artikel> De inspiratiebronnen van Jari Asselman
Gevierendeeld: De stripwereld voorbij 'Suske en Wiske'
In 'Gevierendeeld' vieren we de kunst, maar vooral ook de kunststudenten. Ze vertellen over hun creatieve carrière en hun inspiratiebronnen. Ontdek hier Jari Asselmans beeldverhaal-tips.
We vragen de student om zichzelf te vierendelen: niets lugubers, geen zorgen. In plaats van om een ledemaat vragen we om een kunstwerk dat van invloed was op de creatieve carrière van het individu. Deze vier beeldverhalen blijven bij Jari Asselman nazinderen.
Het eerste werk dat je een fascinatie gaf voor je veld:
'Als kind, toen ik bijvoorbeeld Suske en Wiske las, was ik nog niet echt zo gefascineerd door beeldverhaal. Ik denk dus eerder aan een manga: Berserk. Die heb ik gelezen toen ik een jaar of zestien was. Ik was erg onder de indruk van hoe goed dat getekend was. Toen dacht ik ook echt "Wauw, zoiets kan". Ik was een hele tijd gebeten door die reeks.'
Een werk waar je echt naar opkijkt:
'Ik grijp wel vaak terug naar wat oudere werken. Zo was ik een tijd bezig met William Steig, de auteur van het kinderboek van Shrek. Het is heel los getekend, met inkt. Uit dit kinderboek is dan natuurlijk ook de film ontstaan. Bij Shrek denk je misschien meteen aan de humoristische film, maar het boek zelf is ook echt heel goed. Een ander prachtboek van hem is Rotten Island. Dat werk is echt een kleurenbom!'
Een werk dat je tegenwoordig inspireert:
'Ik heb recent het boek Parallel Lives van Olivier Schrauwen gelezen. Het werk bestaat uit verschillende kortverhalen, waarbij de inkleuring telkens extreem varieert. Schrauwens taalgebruik is bovendien erg boeiend. Er zit dus materiaal in dat ik zelf interessant vind om eens te gebruiken. Dat boek zit nu al even in mijn hoofd en ik denk dat het een belangrijk werk is om te delen.'
Een werk waarmee je een leek zou introduceren:
'Toen ik aan mijn opleiding begon, kregen we een lijst met aanbevelingen. Een daarvan was Persepolis van Marjane Satrapi. Het is volwassen, autobiografisch, erg toegankelijk en goed geschreven, een echt totaalpakket dus. Persepolis toonde mij dat kleur niet noodzakelijk is en dat je niet per se de meest virtuoze tekenaar hoeft te zijn. Bovendien bewijst het dat strips erg goed geschreven kunnen zijn. Ik denk dat het voor velen een mooie instap kan zijn in de stripwereld.'