'Je moet er soms over gaan om te weten waar de grens ligt'

Op 25 november trokken we naar de studios van Woestijnvis in Vilvoorde. Net op het moment dat er voor de eerste keer iemand last minute als gast moest invallen, mochten we een aflevering van De Ideale Wereld bijwonen. De aflevering stond in het teken van de dertigjarige verjaardag van Zwarte Zondag en de wanpraktijken bij PostNL. Na de aflevering praatten we met een Stella in de hand met Jan Jaap van der Wal na over zijn nieuwe zaalshow, de toekomst van De Ideale Wereld en humor in het algemeen.

De Ideale Wereld

We vallen dan maar met de deur in huis, u stopt als presentator van DIW. Zijn er specifieke redenen waarom u beslist heeft om te stoppen?
Jan Jaap van der Wal: 'In mei ga ik het vier jaar gedaan hebben. Ik ben iemand die altijd nieuwe dingen wil doen en heb dat eigenlijk mijn hele carrière gedaan. Het programma gaat ook door, dus dan kan het ook eens een andere kant op. Ik heb ideeën om op een andere manier verder satire te maken, maar dat is allemaal nog heel pril dus daar kan ik nog niks over zeggen. De voornaamste redenen zijn dus dat het goed zou zijn voor zowel mezelf als het programma om wat verandering te hebben.'

Is de volgende presentator dan beter iemand die wat anders is dan jou, om een soort stijlbreuk te creëren?
'Toen ik Otto-Jan verving, is het programma een beetje veranderd. Daardoor heeft iedereen ingezien dat je het programma ook op een andere manier kan maken. Bij de zoektocht naar een nieuwe presentator zal er ook gekeken worden of die een andere richting kan inslaan - met behoud van alle dingen die goed zijn en werken, natuurlijk.'

Denkt u dat het programma inhoudelijk hetzelfde blijft, of dat het kan blijven evolueren en heruitgevonden worden?
'Dat moeten we nog zien natuurlijk, maar ik neem aan van wel. Kijk, het heeft ook de status binnen Canvas van een belangrijk programma. Het is een programma dat letterlijk iedere keer een beetje anders is dan de keer ervoor. De gasten en items verschillen, maar de dynamiek die het programma maakt wat het is, zal zeker blijven bestaan.'

We moeten het uiteraard vragen: is er al zicht op wie de opvolger zal zijn?
'Ja, daar is zicht op. Er zijn allerlei gesprekken, maar ik ga daar uiteraard niets over zeggen. Otto-Jan had mij indertijd opgebeld, maar ik heb gezegd dat het niet aan mij is om de opvolger te bellen. Het is niet mijn programma. Dat moet Woestijnvis doen, en die zijn daar ook mee bezig.'

Stel dat u toch zou mogen kiezen, hebt u dan een ideale opvolger in gedachten?
'Eigenlijk niet. Liefst iemand die minder grappig is dan ik, anders ga ik wat jaloers worden. (lacht) Martine Tanghe!'

Heeft corona dan ook een doorslag gegeven bij jou om na vier jaar te stoppen?
'Nee. Daardoor kregen we net een soort betekenis. Ik heb heel veel berichten gekregen van mensen die zeiden dat het fijn was dat we er waren of dat we hen er doorheen trokken. Het programma kreeg zo een extra laagje dat heel bijzonder was. Nu we weer met een man of vijftig in de studio zitten, is het wel aangenamer. Ik hoop ook dat er ooit weer tachtig mensen in de studio aanwezig zijn.'

Was het vreemd om als cabaretier een show op te voeren voor een lege zaal?
'Ja, dat is eigenlijk belachelijk. Je gaat daardoor iets minder spelen en iets meer vertellen. Je voert meer een betoog met grappen dan dat je probeert grappig te zijn. De beelden bleven en de verhaaltjes kon je blijven maken, maar het was wel anders. Ik had wel veel meer de connectie met de kijker toen. Het was echt jij en ik. Jij in de huiskamer en ik hier in de studio.'

Nederland-België

Hoe kijken ze in Nederland naar wat u hier allemaal doet?
'Over wat ik hier doe geven ze geen fuck. Maar ik doe daar ook nog een televisieprogramma en ik treed daar ook nog op. En als er iets in België gebeurt waar ze wel om geven, word ik altijd opgebeld om er iets over te komen zeggen.'

