Het genie en de schepper

Op een dag brak het heelal en het regende
gedichten
Het rommelde, waaide, stormde
De mens zette zich op zijn stoep, stak een
sigaret op en dronk van zijn lauwe koffie
en het rommelde, kneep, gromde

Op neutraal terrein discussieerden twee
mannen zonder gezicht of stem
in een kamer zo klein als een erwt,
over waarde, waarheid en andere
bizarriteiten

En daar dwarrelden hun
zielenpuzzelstukken
naar

beneden
die daar fluisterden van het zonlicht, de
bergen en de vergeten bloesem,
waarna zij dan maar stierven

zonder eredienst, zonder lijkschouwing of
kist
en het zweeg, tinkelde, bleef