recensie> Recensie IFTf: 16de editie
IFTf schiet uit de startblokken
Het Interfacultair Theaterfestival is twee lange jaren niet kunnen doorgaan. Dat voel je aan het onwennige aanzicht van een publiek zonder mondmasker. 'Theater raakt' ons recht in het gelaat.
De Minnepoort is op dinsdagavond 8 maart omgedoopt tot een theaterevenement van waar formaat. Na twee loodzware corona-jaren kan het Interfacultair Theaterfestival eindelijk terug ademen. Zes faculteiten nemen het de komende maanden tegen elkaar op in een spannende strijd om de beste performance. Op de openingsavond laten ze het publiek aan de hand van korte uitvoeringen proeven van hun dramaturgie.
Bart Raymaekers, rectoraal adviseur voor cultuur en kunst, opent op nuchtere toon het evenement: 'Het is niet omdat je op een podium staat, dat het theater is.' De lat ligt hoog, maar het evenement vertoont ook een zeker amicaal karakter, wat het allemaal net wat luchtiger maakt.
Zes faculteiten, één winnaar
aMUZEment - het gezelschap van de kringen Mecenas, Alfa en Musicologica - verschijnt als eerste ten tonele. Enkele personages stellen zich rijkelijk voor met mooie outfits en strakke monologen, terwijl het publiek in het duister blijft tasten naar wat er komen zal. Met hun teaser van Het Belang Van Ernst, een veelbelovende interpretatie van Oscar Wildes werk, doen ze zeker naar meer verlangen.
Een donker thema, licht gebracht met een adembenemende zwaarte
Luister (niet) naar me van wetenschapskring Wina zorgt direct voor een sterke tegenstelling. Een krachtige voorstelling that gets to the point vult ons met intrige na een bloedstollend geschreeuw dat uit de donkere coulissen komt. 'Help me', roept het hoofdpersonage verscheidene keren uit. We vragen ons af hoe Wina het onderwerp van seksueel misbruik zal aankaarten, maar de teaser laat weinig tot de verbeelding over. Een donker thema, licht gebracht met een adembenemende zwaarte.
Gelukkig vult Historia's Angst en gein de zaal terug met een licht gemoed. Het stuk begint met een zwaar orgelspel achter enkele kartonnen dozen. Deze droge scenografie gaat hand in hand met de komische noot die het toneelstuk net luchtig maakt.
Soms komt het in de buurt van clichés te staan: labojas-dragende genies, mislukte wezens van Frankenstein… Toch stoort dat het publiek niet en zorgt het ervoor dat we snel mee zijn in hun hilarische opzet.
Tussen lachen en wenen
In Is Sperma Vegan, opgevoerd door Medica, wordt onbehagen bedachtzaam opgepookt in het publiek. Vijf acteurs kreunen en schreeuwen het uit over de staat van de huidige woke culture. Onder al dat lawaai is het moeilijk iets te verstaan en al snel wordt het een grote woordenpoel.
Vijf acteurs kreunen en schreeuwen het uit over de staat van de huidige woke cultuur
Uit het niets maakt het gekerm plaats voor een ijzige stilte en fluistert een actrice koeltjes: 'Ik sta er fucking alleen voor.' Wat ogenschijnlijk een minder serieuze voorstelling lijkt – gebaseerd op de titel – laat het publiek alsnog achter met een brandende vraag: 'Heb jij het gevoel dat je leeft, maar echt leeft?'
Voor het stuk Alles komt in orde van taal- en letterkundekring Babylon is de opzet van de teaser moeilijker te achterhalen. Twee koppels bezoeken elkaar in een chique appartement: de spanning is te snijden, maar ze laten ons niet meteen weten waarom. Francis, het kind van een van de koppels en de vreemde eend in de bijt, zit futloos voor het publiek zijn schoenen te smeren en tracht een context te scheppen.
Neemt het stuk een eerder komische benadering of net helemaal niet? De afwezigheid van dialogen bemoeilijkt het om een duidelijk beeld te schetsen van de inhoud, maar laat de zaal achter met vragen die doen gissen naar een antwoord. Babylon kan alle kanten opgaan, wat zowel in hun voordeel als nadeel kan spelen.
Theater raakt tot het einde
Als laatste acte verschijnt rechtenkring VRG ten tonele met het stuk Ideal, een bewerking van het werk van Ayn Rand. Een dame in een rode, geklede jurk staat onder een eenzame witte spotlight terwijl een vijftal toneelspelers om haar heen wentelen en haar verwijten toeroepen. Bij elke omwenteling verschijnen er steeds meer personages, tot de chaos te veel wordt, en de dame roerloos blijft liggen.
Niet alleen is het een kort en betekenisvol stuk, het is ook ongelofelijk goed gespeeld, als worden de zinnen ter plekke verzonnen. Geen rafelende emoties of woorden die blijven hangen in het onbedachtzame. Dit is theater dat raakt.