IFTf-recensie aMUZEment: Heathers: Mean Girls met Moord

Heathers: mean girls met moord is niet alleen de titel van het stuk, maar meteen ook de korte inhoud. De Plastics van dienst zijn Heather, Heather en Heather. Met hun gecoördineerde outfits en snedige opmerkingen terroriseren ze hun middelbare school. Ook Veronica, het hoofdpersonage van het stuk, blijft niet gespaard. Zij weet zich door haar talent voor schriftvervalsing uiteindelijk zelf een plekje te veroveren bij de queen bees van Sherwood, Ohio.

Het moordgedeelte van de titel steekt de kop op wanneer Veronica breekt met opperbitch Heather Chandler, net nadat ze die laatste heeft ondergekotst met de legendarische woorden ‘Lik het van de grond, lieverd. Lik het van de grond’. School shooter in spe, Jason Dean, aanhoort haar verwensingen en samen vatten ze het plan aan om opper-Heather te vergiftigen.

Veronica wil dat doen met melk en sinaasappelsap, maar haar moordlustige vriendje ‘is meer fan van geen kalkaanslag’. Daarom verwisselt hij de beker met een thermos vol ontstopper. Heathers dood vormt het startschot van Jasons dodelijke meesterplan, dat Veronica ternauwernood kan verhelpen.

Eindeloze ironie

Heathers haalt zijn charme vooral uit de enorme ironie waaronder het stuk begraven ligt. Die overdrevenheid werkt en hoe dikker het erop ligt, hoe beter. Oneliners als ‘Wel neuk me zachtjes met een kettingzaag’ passen daardoor ook perfect in het plaatje. Zeker als ze vol zelfrelativering worden uitgesproken door een overtuigende opper-Heather, Marie Liese Schuurmans.

Ook Dagmar Thielen wentelde zich zo sterk in de clichés van de ‘zweverige godsdienstleerkracht’ dat het publiek niet anders kan dan het uitgieren van de pret. Zo was haar raad om de emoties te uiten als ‘een soep van gevoelens, met balletjes van tranen’ een echte voltreffer bij het publiek. Op momenten dat de ironie vervaagde, werd de voorstelling echter heel wat minder geestig. Niet elke karikatuur werkt en wanneer de zelfspot van de personages niet merkbaar genoeg was, voelde het spel wat ongemakkelijk aan.

Gelukkig zette Hegeleen Kissel, als hoofdpersonage Veronica, wel een erg goede acteerprestatie neer. Haar uiterst aangename vertelstem en sterke vertolking gidsten het publiek vlotjes door het verhaal.

Overjaarse grappen

Het verhaal is gebaseerd op een Amerikaanse film uit 1988 en dat is er wel wat aan te merken. De overgangen waren vaak nogal stroef: acteurs gingen af om meteen daarna weer op te komen in een ‘andere setting’ en crewleden verschenen regelmatig op scène om decorstukken te verplaatsen. De vertaling van film naar theater liet dus wat te wensen over.

Ook de leeftijd van het script was duidelijk merkbaar. Een hartjesboxershort kunnen we in een zweem van nostalgie nog door de vingers zien, maar homofobe moppen zijn gewoon niet meer zo grappig anno 2018. We zijn echt wel voorbij het stadium waarin het verspreiden van mascara en Cherkaartjes ‘bewijsmateriaal’ moet vormen voor homoseksualiteit.

Die Leiden des jungen Werthers

De kracht van Heathers zit ‘m naast de ironie ook in enkele inventieve details, zoals de kapstok waaraan de jassen van de overleden leerlingen werden gehangen en pientere grappen zoals het exemplaar van ‘Die Leiden des jungen Werthers’ dat naast het lijk van een vermeend slachtoffer van zelfdoding werd gelegd. Ook de opgepropte cursusblaadjes die als programmaboekje moesten dienen, waren een zeer creatieve vondst.

Al bij al bezorgde aMUZEment ons een heel entertainende avond. Sterke actrices, rake oneliners en het hoge The Room-gehalte maakten dat het stuk bleef nawerken, vooral op onze lachspieren.