recensie> Historia gilt en lacht, scoort en verrast
IFTf Historia: 'Angst en Gein'
Met 'Angst en Gein' brengt Historia horrorklassiekers in een hedendaags, studentikoos jasje. Een knappe prestatie, al konden de dialogen hier en daar wat korter.
Dossier IFTf
Recensies van de verschillende voorstellingen van het IFTf vind je hier terug.
Donderdag 28 april bracht Historia voor de laatste keer Angst en Gein op de planken in de Zwartzusterkapel in Leuven; een hedendaagse adaptatie van Mary Shelleys gothic Frankenstein samengebracht met andere horrorklassiekers als Dracula en Le Fantôme de l'Opéra. Historia ging aan de slag met het stuk van Martin Dowing, maar herschreef het einde om er een ware tragedie van te maken.
Groentesoep met vermicelli
Terwijl genie Viktor von Frankenstein (Jakob De Wilde) in het oorspronkelijke werk zijn monster tot leven weet te wekken, slaagt het hoofdpersonage in Angst en Gein er enkel in om Royco groentesoep met vermicelli te brouwen. Uit die openingsscène blijkt meteen dat het toneelstuk vol onverwachte en humoristische wendingen zit.
De mislukte creatie die uitdraait in een groentebouillon weerhoudt de baron er echter niet van om te blijven experimenteren. Met zijn creaties hoopt hij niet een, maar vier wanhopige zielen te helpen. Die laatsten trekken naar zijn armzalige kasteel om verlost te worden van hun respectievelijke kwalen.
Hoewel steeds hetzelfde ritueel wordt herhaald, is er altijd een humoristische kwinkslag
De eerste gast is Harry (Johanna Goris), een normale man met een 'harig' probleem: bij volle maan groeit haar uit elke plooi van zijn lichaam en neemt zijn dierlijke instinct de bovenhand. Hij wordt gevolgd door de bloedmooie gravin Ilona van Burgajet (Laura Lampo) wier dieet beperkt is tot menselijk bloed. De derde gast is graaf Vlad Dracula (Quinten Vos). Hij is net als de voornoemde gravin een vampier, maar is enkel op jacht om zijn geliefde Ilona te heroveren.
De laatste gast is Isabel Channing (Ella Van Lint), een Moulin Rougedanseres die achtervolgd wordt door S van de O, Spook van de Opera (Laura De Vilder). Allen willen ze van hun armzalige lot af, en daarvoor komen ze bij Viktor von Frankenstein en zijn eigenzinnige personeel aankloppen.
DING DONG
De aankomst van elke gast verloopt volgens hetzelfde stramien. Ygor (Cesare Iannuzzi), de gebochelde assistent van de baron von Frankenstein, ontvangt de gast telkens met zijn eigenwijze, angstaanjagende 'DING DONG'. Frau Keutz (Olivier Kiefer), de poetsvrouw, biedt de nieuweling vervolgens een drankje aan, waarna ze samen met Ygor duidelijk maakt dat het kasteel onveilig en behekst is.
De gast trekt zich niets aan van de gruwelijke verhalen en vraagt naar de baron. Die laatste komt vervolgens de scène opgewandeld om te luisteren naar de klachten van de nieuweling. Daarna verschijnt de barones von Frankenstein (Eline Vranken) in een gepaste outfit om poolshoogte te nemen bij haar echtgenoot.
Hoewel steeds hetzelfde ritueel wordt herhaald, is er altijd een humoristische kwinkslag die ervoor zorgt dat het publiek aandachtig blijft. Zo maakt Isabel Channing haar intrede geheel onverwachts op een lied van ABBA en doorbreken meta-opmerkingen à la 'Doet u aan toneel?' de spanning.
De vertolking van Ygor verdient een boeket virtuele bloemen
Daarnaast doen de verschillende outfits van de barones het publiek lachen. Terwijl ze de ene keer in sportoutfit de scène oploopt, verschijnt ze wat later in een pyjama vol eenhoorns. Dan zwijgen we nog over de plotse trouwjurk met sluier, die ze draagt tijdens het diner.
Unieke locatie
Ook de vertolking van Ygor verdient een boeket virtuele bloemen. De gebochelde knecht zet vanaf de eerste scène een knappe prestatie neer. Met zijn uitpuilende ogen en diepe kraakstem hangt het publiek aan zijn lippen. Duidelijk geïnspireerd op Jack Nicholsons vertolking in The Shining weet hij met zijn groteske acteren het publiek steeds weer aan het lachen te brengen.
Aan talent geen gebrek dus, al zijn de dialogen andere koek. Naar ons gevoel duren die soms iets te lang, waardoor we de voeling met het twee uur durende stuk soms verliezen. Dergelijke momenten van lichte verveling zijn echter kortstondig en worden doorbroken door een (misschien iets té luid) gegil of de opkomst van een nieuw personage.
De tragikomedie komt bovendien volledig tot haar recht door de unieke locatie. Het houten decor van de Zwartzusterkapel creëert de perfecte atmosfeer voor Angst en Gein. Bovendien weten de acteurs hoe ze de ruimte moeten invullen. Zo duikt halfweg het toneelstuk S van de O op vanuit het publiek met een gepaste kwaadaardige lach die het publiek weet op te schrikken.
Dood-normale slotscène
Opvallend: verwijzingen naar het studentenleven ontbreken niet in Angst en Gein. Zo moeten Luc Sels ('Je bent nog erger dan de mails van Luc Sels') en ons fantastische studentenblad eraan geloven ('Wat een rommel!') – zelfs van ironie hebben ze bij Historia kaas gegeten.
Historia maakt de titel van het stuk waar: angst en gein wisselen elkaar af
Uiteindelijk overleeft slechts een enkel personage de drankjes uit de slotscène waardoor het woord tragedie hier juist geplaatst is. Enkel de barones ontsnapt aan de dood en trekt met een gerust hart de wijde wereld in. Die 'dood'-normale (pun intended) slotscène kan ons in eerste instantie niet overtuigen. Al moeten we toegeven dat de liefdesverklaring van Igor aan zijn meester Viktor ons verrast. Het publiek lacht, en wij lachen mee.
Samenvattend maakt Historia de titel van het stuk waar: angst en gein wisselen elkaar af. Daarom ook complimenten aan regisseur Ortwin Lanssens die het stuk in goede banen leidde.
