Hoe zit het met de straatmuzikant?

Derek McLean en zijn vriend Carlo Landzaat zijn geen onbekenden voor al wie al eens het station passeerde op een drukke dag. Van het stadsbestuur mogen straatmuzikanten niet meer actief zijn op zulke plaatsen waar er mondmaskerplicht heerst, terwijl dat nu juist hun meest geliefde plekjes waren.

'Je moet dus creatief zijn', vertelt Derek, 'we zetten ons dan strategisch op plaatsen die net aan het begin of einde van de drukke straten liggen, waar de maskerplicht niet meer geldt.'

'Corona hatsjoe'

Terwijl de meeste muzikanten zijn gestopt met spelen, treden Derek en Carlo tegenwoordig meer op dan voor corona. 'Voor Carlo is dit zijn broodwinst, ikzelf doe het om hem te helpen, maar ook omdat ik er door de crisis nog meer nood aan heb', vertelt Derek. Voor hem is muziek een manier om de situatie draaglijker te maken.

Ook de luisteraars hebben nood aan muziek en daar spelen de twee dan ook graag op in: 'We schreven al vroeg een lied over de lockdown, Corona hatsjoe. De mensen vragen daar dan ook naar. Het tovert steeds een glimlach op hun gezicht.'

Maar de stad is streng: iedere overtreding op de regel staat garant voor een boete van 250 euro. Dat gooit voor velen roet in het eten. Toch kunnen de muzikanten rekenen op solidariteit: 'Vorige zomer was ik op weg naar de winkel en zag ik iemand geweldig klarinet spelen. Toen de politie hem beboette kwamen toeschouwers spontaan bijleggen met wat ze op dat moment op zak hadden.'

Onderling proberen de straatmuzikanten contact te houden, noodgedwongen via alternatieve kanalen. 'We hebben een discordgroep. Dat is niet ideaal, maar het houdt wel de moraal goed.' Ze wisselen er verhalen, muziek en ideeën uit. 'Voor de echte diehards is het een manier om te kunnen blijven spelen.'

Over de streep

Het is duidelijk wat voor Derek en Carlo beter kan: 'De maskerplicht is het grote probleem. We vinden het niet erg er een te dragen in de winkel of op straat, maar tijdens het spelen zijn er genoeg manieren om afstand te houden. Veel van ons leggen een gitaarzak op de grond om zo een natuurlijke barrière te creëren.'

De stad zou voor hen dus soepeler mogen zijn met de regels. 'Het is een beetje belachelijk', vindt Derek, 'het ene moment sta je over de streep en moet je boete betalen, maar aan de andere kant is het dan weer geen probleem.' Het recente idee van 'krijtbubbels' zoals ze die al in Gent hebben, is voor de twee muzikanten een voorbeeld van een mogelijke oplossing.

Bij de stadsdienst Inname Openbaar Terrein horen we dat het speelverbod in de plaatsen met maskerplicht er is om opstoppingen te vermijden. Straatmuzikanten mogen op de drukke plaatsen niet spelen opdat er geen samenscholingen zouden gebeuren, zoals dat ook voor andere vormen van openbaar vermaak verboden is.

Dromen van de lente

Maar voor muziek moet er een uitzondering zijn, vindt Derek, 'Want zingen en luisteren naar muziek is wel degelijk gezond voor de mensen en hun mentaal welzijn.' Volgens hem zou een versoepeling op de maskerregels voor meer motivatie zorgen om ze te volgen. Zo'n toegeving is blijkbaar wel een van de eerste die de stad zou doen wanneer de cijfers terug gunstiger zijn. Wanneer dat precies zou zijn is wel nog koffiedik kijken.

De straatmuzikanten blijven hoopvol: 'De hele situatie lijkt soms één groot complot om al het plezier uit het leven te halen, maar we kunnen niet anders dan er het beste van maken.' Het belangrijkste voor hen is muziek te kunnen blijven spelen.

Wanneer het culturele leven binnenkort weer uit haar lange slaap ontwaakt, zijn de straatmuzikanten hopelijk niet de laatsten om de lente aan te vatten.