Girls on Film breidt uit met een podcast: 'We willen zeker geen gesloten clubje zijn'

Girls on Film is een initiatief van drie vriendinnen, Chiara, Sofie en Eline, dat maandelijks screenings organiseert. Zo hopen ze om bepaalde thema's alsook vrouwelijk talent meer onder de aandacht te brengen. Niet enkel films die door vrouwen geregisseerd zijn passeren de revue, maar ook films die bevragen hoe vrouwen doorgaans in de media gerepresenteerd worden of films die het debat over gender en seksualiteit aangaan. 

Het idee vond zijn oorsprong tijdens een koffiedate waar Chiara en Sofie hun interesse voor feminisme en film deelden met elkaar. 'Ik ben historicus en kreeg onder andere het vak filmgeschiedenis. Hiervoor kregen we een reader van vijftig films die we moesten kennen en daar zat geen enkele film bij die geregisseerd was door een vrouw. Dat vond ik verbazingwekkend', vertelt Chiara. 

Dat was ook in de nasleep van de eerste MeToo-golf, toen er een zekere herappreciatie opflakkerde voor feministische literatuur, zoals The Handmaid's Tale. Maar die herappreciatie bleef echter uit voor films. 'De vele bijdragen van vrouwen aan cinema en cinemageschiedenis bleven vaak onderbelicht. Het is met die insteek en blind vertrouwen dat we besloten om zelf een feministisch filmcollectief op te richten', zegt Sofie. 

Eerste screening 

'Een paar maanden na die bewuste koffiedate hielden we onze eerste screening. Dat vond plaats in een café dat nu al niet meer bestaat', zegt Chiara al lachend. Dat café was daar ook totaal niet op ingericht en we hebben toen met vuilzakken de ramen afgeplakt om het toch zo donker mogelijk te maken'.

Die eerste screening was niet meteen de grootste volkstoeloop, maar er waren toch wel wat geïnteresseerden. Waaronder ook Eline, die nu deel uitmaakt van het team. 'De samenwerking is heel naturel verlopen. Eline werkte toen nog bij RoSa vzw (kenniscentrum over genderbewustzijn, red.) en we deelden direct dezelfde ingesteldheid.'

Het trio merkt dat er heel veel vraag is naar dergelijke screenings en dat het toch een bewogen onderwerp is in onze samenleving. 'Mensen geloven er ook meteen in als we zeggen wat we doen. We hebben nooit iemand moeten overtuigen van onze missie. Dat betekent toch dat we iets goeds aan het doen zijn', zegt Eline. 

Ze trekken mensen aan van alle leeftijden en genders, maar toch bestaat de meerderheid van hun publiek uit studenten. 'We hebben ons ritme ook aangepast aan het ritme van de student. Zo doen we ook een winterstop en een zomerstop en organiseren we geen screenings tijdens de examenperiodes.'

Context is vaak belangrijk

De screenings bestaan uit een vast format en worden ook begeleid door een gastspreker die de filmkeuze stuurt. Die gastspreker geeft ook een inleidend gesprek voor de film. 'Vaak gebruiken we die inleiding om wat onderwerpen aan te snijden en mee te geven waarom de film interessant is. We willen zo ons publiek enkele brillen aanreiken waarmee ze naar de film kunnen kijken. Welke bril de mensen dan opzetten en wat ze daar precies mee doen, dat ligt volledig bij hen zelf', legt Chiara uit.

Soms organiseren ze wel nabesprekingen of panelgespreken bij de screenings, maar enkel wanneer er heftige thema's aan bod komen. In december organiseren ze bijvoorbeeld een panelgesprek achteraf, omdat het thema dan adoptie is.

'We weten dat daar heel wat vragen over zullen zijn en zaken die de wereld uit geholpen moeten worden. In dat panel zitten dan de ideale mensen om die thema's aan te reiken. In het verleden hebben we ook al eens een film getoond over abortus en ook dan was er een nabespreking achteraf. Dat vonden wij toen noodzakelijk', vindt het trio.

'We willen zeker niemand de les spellen, we proberen altijd die film voor zichzelf te laten spreken', vertelt Sofie. 'Maar soms kan zo'n bespreking nuttig zijn voor het publiek. We proberen dat niet te vaak te doen, want in ons publiek zitten ook gewoon filmfanaten die enkel voor de film komen.'

Geen gesloten clubje

De keuze voor gastsprekers is heel bewust. Zo probeert de organisatie hun eigen canon te doorbreken en in vraag te stellen. 'Op die manier zorgen we ervoor dat er ook films in ons programma komen die we niet zelf hadden aangereikt. We komen zo tot een heel diverse programmering. We screenen zowel oudere als nieuwere films, en proberen ook diverse genres aan te brengen.'

'We zijn alle drie overtuigde feministen, maar we begrijpen ook dat een belerend vingertje niet de oplossing is. Dat is niet de manier om onze boodschap over te brengen', geeft Chiara aan. 'We willen vooral niet spreken voor eigen kerk en dat resulteert in een heel divers publiek. We willen geen gesloten clubje zijn.'

Met de podcast hopen ze een zo breed mogelijk publiek aan te spreken. 'Het is de bedoeling om dieper in te gaan op de films die we tonen, en op de gastspreker zelf. Dat doen we door uit te leggen waarom we deze persoon hebben aangesproken. Dat soort gesprekken missen we nu te vaak. Maar we begrijpen ook dat we dat niet kunnen combineren met de screenings zelf. We maken ook ruimte voor andere relevante filmactualiteit', zegt Eline. 

Maar ze willen vooral de mensen aanspreken die de film niet kunnen komen kijken of misschien al gezien hebben en naar een ander perspectief willen luisteren. Daarnaast willen ze filmnieuws, zowel internationaal als in het Belgische filmlandschap, onder de aandacht brengen. 'Het zou natuurlijk een mooi extraatje zijn als we door de podcast meer mensen naar onze screenings krijgen.'

Ambitie

Ambitie heeft het team met overschot, maar ze vergeten vooral niet wat ze tot nu toe al bereikt hebben. 'De podcast heeft zo lang op onze bucketlist gestaan en het is heel maf dat die er nu is', zegt Chiara. 'Ik durf eigenlijk niet te zeggen wat het hoogst mogelijke is dat we kunnen bereiken. Dit is begonnen als een hobby en dat is het nog steeds, want we werken allemaal voltijds. Het belangrijkste is vooral dat het leuk blijft en dat is het zeker', voegt Sofie eraan toe. 

'Wel willen we sowieso meer een platform worden waar jonge vrouwelijk filmtalenten kunnen tonen wat ze in hun mars hebben en extra bekendheid verwerven, want we hebben in Vlaanderen echt veel verborgen talenten. Hoe dat concreet zal gebeuren, dat zien we nog wel.'

'We laten het allemaal op ons afkomen. We hebben al zoveel dingen gedaan waarvan we eigenlijk niet hadden kunnen dromen', zegt Eline. 'We zijn zes jaar geleden begonnen met de ingesteldheid van "we zien wel en we'll figure it out", dus dat zal nu niet anders zijn.'

'Er zijn zoveel fantastische vrouwelijke regisseurs die meer aandacht zouden mogen krijgen. Als we daar met Girls on Film dan een bijdrage kunnen leveren, dan zijn we al superblij.'