IFTF-recensie Babylon: Waarheen

Agadir, een zomers bandje, een zwembad- de realiteit is echter even opgeblazen als de kitsch plastic palmbomen rond Lotte. Ze droomt van diepe conversaties en affectieve relaties met anderen, maar teleurstelling na teleurstelling verliest ze zichzelf en haar liefde voor de wereld.

Het concept – de confrontatie met de pijnlijke realiteit en het vechten om door te gaan na haar relatiebreuk met Paul – is simpel, maar met diepgang uitgewerkt. Na een zinledige vakantie om haar zinnen te verzetten, gaat Lotte verder met haar leven: ze zoekt oude bekenden op, gaat op date en zoekt een nieuw stekje… op de verdieping onder haar ex-man. Bij al deze stappen voorwaarts komt ze in aanraking met de meest gekke, vaak koude en getormenteerde personages die het haar wel erg moeilijk maken om nog te dromen.

De grens tussen hilariteit en tristesse

Hoewel de focus ligt op Lottes gestage wegzinken, wat op een prachtige, breekbare manier vertolkt wordt door Anneleen Laeremans, komt bij de andere personages - in al hun hilariteit - evenzeer een donkere kant bovendrijven die vaak een pijnlijk stukje maatschappijkritiek bevat. Zo is haar poging om terug het vrijgezellenleven in te stappen intens aangrijpend. Haar date (Liam Hamelryck) tracht de verplichte babbel zo snel mogelijk door te komen door te tinderen wanneer ze spreekt en neemt haar dan als vanzelfsprekend als beloning in ontvangst.

Ook haar hunkering naar Paul zorgt voor krachtige scènes die perfect tussen hilariteit en tristesseweten te balanceren. Zo pikt Inge, haar harteloze huurbazin (Leen Van Ende) voor haar neus Paul (Felix Van Bladel) in en schrikt ze er niet voor weg dit Lotte mooi onder de neus te wrijven door uitdagend haar hemdjurk open te trekken, waaronder ze een T-shirt met Pauls hoofd op draagt. Het aanvankelijk spottende voorlezen van Lottes brief aan Paul raakte eveneens exact de juiste toon.

Donker kantje

Het is opvallend hoe werkelijk alle acteurs op erg hoog niveau spelen en overtuigend zijn in hun gekke alsook hun zwartere kantjes. Zo speelt Anna Wolters bijvoorbeeld zowel een hilarische tent (nu ja, de zeventienjarige die er weigert uit te komen) en een depressieve, onverschillige oude klasgenoot van Lotte. Ook het oude echtpaar (Evelien Cremers en Iris Verstraeten), waarbij de ene een bloes draagt uit de gerecycleerde stof van de broek van haar wederhelft, de gefrustreerde echtgenote (Charlotte Maes) en de heroïneverslaafde (Sonia Mutaganzwa) zorgen voor absurde en treffende momenten.

Het zomerbandje dat in het begin live mierzoete deuntjes brengt, is op een leuke manier geïntegreerd in het stuk. Marijke Pollaris en Alexine Jeurissen worden in de loop van het spel van achter hun instrumenten gerukt en spelen zelfs een rol in het stuk. Bovendien wordt de sfeer steeds goed in muziek vervat. Het live bandje wordt afgewisseld met muziektapes en Babylontoneel zat hierdoor nooit helemaal vast aan hun keuze voor live muziek.

Met 'Waarheen' legde Babylon alle hoekjes en kantjes bloot aan ieders zoeken vandaag, met een uitwerking die op alle vlakken af was.