Gevierendeeld: 'Mode kan ook een kunstwerk zijn'

We vragen de student om zichzelf te vierendelen: niets lugubers, geen zorgen. Voor elke lichamelijke ledemaat vragen we om een kunstwerk dat van invloed was op de creatieve carrière van het individu. Hier dus vier puzzelstukjes die Noga Karpel tot Noga Karpel dopen:

Het eerste werk dat je een fascinatie gaf voor je veld:
'Al opgroeiend in Israël zag ik niet veel mode. Maar: één maal per maand kwam omwille van het productiebedrijf van mijn vader een trouwjurkenblad in onze postbus terecht. Daar hield ik me uren mee bezig. Ik verzamelde ze als een gek! Deze blaadjes waren de eerste aanraking die ik had met de mode-industrie. Hoe vreemd het ook lijkt om ze te vermelden als een belangrijk kunstwerk, ze zijn het wel.'

Een werk waar je echt naar opkijkt:
'Dan vernoem ik graag de coronacollectie van Olivier Theyskens. Hij keerde in die tijd terug naar de basics, zoals velen onder ons. Het kon toen ook niet anders. Hij nam kant, typisch Vlaams, en maakte er summiere jurken van die strak aan het lijf blijven hangen. Ze zijn zowel simpel als heel frêle; als kleine stukjes lappendeken die elk moment uit elkaar zouden kunnen vallen.'

Een werk dat je tegenwoordig inspireert:
'Het werk van Elsa Schiaparelli. Zij was een Italiaans modeontwerper. Enkele jaren geleden is haar merk weer nieuw leven ingeblazen. Schiaparelli doet net als ik aan couture met een hoek af. Kijk maar eens naar die tassen met ge-3D-printe gouden neuzen! Geniaal gewoon! Ik houd echt van wat ze doet.'

Een werk waarmee je een leek zou introduceren:
'Dan grijp ik misschien weer terug naar Schiaparelli. Ze maakte ooit de Skeleton Dress, die je nu terug kan vinden in het Victoria and Albert museum. Ze maakte gebruik van een sponstechniek, waardoor ze een soort ribbenkast in de jurk verwerkte. Een kooi, maar ook een veruitwendiging van wat vanbinnen zit. Dit werk toont dat mode ook een kunstwerk kan zijn, een sculptuur.'