Wordt u dan uitgenodigd als 'Vlaming'?
'Nee, gewoon als Jan-Jaap die in België woont. Zeker in Nederland wordt er dan verwacht dat ik verkapte Belgenmoppen ga vertellen, terwijl de situatie daar bijna absurder is dan hier.'

Nederland is uiteraard een veel groter land dan België. Ervaart u dat u in Nederland voor een veel groter publiek speelt?
'De zalen waar ik in Nederland speel zijn te vergelijken met de zalen waar ik hier speel. Naar De Slimste Mens kijken er een miljoen mensen. In Nederland kijken er een miljoen mensen naar Dit was het nieuws, dat ik daar presenteer. Zoveel verschil is er dus niet. Je zou wel kunnen zeggen dat ik in Vlaanderen bekender ben omdat het een kleiner land is.'

'Maar ik heb het geluk dat ik ook twintig jaar carrière heb gehad in Nederland voor ik naar hier kwam. Ik ben daar ook nog regelmatig op televisie, dus ze zijn me daar nog niet vergeten. Alleen kijken Nederlanders niet naar de Vlaamse televisie. Ze vinden Vlamingen vooral heel schattig, grappig en lief.'

'Vrienden van mij komen heel graag naar Antwerpen, want voor hen is dat een soort weekendje uit. Het heeft nog altijd iets exotisch. Maar het feit dat ik hier al 250 afleveringen heb gepresenteerd, doet hen daar niet veel. Er zijn wel een paar Nederlandse fans hoor, maar niet het grote publiek.'
Denkt u dat de Vlamingen ook op een andere manier naar humor kijken?
'Ik denk dat de Vlaming niet van sarcasme houdt. Echt harde humor vinden ze vervelend. Ik die mijn mening geef met behulp van grappen en beelden was hier iets nieuws, terwijl ze daar in Nederland al veel verder in staan. Ook bij Dit was het nieuws zit ik daar als Jan-Jaap en vertel ik als Jan-Jaap wat ik van de actualiteit vind.'

'In België gebeurt het vaker via een typetje of een sketch. Sociaal Incapabele Michiel is fantastisch, maar is ooit bedacht om een soort mening te geven die een echt persoon niet durft te geven. Het is een andere manier van satire maken, iets minder direct. Het is veel absurder ook, want iets als Sociaal Incapabele Michiel zou in Nederland niet pakken.'

DIW is uniek in België, maar wel minder populair dan bijvoorbeeld een Zondag met Lubach, waar ook Vlamingen naar kijken.
'Zondag met Lubach is goed, maar ook gehypet. Ze spelen daar zelf heel goed op in, want mensen kijken graag naar iets dat gehypet wordt. Hier staat DIW een beetje op zichzelf en moet het heel erg roeien met de riemen die er zijn. Dat betekent dat we zitten op een zender zoals Canvas en zonder vast tijdstip. Dat zorgt voor vrijheid, maar soms is het wel lastig dat we later uitgezonden worden dan gepland.'

'Je merkt dat iedereen DIW wel kent. Als je op Instagram kijkt, zijn we het populairste programma van Vlaanderen. Iedereen kent het dus en krijgt er ook wel iets van mee, maar dat geheel – de studio van a tot z – daar kijken minder mensen naar dan Zondag met Lubach. Dat is jammer, maar ik denk dat de impact minimaal even groot is.'

Bent u de vergelijking met dat programma ook niet al beu gehoord?
'Die vergelijking is een beetje onterecht. DIW is eerder begonnen dan Zondag met Lubach. Zondag met Lubach is ook – los van het feit dat ik het echt wel goed vind en er niets negatiefs over ga zeggen – gewoon een kopie van John Oliver. DIW is daarentegen een origineel concept en daar mag ook best wel wat waardering voor zijn.'

We vonden Zondag met Lubach ook ergens een kopie van The Daily Show, maar die is er in Nederland ook geweest.
'Ja, die versie heb ik toen zelf gepresenteerd. De Ideale Wereld wordt quasi-dagelijks uitgezonden, want we doen het twee keer in de week. Dat is echt een heel andere dynamiek dan Zondag met Lubach. Nu hij ook dagelijks gaat, ben ik benieuwd hoe hij het gaat doen. Het gaat heel spannend worden, maar ongetwijfeld heel leuk.'

