op de grootste podia ter wereld.

Broos is het jongste lid van de Belgische Drievuldigheid aan vrouwelijke top-dj's – naast Charlotte de Witte en Amelie Lens. Ze stond vorig jaar op Extrema Outdoor, Rock Werchter, Pukkelpop en voor het tweede jaar op rij op de Main Stage van Tomorrowland. Internationaal maakt ze indruk met shows in onder andere Brazilië, Taiwan en Griekenland. Als producer bracht ze al eigen nummers uit, waaronder Dance all Night. 

Naast haar optredens presenteert Broos het radioprogramma UNTZ op Studio Brussel en haar eigen show Sorry for the Noise op het radiostation van Tomorrowland. Toch houdt ze haar voeten stevig op de grond.

Verhalen zonder tekst

Is dit nu een ontiegelijk vroeg uur om aan de dag te beginnen voor een dj?
Amber Broos: 'Het is tien uur. Dat is nog wel te doen. (lacht) Ik moest maandag opstaan voor de ochtendshow van Studio Brussel: toen was het zes uur. Ik heb sowieso vrij onregelmatige uren. Zeker als ik op reis ben of als ik aan het toeren ben is het tijdsconcept heel wazig. Draaien, dutje van een uur, opnieuw draaien, en nog eens een dutje van een paar uur.'

Mogen we je omschrijven als een techno-dj?
'Ik begrijp dat de meeste mensen me zo noemen, maar ik wil me niet laten beperken omdat iets niet helemaal in dat vakje past. Ik draai vooral techno of technogeoriënteerde nummers, maar als ik het nummer goed vind en het eens iets meer electro of house is, dan ga ik me daar niet door laten tegenhouden.'

'Ik verwerk ook graag oldskool platen uit de jaren negentig in mijn sets. Ik vind het vooral belangrijk dat ik mijn eigen ding kan doen én dat ik de mensen een verhaal vertel.'

Hoe vertel je een verhaal met elektronische muziek waar weinig tot geen tekst bij komt kijken?
'Het gaat om de emoties die muziek opwekt. Voor mij is het een van de mooiste gevoelens ter wereld als je een connectie kunt delen met je publiek. Het gaat om een euforische sfeer die moeilijk te grijpen is.'

'Zonder lyrics een verhaal vertellen kan. Soms betekent het gewoon: hard gaan op de dansvloer, al die frustraties eruit. De sets van Paul Kalkbrenner bijvoorbeeld zijn super melodisch en soms ook melancholisch. Hij neemt je mee op een manier die met zang simpelweg niet te bekomen is. Er is dus wel een verhaal, maar het is minder letterlijk. Dat vind ik mooi, want iedereen interpreteert het nummer op zijn eigen manier.'

Je bent al vroeg begonnen met dj'en. Wat trok je daar in aan?
'Muziek had altijd al een zeer prominente plaats in ons gezin. Ons huis stond vol met vinylbakken vroeger. Mijn papa was ook dj, dus wat ik zag thuis fascineerde me om er zelf mee aan de slag te gaan. Ik besefte al vroeg dat technomuziek veel emotie bij me oproept. Ik voel die muziek echt. Ik denk dat niet iedereen dat op het hetzelfde niveau heeft.'

'Op mijn twaalfde begon mijn papa met een dj-school. Opeens stond al dat draai-materiaal bij ons thuis en ik dacht: nu zullen we eens zien what all the fuss is about! Toen ben ik ermee begonnen en ik heb nooit meer omgekeken. Ik ben dankbaar dat ik zo vroeg mijn grote passie gevonden heb. Sommige mensen zijn er hun hele leven naar op zoek.'

Heb je een bepaald ritueel voor je aan een set begint? 
'Ik krijg die vraag geregeld en dan moet ik mensen toch wat teleurstellen. Ik ben graag in het publiek, maar het wachten in de backstage vlak voor ik het podium opga vind ik dan weer niet leuk. Dat is zenuwslopend. Ik ga liever eens kijken wat de sfeer in de zaal is. Daarnaast ga ik altijd eens naar de wc, natuurlijk.'

'Ik ben de traditie begonnen om mijn papa vlak voor ik begin een lucky fist bump te geven. Helaas kan hij niet meer altijd meegaan naar mijn optredens in het buitenland. Nu komen random mensen me een vuistje geven om me geluk te wensen. Als ik dan toch één ritueel moet noemen, is het dat.'

