Geppetto en de welgekomen terugkeer

Na een radiostilte van ongeveer drie jaar zien we de vriendengroep, Geppetto and The Whales, bescheiden terug in Het Depot te Leuven. Met hun splinternieuwe album Passages blazen ze nieuw leven in het bolwerk van hun eigen genre, of zoals zij het noemen: een mix van americana en meerstemmige pop. Het kwintet stelt zich afhankelijk van elkaar op om zo een emotie te laten ontpoppen die in hare pure elegantie door de zaal resoneert en haar publiek streelt. Maar zijn ze daadwerkelijk back in business?

Een terugblik

Het is algemeen bekend dat er zich een mediastorm ontketende rondom Geppetto and the Whales in 2010 bij hun deelname aan de Humo’s Rock Rally. Hoewel ze het niet tot de top drie schopten, kreeg de groep een forse portie aan radiotijd door hun eerste single Oh My God. Het nummer leverde op korte tijd heel wat uitnodigingen voor verscheidene festivals en concertzalen op (o.a. Pukkelpop, Ancienne Belgique). Hierdoor werd het fundament gelegd voor een succesvolle vier jaren die zich hebben uitgemond in hun eerste album Heads of Woe in 2014.

Na een lange tijd van wachten kregen we een sprankje hoop in België door de uitgebrachte singles I know who you were en Tall Leaves in 2018. Hieruit speculeerde men dat er een nieuw album de kop zou opsteken, en niets was minder waar! Alsof ze nooit weg waren geweest, bevroren in de tijd, bescheiden alsof het kwintet hun eerste optreden in 2010 herbeleefde. Aan het begin van het optreden was het wat zoeken naar de klik met het publiek, met de nummers Stuck in Reverse en Ruts. Het publiek kwam echter op gang bij het nummer Faust dat Kobe Dupont (zanger/gitarist), zoals ze in het Engels zeggen: humble, introduceerde.

Oud is goud

Toch nemen ze geen afstand van hun oude nummers. Afsluiten deden ze met het nummer Juno, een alomvattend krachtig nummer dat bij vele aanwezige luisteraars in de smaak viel. Toen de band van het podium stapte kon je op hun gezichten de gedachte aflezen dat hun tijd on stage vrijwel afgelopen was, maar dan klonk een applaus van welgeteld 34 seconden. Uiteindelijk zwaaide de deur terug open en speelde ze een encore met als echte afsluiter I know who you were uit het nieuwe album.

Een opmerkelijk optreden, ook al kreeg je het gevoel dat men aan bekendheid heeft verloren doorheen de jaren. De band zal de paar stappen die ze onbewust achteruit heeft gezet, moeten hernemen. Natuurlijk doet het alleen maar deugd dat het kwintet zich zo bescheiden en opgetogen opstelt, wat sterk naar voren kwam tijdens het encore.