Het is opvallend dat beide presentatoren van DIW tot nu toe Nederlanders waren. Zijn er dan geen Vlamingen die in staat zijn om zulke programma's te maken, of is dat puur toeval?
'Dat zal blijken. Ik denk dat mijn opvolger geen Nederlander zal zijn.'

U zei daarnet dat Vlamingen geen fan waren van cynisme en sarcasme. Zowel jij als Otto-Jan maken daar wel af en toe gebruik van. Komen jullie daar dan mee weg net omdat jullie Nederlanders zijn?
'Ja, maar vooral omdat Otto-Jan hier is opgegroeid en ik goed gekeken en geluisterd heb, waardoor we de Vlaamse context begrijpen. De ongeschreven regel is wel dat ik qua gasten maximaal drie Nederlanders per jaar mag ontvangen. Dat vind ik wel een goede regel, want anders krijg je een soort Hollands onderonsje. Dat wil je ook niet.'

Is het een bevoorrechte positie om een beetje als buitenstaander uw blik te werpen op die Vlaamse context?
'Ja, enorm. Er is ook altijd een afstand tot het onderwerp. Vanavond ging het over het Vlaams Blok van dertig jaar geleden. Ik snap het allemaal wel, en dat sentiment dat er heerste, maar ik heb het niet zelf gevoeld. Ik heb ook geen familie bij wie dat iedere Kerst besproken wordt.'

Troisième

Er komt een nieuwe zaalshow aan. Heeft u het gevoel dat u daar meer uzelf kan zijn dan in een programma?
'Klopt. Als je in een zaal staat voor mensen die gekozen hebben om naar jou te komen kijken, is dat enorm veilig. Het is dan veel moeilijker om verkeerd begrepen te worden. Je hebt de context van de zaal, mensen zien je lichaamshouding en je gezichtsuitdrukking. Mensen moeten ook de hele show uitkijken, dat is dus helemaal anders dan een televisieprogramma.'

We zien dat veel presentatoren blijven terugkeren naar zaalshows. Is dat dan het magische daarvan?
'Ik ben in eerste instantie comedian. Ik heb altijd in de zalen gestaan en ben pas later beginnen te presenteren. Het heeft iets magisch om in een zaal te staan. Ik snap dus heel goed dat Erik Van Looy en Otto-Jan dat die dat ook eens willen doen. Het levert ook geld op, natuurlijk. Als je 60 keer een zaal uitverkoopt waar 800 mensen zitten, moet je flink wat televisieprogramma's presenteren om hetzelfde geld binnen te halen.'

'Maar ik doe het allebei. Het leuke aan televisie is dat je iedere dag opnieuw moet beginnen. Een televisieprogramma maken vind ik heel leuk, maar een zaalshow ook. Ik speel die een vijftigtal keer, maar dat is voor mij wel echt een maximum. Er zijn collega's van mij die 200 keer dezelfde show spelen, daar zou ik niet aan moeten denken.'

Als u een zaalshow vijftig keer speelt, verandert die zaalshow dan doorheen de tijd?
'Ja, je verzint er altijd dingen bij. Er komt een zinnetje of een grapje bij. Het verandert ook per zaal waar je staat. Ik denk dat het voor 85 procent hetzelfde is, maar die 15 procent is telkens anders en dat moet je ook doen, want anders ben je een soort mijnwerker, maar dan op het toneel.'

'Maar als iets goed is, is het goed en heeft het niet veel zin om het aan te passen. Dingen kunnen nu eenmaal heel goed in de volgorde liggen. Soms klopt het gewoon als je eerst dit vertelt en dan dat. Maar ik laat tussendoor altijd wel ruimte om nieuwe dingen te doen.'

Nu is uw zaalshow drie keer uitgesteld geweest. Is de boodschap dan ondertussen veranderd?
'Wel, beide keren had ik hem nog niet geschreven. Ik moet hem nu ook nog schrijven. Ik doe dit nu al bijna 25 jaar en ik weet dat als het verhaal er zit, het goed komt. Dan moet het er gewoon nog uitkomen. Waarschijnlijk gaat dat in de laatste twee weken gebeuren, misschien ook wel op de laatste dag.'