De draaitafel met de schoolbanken

Festivals draaien vaak om community en energie. Voel je een verschil tussen het Belgische en het internationale publiek?
'Ik vind de Belgen en de Belgische partycultuur echt the best. (glundert) In Australië hebben ze een gigantische drum-'n-basscultuur, bijvoorbeeld. Wij mogen trots zijn op onze techno-cultuur.'

'Onze techno-dj's bijvoorbeeld, zoals Charlotte De Witte en Amelie Lens, maar ook Netsky of Dimitri Vegas & Like Mike staan allemaal aan de top van de dj-scene. Je voelt dat aan de cultuur van de feestvierders hier. Raven zit in ons DNA.'

'Dat gezegd zijnde, muziek is ook iets universeels. Op Tomorrowland komen zoveel verschillende culturen samen en toch heerst er "respect, unity and love" als ik daar draai: letterlijk de slogan van het festival. Ik vind in die zin dat elektronische muziek mensen samenbrengt en verschillen overstijgt. Een goede plaat blijft gewoon een goede plaat, die werkt meestal over de hele wereld.'

Moest je al eens je voorbereidingen omgooien om de energie in de zaal te matchen?
'Ja, absoluut. Een goede dj kijkt altijd naar de reactie van de zaal. Uiteraard moet je trouw blijven aan je eigen stijl, maar daarbinnen moet je kunnen schuiven zodat je het publiek mee krijgt. That's the difficult thing, that's what makes the DJ the DJ.'

'Ik bereid me meestal voor, maar als ik zie dat bepaalde edits niet aanslaan, dan durf ik daar wel in te schuiven, terwijl ik trouw blijf aan mijn identiteit. Als ik in Berlijn sta, dan ga ik geen commerciële techno-edits spelen, en omgekeerd, ga ik in Azië bijvoorbeeld niet aankomen met een stevigere underground set. De mensen daar zijn geen techno gewoon, dus dan ga ik hen iets met wat meer melodie geven, een lied dat ze al wat beter kennen.'

Je combineert dj'en met studeren, iets wat niet evident is. Hoe plan je dat in? 
'Ik zit nu in de laatste helft van mijn bachelor communicatiewetenschappen. Normaal gezien begin ik volgend jaar aan mijn master. Maar ik geef toe, het vraagt een serieuze planning.'

'Dat de lessen worden opgenomen sinds corona is voor mij echt een godsgeschenk. Op die manier kan ik in het buitenland de lessen gewoon mee volgen online. Ik heb een kunstenaarsstatuut van de KU Leuven en ik studeer ook halftijds. Daardoor heb ik meer mogelijkheden om mijn studies beter te plannen.'

Heb je dan ooit gedacht aan stoppen?
'Zolang het lukt, en het steekt mijn carrière niet in de weg, blijf ik doorgaan. Ik doe het gewoon graag. Moest ik nu systematisch alles in augustus opnieuw moeten doen, is dat een andere zaak.'

Zijn er inzichten uit je richting die je kan gebruiken bij je werk? Of andersom?
'Ik ben eigenlijk communicatiewetenschappen gaan studeren omdat ik wist dat dat een goede richting was om voor de radio te werken. Uiteindelijk is het een beetje andersom gegaan. (lacht) Nog voor ik aan mijn hogere studies begon, kwam ik bij Studio Brussel terecht.'

'Ik heb onlangs bijvoorbeeld het keuzevak muziek en media kunnen opnemen. Dat was echt op mijn lijf geschreven. Zo was er een hele les over de geschiedenis van de radio, super interessant! Het werd meteen ook mijn beste vak ooit.'

Wat zijn de reacties van medestudenten en docenten op je dj-carrière?
'Soms krijg ik via-via te horen van vrienden van mijn ouders of leden van de dj-school: mijn dochter zit bij jou in de les. Voor de rest denk ik niet dat veel studenten daar aandacht aan besteden.'

'Als je niet in de techno-scene zit of niet naar Studio Brussel luistert, dan weet je het niet. Nobody gives a shit. Ik vind dat tof. Het houdt me met mijn voetjes op de grond.'

'De professoren zijn heel begripvol. Toen ik een week in Korea zat stuurde ik – hier inmiddels midden in de nacht - een mailtje om de situatie uit te leggen. De professor had het nagevraagd en zou de opgenomen lessen voor mij open stellen. Moest die gezegd hebben, fuck you, je krijgt de opnames niet, dan was het voor mij een stuk moeilijker geweest om alles bij te houden.'

De technomentaliteit

De algemene perceptie is dat de lichamelijke en mentale tol bij dj's hoog is. Klopt dat?
'Het is zeker geen 9-to-5-job. Er komt veel nachtwerk en slaaptekort bij kijken. De grote dj's en artiesten die voortdurend toeren zien bijna het daglicht niet meer. Die moeten mentaal en fysiek op een goede plaats zijn.'

