'I love my vagina'

Passing the Bechdel Test is een voorstelling die als een bliksemschicht door je heen gaat. De voorstelling is de nieuwe productie van fABULEUS en GRIP door Jan Martens. Samen met 13 jongeren (v/x) wil Martens een stand van zaken opmaken over feminisme, seksualiteit, gender, en de ervaring om al dan niet vrouw te zijn. Tekstfragmenten uit onder andere brieven, dagboeken en essays geschreven door vrouwelijke auteurs vormen de basis van deze wervelwind van een stuk.

Een leeg podium, op enkele stoelen en tafels na, met een projectiedoek ergens achterin. Intiem, simpel, doordringend. Martens stapt af van zijn vertrouwd medium, namelijk de dans, en gaat een nieuwe richting uit van woord en beeld met een klein streepje dans en licht. Eén voor één belichamen de jongeren de teksten, ze worden de auteurs en kunstenaars die ze voordragen, maar de teksten zijn ook voor een deel van henzelf.

Universeel doch persoonlijk

De parallellen tussen de eigen verhalen van de jongeren en de verhalen die ze voordragen zijn duidelijk te merken. Van aanvaarding tot lichaamsbeeld, van Wollstonecraft tot Senator Harris, sommige verhalen moeten herhaald worden om ze volledig te doorgronden.

Net zoals in Martens’ ODE TO THE ATTEMPT, gaan de artiesten op het podium zelf aan het werk. Zij besturen de belichting en beamer. Hiermee illustreren ze het gevoel van empowerment en zelfbewustzijn. Het geheel van deze voorstelling wordt verzorgd door deze sterke, onwankelbare groep tieners. Ze kijken het publiek recht in de ogen. Ze willen gehoord worden en u zult luisteren.

Jan Martens schreef dit stuk om te dienen als een manifest voor een utopische toekomst. Hij tracht hier aan te geven waar we ons nu bevinden en waar we naartoe willen met onze samenleving. Om zich vast te klampen aan het medium van de dans zou ontoereikend zijn, zegt Martens.

‘Het doel is de inhoud van de teksten zo helder mogelijk over te brengen bij het publiek. We willen luid en duidelijk communiceren wat we vinden dat onze samenleving vandaag de dag moet horen, leren of erkennen.’ Waarom we nog steeds moeten protesteren is een constante onderliggende vraag doorheen de voorstelling.

Om zo veel jonge gezichten te zien, die de woorden van grondleggers van het feminisme in de mond nemen, geeft kippenvel. Martens en de acteurs demonstreren een hoog niveau van respect voor deze vrouwen en keer op keer raken ze de psyche van het publiek. Lachen, verbazen, tot stilte brengen, Passing the Bechdel Test is een aanrader. Zoals Virginia Woolf het misschien beter kan zeggen: ‘Throw over your man, I say, and come.’