'Maar iedereen doet het op zijn eigen manier. Ik heb eens geprobeerd om het een half jaar van tevoren te schrijven, maar daar word ik ongelukkig van. Ik heb nu wel al dingen uitgeschreven, dat doe ik normaal nooit. Maar halverwege dacht ik: "Jezus, wat een gedoe. Ik zeg het wel gewoon op het toneel."'

Heeft u de deadline van de eerste show nodig om die show in elkaar te steken?
'4 december is de eerste try-out van de show. Op 1 december (dit interview werd voor 1 december afgenomen, red.) ga ik op hotel om alles achter elkaar te zetten. De eerste try-out is altijd paniek, maar in die paniek gaat alles goed. En dan denk je: "Godverdomme, ik heb het weer voor mekaar gekregen." De tweede try-out is dan weer altijd super kut, want dan denk je dat je het kunt. De tweede try-out, die helaas al uitverkocht is, daar moet je eigenlijk niet bijzijn. Vanaf de derde kan je langzaam verderbouwen.'

Bent u nog nerveus om op te treden? Er zijn mensen die nog altijd moeten overgeven voor ze het podium op kruipen.
'Nee. Als je iedere avond staat te kotsen, dan moet je er misschien over nadenken om iets anders te gaan doen. Ik heb me vanaf het begin het beste op een podium gevoeld. Ik was daar gelukkig en voelde me fijn. Maar ik sta er ook met een verantwoordelijkheid natuurlijk, het moet wel lukken.'

'Ik kan ook goed improviseren. In een week kan ik van een uur naar een uur en een kwartier als het moet. En ook ik val wel eens stil, maar mensen denken dan altijd dat het erbij hoort. Dat zorgt ervoor dat ik een beetje kan nadenken en zo weer verder kan.'

Humor

We hebben een paar jaar geleden Thomas Huyghe geïnterviewd, die erop hamerde dat DIW geen nieuwsprogramma is, maar satire. Is dat een verdedigingsmechanisme?
'We proberen uit te leggen waar het nieuws vandaan komt, maar onze opdracht is humor. John Stewart zei het ook eens: "Ik ben geen opiniemaker, ik ben een comedian." Dat is zo, maar voor een heel groot publiek ben je dat wel en daar moet je ook niet van weglopen. Maar het is niet met die reden dat we 's ochtends allemaal naar hier komen, dat doen we nog steeds met de reden om te maken wat we grappig vinden.'

U haalde John Stewart aan. Zijn er mensen waar u in het begin of nu nog altijd naar opkijkt als de ideale presentator?
'Ja, Stewart is de beste. Hij doet inmiddels een programma op Apple TV, daarin is hij heel erg activistisch. Ik heb hem ook al een paar keer ontmoet en weet dat hij zo is. Ik vind dat persoonlijk iets te activistisch, maar zeker in de Daily Show-periode was het echt ongeëvenaard wat hij deed.'

Laat u zich bewust door mensen als John Stewart inspireren? Door zijn stijl, door zijn methodes?
'Je kijkt heel goed naar zulke mensen, maar je moet het altijd op je eigen manier doen. Er zijn zeker dingen die je imiteert als ze werken. Ik kijk na een raar moment altijd vreemd, omdat ik weet dat dat up-close in beeld komt en dat dat bijdraagt aan de grap. Dat zijn wel dingen die je leert van mensen als John Stewart.'

Canvas maakt deel uit van de openbare omroep. Zorgt dat ervoor dat u minder of meer activistisch kan zijn dan bij commerciële zenders?
'Commerciële zenders zijn helemaal niet activistisch. Ze willen namelijk geen sponsors kwijtraken. Wij hebben dat probleem niet. Wij zijn een beetje het brutale neefje dat alles durft te zeggen en zo wordt er ook naar ons gekeken. Ik heb het idee dat we alles kunnen doen wat we willen. Het enige waar je rekening mee moet houden is dat er in de gasten genoeg mensen van elke partij zitten. Als je politici uitnodigt, moet je dat wel in de gaten houden.'

U spreekt over de gevoeligheid van het uitnodigen van politici. Zou u bijvoorbeeld een Vlaams Belanger uitnodigen als gast?
'Ik denk dat in de context van De Ideale Wereld, het geen goed idee zou zijn om gezellig te gaan doen met iemand waar je het overduidelijk niet mee eens bent. We vragen ons elk jaar af of we dat al dan niet moeten doen en waarom we dat zouden moeten doen. Binnen die club zijn er ook niet zo gek veel mensen met wie je dat kan doen. Maar ik geloof dat ze heel blij met ons zijn. Vlaams Belang Tv (satirische rubriek waarin het videokanaal van Vlaams Belang wordt gedubd, red.) wordt heel gretig gedeeld onder hun achterban. Onrechtstreeks zijn ze dus toch nog aanwezig in de show.'

