Intieme zegetocht van het Nederlands(talig)e lied

Bij zowat de helft van de Vetoredactie stond dit optreden met stip genoteerd in de agenda, met hoge verwachtingen als gevolg. Uit het interview dat eerder die dag plaatsvond bleek dat Erik de Jong een innemende en enthousiaste man is, die muzikant is omdat hij van muziek houdt. Dat vertaalt zich dan ook in zijn houding op het podium. Hij slingert moeiteloos van een soort kinderlijke nieuwsgierigheid naar de ervaring van een ouwe rot in het vak.

Shaken en kippenvel

De nummers die hij brengt – een mix van zijn nieuwste

Trein Vuur Dageraad

en eerdere albums – zijn geen afgelikte kopieën zoals die op de cd’s te vinden zijn, waardoor de waarde van een live optreden in de verf wordt gezet. Plotse stiltes, a capella-strofes of intro’s die de kant van

spoken word

opgaan, dragen bij tot een soort woonkamersfeer, waarbij je je een kleuter waant op de schoot van zijn grootvader, luisterend naar zijn gezongen verhalen. Verhalen over de kleine dingen van het leven, en laat net daarin de grootsheid van de wereld schuilen.

Met innemende nummers als Voor Ik Vergeet en titeltrack Trein Vuur Dageraad – met poëtische parels à laTussen liefde aan de linkerkant/en rechts de eeuwigheid – voel je het collectieve kippenvel op elke arm in de zaal. Bij strakkere, dichter bij de rock-aanleunende nummers zoals Ik Wil Alleen Maar Zwemmen is het letterlijk onmogelijk om stil te blijven staan. Met charme verzorgt de Jong ook de verbinding tussen de nummers, vaak bijgestaan door celliste Saartje. Een kunde die niet elke band gegeven is, maar voor Spinvis heel natuurlijk komt. Alsof hij voor zijn vrienden speelt. Het publiek gaat gewillig mee in deze droom.

Muziek centraal

In een set die over de hele lijn aan alle wensen voldoet, is het moeilijk om een piekmoment eruit te nemen, al verdient het laatste nummer misschien net dat extra beetje aandacht. Na het verschijnen voor het bisnummer – ‘dat is immers traditie, dat jullie klappen en wij dan weer terugkomen’ – speelt Spinvis een ingetogen versie van

Bagagedrager

om die bij de laatste strofe te vermengen met

Twee Meisjes

van Raymond van het Groenewoud. Een medley die het publiek enthousiast onthaalt en als passend sluitstuk dient voor een avond waarbij de kracht van muziek centraal staat. Muziek die ons - de Peters en Eva's in de wereld - verbindt. Zelfs als die gaat over het knippen van haar of een verzonnen plein

Spinvis bewijst dat er geen grote lichtshows of spectaculaire effecten nodig zijn om mensen een goede avond te bezorgen. Dat lyrics geen politieke geladenheid of grote thema’s moeten bevatten om mensen te raken. Dat een band die zichzelf wegcijfert ten dienste van de muziek altijd zegeviert. Dat muzikanten als de Jong en co ons even de miserie van de buitenwereld kunnen doen vergeten. Tenminste, als je luistert naar de wolken. Als je luistert naar de wind. Als je luistert naar Spinvis.