'Voor mezelf heb ik de regel om geen alcohol te drinken voor of tijdens mijn sets. Ik heb dat altijd zo gedaan. Ik voel dat het lichamelijk anders te zwaar is, zeker als ik drie boekingen na elkaar heb bijvoorbeeld. Ondertussen ben ik ook zo'n 10 uur per week beginnen sporten.'

'Natuurlijk wil niemand zijn artiesten zien opbranden, maar het is geen gemakkelijke sector. We hebben dj's nodig die getuigen over hun dipjes, want er moet over gepraat worden. In de documentaire van Nina Kraviz zie je dat haar leven eigenlijk gewoon van hotel naar hotel is. Je hebt altijd veel mensen om je heen, maar niet per se de mensen die je vertrouwt. Gelukkig heb ik een heel goed team rond mij staan.'

Zijn er veel drugs in de nightlife scene?
'Ik zal even de geschiedenis van de techno-community uitleggen. Techno is ontstaan in Detroit, in de black en gay community, vanuit het idee: iedereen mag zijn wie hij is. Iedereen is welkom op de dansvloer, welke achtergrond je ook hebt. Niemand wordt hier gejudged. Die mentaliteit is heel belangrijk in de techno-scene en tot op vandaag aanwezig.'

'Zelf heb ik nooit drugs genomen, en ik voelde me ook nog nooit onder druk gezet om dat wel te doen. Dat is het allerbelangrijkste. We hebben een mooie, open cultuur, en je mag doen of laten wat je wil.'

Wat is het grootste verschil tussen je optredens als dj en je werk voor de radio?
'Ze noemen radiopresentatoren wel radio-dj's, maar ik heb dat altijd gek gevonden want die draaien niet. Ik ben begonnen bij Studio Brussel als filefuif-dj toen ik zestien jaar was. Ik heb toen geregeld laten vallen: als je eens iemand zoekt, ik heb voordracht gedaan… En dan hebben ze me gevraagd of ik het zag zitten om zaterdagavond UNTZ te komen presenteren met Jeroen Delodder.'

'UNTZ was voordien enkel een streamingdienst. Ondertussen komen er veel artiesten en dj's live spelen en is het programma uitgebreid naar vrijdagavond. We kunnen ons eigen ding doen, zoals een forum geven aan Belgische artiesten bijvoorbeeld. Dat is fijn.'

Met welke uitdagingen kreeg je te maken als jonge vrouw in het wereldje?
'Er is nog altijd een grote kloof tussen mannen en vrouwen in de dj-scene, maar het is al veel beter dan vroeger. De laatste jaren zie ik in de dj-school van mijn papa dat veel meer meisjes interesse hebben in draaien. Ik denk dat dat vooral te maken heeft met representatie. Mijn grote voorbeelden waren Amelie en Charlotte. Representatie is belangrijk om te laten zien wat er kan.'

'Ik heb ook het gevoel dat vrouwen elkaar willen steunen in de sector omdat we met dezelfde vooroordelen te maken hebben gekregen. Zoals: je kunt niet draaien of je hebt seks gehad met je promotor. Toen ik net begon kwamen dj's me laten zien waar de play-knop stond.'

'Ik moet daar wel een voetnoot bij plaatsen: ik was heel jong. Ik weet dus niet of het was omdat ik jong was of omdat ik een vrouw was, of allebei. Er zijn nog vooroordelen, maar het gaat de goede kant op. Ik kan me niet voorstellen wat Amelie en Charlotte moesten doormaken. Zij hebben het pad geëffend voor mijn generatie en hopelijk effenen wij het pad voor de generatie na ons. Ik hoop dat we binnen x aantal jaar 50-50 zijn in de sector.'

Je hebt haast al op elk groot festival gestaan. Is er ergens een plek waar je nog droomt te mogen draaien?
'Ik wil heel graag eens naar de Verenigde Staten gaan om daar te spelen. Of Australië. Een van mijn vele zotte dromen is een residency kunnen bemachtigen in een club op Ibiza. Maar ik ben al super blij en dankbaar met wat ik vandaag kan doen. Ik hoop dat ik nog lang mag blijven reizen met muziek, en nieuwe mensen mag ontmoeten.'

Wat denk je van Marktrock, want dat keert terug naar Leuven?
'Ja ik heb het gezien. Daar heb ik altijd op willen staan. Eigenlijk speel ik niet zo veel in Leuven, nu ik er over nadenk, dus ik sta er zeker voor open.'