Dus het feit dat Vlaams Belang nu een groot deel uitmaakt van de raad van bestuur van de VRT bepaalt niet hoe u met hen omgaat?
'Nee, dat is iets voor de VRT, wij zijn maar een heel klein onderdeel. De VRT mag dat oplossen. In nieuwsprogramma's moet de VRT onpartijdig zijn, maar wij zijn in de eerste plaats entertainment en maken onze eigen keuze. Daarin zijn we dus echt geen nieuwsprogramma.'

Bij zo'n onderwerp als het Vlaams Blok kunnen jullie daar redelijk ver in gaan. Hoe moeilijk is het om die grens af te tasten?
'Dat is niet zo moeilijk. Je hebt je eigen grens en de grens van het publiek. Je moet er soms ook over gaan om te weten waar de grens ligt. Bij iets als Vlaams Blok bepalen zij ongeveer de grens. Soms komen ze met commentaar, maar het zij zo. Ik lees het ook niet, want het interesseert me niet. Ik weet niet of er vanavond iets gaat komen, maar ik denk dat het wel zal meevallen.'

Merkt u een verschil in de grens van wat kan bij humor bij het programma en bij uzelf?
'Ik denk dat onze grenzen niet zo heel erg van elkaar verschillen. Wat wel een cassant verschil is, is dat er in België wel een sentiment is rond de Tweede Wereldoorlog, maar dat is in Nederland veel groter. Ik herinner me dat toen er voor het eerst Hitler mopjes gemaakt werden ik dacht: "Oh ja, fuck, dat kan hier natuurlijk wel." Terwijl de Nederlandse reflex anders is.'

'Ook in het hele woke-gebeuren, kies je zelf wat je doet, wat de consequenties zijn, en hoe je daarop reageert. Ik denk dat het onze intentie altijd is om de mensen te doen lachen, zonder dat we een politiek standpunt innemen.'

Heeft u het gevoel dat u uzelf moet censureren, omwille van die mogelijke backlash?
'Nee, maar als je televisie maakt, weet je gewoon dat zaken uit hun context worden gehaald en verspreid worden op een manier die jij niet kiest. Je moet nadenken over de consequenties daarvan. Als ik de mensen die zondag waren gaan protesteren (in de protestmars tegen de coronamaatregelen, red.) gek en krankzinnig noem, en dat wordt uit zijn context gehaald, zal dat rondgaan op die fora. Dat weet je. Maar daar censureer ik mezelf niet in, want dit is mijn platform. Ik kan zeggen wat ik wil.'

Is het niet gevaarlijk dat we steeds meer naar die korte fragmenten gaan die uit de context worden gehaald?
'Ja, maar vaak zijn het maar stormpjes van een dag of drie en dan is het weer voorbij. Soms blijft het wat langer spelen, en dan weet ik: "Ik ga vandaag mailtjes beantwoorden."'

Heeft u het gevoel dat u daar zelf ook verantwoording voor moet afleggen?
'Ik heb dat zelf een paar keer moeten doen, maar ik vind dat helemaal niet erg. Dat hoort er ook een beetje bij. Het betekent ook dat er naar je geluisterd wordt en dat het opgepikt wordt. Bij ons programma ben je altijd weer bezig met de dag daarna, dus je kan ook maar heel even terugkijken. Je praat de volgende dag nog even na, maar ondertussen moet je ook weer wat nieuws gaan bedenken.'

Was het afgelopen anderhalf jaar moeilijker om die energie op te brengen? De volgende dag ging het alweer over corona, de dag erna ook.
'Ja, maar er ontstond ook een soort poëzie. Een manier om de pandemie vanuit allerlei kanten te belichten. Het programma kwam een beetje los te staan van de actualiteit. Het was ook voor iedereen hetzelfde. Humor heeft altijd het meeste succes als iedereen dezelfde informatie heeft. Een grap werkt pas als iedereen hetzelfde weet en denkt over een onderwerp. Dat was in coronatijden helemaal zo.'

