IFTf recensie: LBK & Bios

Dit IFTf-jaar bracht een rijke oogst, met daarbij ook enkele nieuwe kringen. LBK en Bios bundelden voor het eerst hun krachten om een zelfgeschreven bewerking van Midzomernachtsdroom te brengen. Shakespeare in een modern jasje, dat kan ons altijd benieuwen.

Het doelpubliek werd vlot bediend, met veel studentikoze mopjes en een Leuvense setting. Het verhaal zelf bevat vooral veel romantische intriges - mensen die eerst wel verliefd zijn op elkaar en dan op iemand anders en dan toch weer op elkaar - al dan niet met de hulp van een toverdrankje van de goden. Dit alles werd geregeld met een vingerknip stilgelegd omdat Puck, een moderne sater, commentaar wou geven of nood had aan nog meer intriges. Er fladderden ook nog wat elfen rond, en een aantal bouwvakkers die een toneelstuk repeteerden/opvoerden.

Het klinkt verwarrend, en dat was het ook een beetje. Want net zoals de elfen fladderde het verhaal wat van hier naar daar. Iets meer stroomlijn had wellicht een samenhangender resultaat opgeleverd.

Dat werd echter ruimschoots goedgemaakt door het spelplezier op scène. Alle acteurs voelden zich duidelijk in hun element op het podium en ook de regie zat goed. Eén klein minpuntje: soms was de tekst achteraan niet zo verstaanbaar, al vermoeden we dat dat gedeeltelijk aan de zaal ligt. De inkleding en kostumering vormden een mooi geheel, maar het was vooral de muzikale bijdrage die voor een finishing touch zorgde. Enkele liedjes en een hilarisch dansje waren een grote meerwaarde.

Er werd sowieso behoorlijk wat afgelachen – vooral het Trumpmasker was een goede vondst. Daardoor viel ook het ontbreken van een ietwat diepgaander verhaal of thema minder op. Dat nam niet weg dat het stuk af en toe wat inzakte door gebrek aan spanningsboog. Daardoor duurde het ook te lang - tot het volgende hilarische mopje kwam, dan toch.

Helaas vonden wij deze versie van Midzomernachtsdroom ook heel misogyn. De vrouwelijke personages hingen voornamelijk aan de arm van hun geliefde, of waren zo wanhopig dat ze als een hondje achter hun onbeantwoorde liefde aanliepen. Koosnaampjes als 'mijn sappig kippenvleugeltje', 'bitterballetje' of 'kruidig vleessatéke', die achteraf degradeerden tot 'vieze vuile eurodeal' klinken misschien grappig, maar zijn ook heel objectiverend. Te meer omdat het meisje het niet had over 'mijn curryworstje', laat staan 'gij vettige cervela'. Voor volgend jaar bestellen wij alvast enkele sterke vrouwelijke personages.

Gelukkig is dat niet waarom mensen naar IFTf komen kijken. Wie naar LBK & Bios kwam, had een leuke avond met veel inside jokes over biologie en wetenschap, en kon twee uur lang kijken naar enthousiaste spelers die er zelf ook van genoten. Daarvoor komen wij graag volgend jaar terug.