recensie> Een briljante kakofonie
IFTf Medica: 'Is sperma vegan?'
Medica brengt tijdens het Interfacultair Theaterfestival een stuk over de boze jeugd en hun teleurgestelde ouders. Als het goed is, mag dat gezegd worden.
Dossier IFTf
Recensies van de verschillende voorstellingen van het IFTf vind je hier terug.
Wanneer we op 28 april BAC ART LAB binnenwandelen en de Medica-acteurs op de grond zien liggen, steekt een zekere ongerustheid de kop op. De titel van het stuk had ons alvast voorbereid op een avond gevuld met ordinaire discussies.
Gelukkig is onze vooringenomen angst compleet ongegrond, want Medica bezit de drie ingrediënten voor de perfecte theatercocktail: een optimaal gebruik van de locatie, een steengoed script van Senne Hooyberghs en een zelfverzekerde cast.
Een kanjer van een script
Op zeer plastische wijze spelen de vijf ondertussen tot leven gekomen auteurs de geboorte van 'het kwaad'. Dat kwaad verwordt vervolgens tot een stelletje klimaatspijbelende jongeren. En waar klimaatactivisten zijn, zijn boze ouders. Een prachtige representatie van discussies met de zatte nonkel op een familiefeest en van de commentaren onder een generiek HLN-artikel volgt.
Het stuk weet de angsten en frustraties van beide generaties perfect weer te geven
Waar het gemakkelijk geweest zou zijn om de ouderlijke typetjes uit te buiten, kiest scenarist Senne Hooyberghs ervoor om ze met mate te gebruiken. Ook het typetje van de radicale jeugd wordt in het belachelijke getrokken, waardoor plots een interessant conflict van twee extremen ontstaat. Dat conflict escaleert en mondt uit in de ouders die als gollums rond de ineengebalde jongeren cirkelen. Het stuk weet de angsten en frustraties van beide generaties perfect weer te geven.
De sterkte van de cirkel
Dat de acteurs ingesloten zitten door het publiek is geen conventionele wijze van spelen, maar vormt de perfecte manier om de paniek van de jeugd weer te geven. Vanuit alle hoeken kunnen de ouders invallen, waardoor de boel des te chaotischer lijkt.
De zwakte van het ovaalvormige podium toont zich bij de serene monologen. Daar durft de verstaanbaarheid soms onder te lijden. Dat de acteurs zich dan om de haverklap een kwartslag moeten draaien, verstoort de flow van het toneelstuk.
Op't gemak
Een toneelstuk valt en staat bij haar toneelspelers en hier staat het stuk recht in haar schoenen. Hoewel er vaak extreme typetjes gespeeld worden, gaan de acteurs niet te ver. Wat opvalt: elke acteur staat zeer ontspannen op het podium. Dat ze inspraak hadden in het script en het letterlijk op hun lijf geschreven staat, zal daar voor iets tussen gezeten hebben.
De meditatieoefening zuigt de kijker recht het stuk in
In een stuk als dit, waarin veel confrontaties en spanningen uitgebeeld worden, is het verleidelijk om keer op keer luid en hard te spelen. Toch nemen ze voldoende de voet van het gas. Dat ook die momenten geloofwaardig overkomen, toont des te meer hoe sterk de acteurs spelen.
Tijdens een segment over geloofsbelijdenis wordt het hele publiek een meditatieoefening opgelegd. Interactie met de kijker is bij amateurtoneel vaak geen al te best idee, maar hier ontpopt het tot een quasireligieuze ervaring waarbij de kijker recht het stuk in wordt gezogen. Medica voorziet terecht geen pauze tijdens de toch ietwat korte voorstelling, maar na ons te overladen met emoties zorgt die meditatie ervoor dat we toch even naar lucht kunnen happen.
Na een goed geprijsd glaasje cava, verlaten we de zaal alsof we juist een vlammende ruzie hebben gehad met onze wereldvreemde ouders. In de hoofden van het publiek blijven hun argumenten weergalmen. Na een tijdje komen de angst, de frustratie en het schuldgevoel boven drijven. Dat zulke gevoelens opwellen, is het gevolg van de geweldige acteerprestaties.