Zag u het dan als een bevrijding om los te komen van die actualiteit of eerder als een extra drempel?
'Ik ben heel blij dat we in corona zijn afgestapt van het feit dat je gewoon de random actualiteit met een random gast bespreekt. Ik vond het heel prettig dat Hendrik Vos nu komt en dat je met hem echt over een bepaald kan praten waar hij ook veel over weet. Daar krijg je de beste gesprekken door.'

'Die verandering is er echt door corona gekomen. Voor het eerst hebben we toen experten over een bepaald onderwerp laten praten. Dat is voor mij wel een bevrijding geweest. Ik vind dat interviewen heel leuk om te doen en heel belangrijk.'

Bent u niet bang dat mensen gaan klagen over die serieuze gesprekken omdat ze grapjes willen zien?
'Nee, daar heb ik totaal geen moeite mee. Als het te lang duurt, knippen we het er gewoon uit. Je weet ook wanneer je kijkt dat er een grappig filmpje zit aan te komen. Alleen is het nu zo dat je ook iets meekrijgt of een interessante mening hoort van iemand die je nog niet zo vaak op televisie hebt gezien. Dat is voor mij wel De Ideale Wereld.'

Zijn er gasten waarmee u het een hel vond om de avond mee door te brengen?
'Nee, ik heb nooit een hel meegemaakt. Ik had veel van Rudi Vranckx verwacht, maar dat viel wat tegen omdat hij heel hard om de rem ging staan. Terwijl het mij net iemand lijkt die dat niet doet. Voor de rest heb ik eigenlijk alleen maar leuke avonden gehad.'

Zoekt u bij de selectie van de gast dan altijd een bepaald type persoon, of weet je nooit hoe het zal lopen?
'Kijk, ik vind iemand als Hendrik heel prettig omdat dat iemand is waartegen je op voorhand kan zeggen "Kom even met een concreet voorbeeld of verhaal" en dan doet hij dat en hij vertelt het ook op een leuke manier. Dat is echt ideaal. In tegenstelling tot de Amerikaanse talkshows is hier bijna niets gescript. Iemand doet zijn best om een leuk verhaal te vertellen en meer heb je op dat tijdstip van de avond ook niet nodig.'

De Slimste Mens

DIW verloopt heel organisch. Maar u bent ook jurylid in De Slimste Mens. Hoe is de verhouding daar tussen wat voorbereid is en wat geïmproviseerd wordt?
'We krijgen een script, waar moppen instaan, maar ik doe dat meestal niet. Ik vind het heel leuk om te kijken wat er uit de kandidaten komt, welke rode draden je kan construeren. Dat vind ik leuk en er is ook ruimte voor. Zowel Erik als het publiek laten ruimte om zelf moppen te maken.'

'Maar je hebt ook juryleden die het leuk vinden om gescripte moppen te brengen. In veel gevallen valt dat niet op omdat ze die moppen extreem goed kunnen brengen, zoals Philippe en Jeroom. Anderen hebben daar wat meer moeite mee en dan komt het soms een beetje gescript over.'

Denkt u dat De Slimste Mens de ideale mix tussen humor en quiz heeft gevonden en daardoor een succesformule in handen heeft?
'Ja, dat is echt een heel goed programma, ik kan het niet anders zeggen. De kandidaten kunnen een carrière opbouwen. Ze stromen door naar de jury of krijgen een interview in Humo. Dat is mooi en gebeurt allemaal heel organisch. Het is een heel leuke manier om kennis te maken met mensen.'

'Humor is daarin heel belangrijk. Zo heeft Jennifer Heylen vorig jaar maar vier keer meegedaan, maar was wel vier keer heel leuk. En nu zit ze in de jury. En de winnaar, daar horen we niets meer van. Al snap ik zeer goed dat sommige mensen die quiz willen winnen. Zeker als je journalist bent. Iedereen heeft zijn eigen doel als ze naar De Slimste Mens komen.'

Wat zou er volgens u moeten gebeuren om een stap dichter richting een ideale wereld te zetten?
'Dat is ingewikkeld. Je zou kunnen zeggen dat Jan Jambon iets anders moet gaan doen, maar Jan Jambon is voor ons echt a gift that keeps on giving, dus wat dat betreft mag die ook gerust blijven waar die nu zit. Nog meer Jan Jambon!'