'Graspop was als een parallel univer­sum, waar hemel en hel samenkwamen'­

Helmut Lotti, de artiestennaam waaronder Helmut Lotigiers optreedt, is bij het grote publiek vooral bekend als klassiek zanger, maar ook als muzikant die steeds met een groot gemak zowel Nederlandstalig variété als Elvis-songs naar zijn hand zette. 

Afgelopen zomer betekende echter de start van een nieuw hoofdstuk in Lotti’s carrière. Zijn optreden op het metalfestival Graspop met covers van bekende metalhits was een enorm succes. Met zijn tour Hellmut Lotti goes Metal, en zijn eerste zelfgeschreven metalnummer, The Darkness, haalde Lotti definitief de metalzanger in zichzelf naar boven.

Voor studenten die u nog niet kennen: hoe zou u zichzelf voorstellen?
Helmut Lotti: 'Ik zou mezelf voorstellen als zanger én songwriter. Dat laatste is een kant van mij die veel mensen niet kennen, omdat ik meestal covers zing.'

'Ik ben immers begonnen als Elvis-imitator op de Nederlandse televisie in 1989. Dan ben ik een Nederlandstalige en daarna een Engelstalige zanger geworden. Later ben ik klassiek gaan zingen en heb ik me met wereldmuziek beziggehouden. Nu zing ik metal, maar dat is eigenlijk per ongeluk gebeurd.'

Het was door Radio Willy dat u in het metalgenre rolde.
'Inderdaad. Zij vroegen of ik voor hun Top 1000 een cover van Run to the Hills van Iron Maiden wilde brengen. Die vraag kwam van radiopresentratrice Sofie Engelen, die mij heeft geïnterviewd. Zij had onthouden dat ik een bijzondere connectie had met Iron Maiden. Als dertienjarig manneke brulde ik al de nummers van Iron Maiden mee, omdat mijn broer vroeger die platen in huis had.' 

'Die unieke kans heb ik met beide handen gegrepen. Ik dacht: "Ik heb één kans, dus dan moet ik er ook voor zorgen dat iedereen het gezien heeft.'' In een videoclip heb ik me dus in drieënhalve minuut compleet getransformeerd van klassieke zanger naar metalzanger. Op een week tijd had de clip al meer dan 650.000 views en kreeg ik een hoop vragen zoals: "Je gaat hier toch wel iets mee doen?'''

'Ik twijfelde eerst of dat ik dat wel zou kunnen, maar heb me er desondanks meteen aan gezet. Ik heb een band samengesteld en twee dagen na elkaar gerepeteerd. Telkens ben ik vier uur aan het brullen geweest, en toch leed mijn stem er niet onder. Dus toen dacht ik: ''Oké, nu zijn we vertrokken.''' (lacht)

Verschilt het zingen van metal dan in die mate van klassieke nummers?
'Ja, want voor metal moet je zo'n vuile stem gebruiken, waar speciale technieken voor bestaan. Ik heb ook speciale zangoefeningen gevolgd. Het rare van de zaak is dat sinds ik metal zing, al de rest ook beter klinkt. Dankzij het metalgenre zing ik mijn andere nummers ook beter.'

Ziet u ook een verandering in uw publiek sinds u zich met metal bezighoudt? 'Zeker, ik zie plots een veel jonger publiek voor mij. We hebben een marketingonderzoek gedaan waaruit bleek dat de dag vóór Graspop de gemiddelde leeftijd van mijn publiek 65 jaar was, en de dag na Graspop was de gemiddelde leeftijd nog maar 48 jaar. Dat was goed nieuws: ik ben zelf al 54 jaar en heb dus een publiek nodig dat net iets jonger is dan ik, zodat ik nog lang kan blijven zingen.'

Hoe heeft u Graspop en haar publiek ervaren?
'Graspop was uniek. Wat ik daar heb meegemaakt, had ik daarvoor nog nooit ervaren. Je staat op een festival tussen één voor één echte metalheads. Er hebben zeker 60 mensen gecrowdsurft. Het was fantastisch: een kolkend parallel universum waar hemel en hel samenkwamen. Een totaal verschillende ervaring van mijn andere concerten.' 

'Dankzij Graspop hebben we ook een tournee in elkaar kunnen boksen, waar zowel mensen die me hadden gezien op Graspop naartoe kwamen, als mijn vaste fans. Op een concert in Gent was de jongste in de zaal negen jaar - die vooraan mee zat te headbangen - en de oudste een vrouw van 94 jaar. Ook zij vond het geweldig.' 

Werd u als buitenbeentje vreemd bekeken door het publiek van Graspop?
'Nee, ze vonden het juist leuk dat ik er was. Ze hebben graag gate openers zoals ik: mensen die het metalgenre naar een groter publiek brengen. De meeste Graspoppers vinden het heel fijn dat een breder publiek in contact komt met hun muziek, ook al is dat met een zachtere vorm van het genre.'

'Natuurlijk zijn er ook van die diehard fans die vinden dat zo een ventje als ik van hun muziek moet afblijven, want metal is a way of life. En ik heb natuurlijk geen tattoos en piercings.' (lacht)

Uit welke muziek haalt u inspiratie voor uw metalnummers?
'Onder andere uit de muziek van Elvis, Iron Maiden en Kiss. Mijn broer had alle platen van Kiss, die invloed was er al van in mijn jeugd. Ik ben thuis niet opgegroeid met opera. Ik heb als kind nooit naar klassieke muziek geluisterd, maar wel naar lekker stevige rock.' 

'Dat is de muziek waarmee ik ben opgegroeid, en ligt dus ook veel dichter bij mij dan klassieke muziek. Mensen die zeggen: "Schoenmaker, blijf bij je leest", hebben geen idee waar ze het over hebben.' 

Kan u zich dan ook meer uitleven op een metalconcert dan bij een klassiek concert? 
'Toch wel, vooral lichamelijk. Vocaal is mijn klassiek repertoire delicater. Bij metal mag je al een keer goochelen met tonen, dat maakt het ook zo plezant. De concentratie die ik voor mijn klassieke nummers nodig heb, is minder noodzakelijk bij rock. Je kan volledig losgaan en je helemaal smijten. Het publiek zal daar ook volledig in meegaan.'

'Bij een klassiek concert ben ik een uur na afloop al moe. Als ik na het signeren in de auto stap, val ik bij wijze van spreken al in slaap. Na een metalconcert zit ik daarentegen vol adrenaline, dat ik soms nog met opengesperde ogen thuis rondloop om twee uur 's nachts.'

Heeft u het gevoel dat Graspop de start van een nieuw hoofdstuk betekent voor uw carrière?
'Absoluut. Ik heb het gevoel dat ik nu ben waar ik eigenlijk moet zijn. ik heb een hele grote omweg gemaakt en alles gedaan. Maar rock, dat ligt echt wel het dichtste bij mij.'