recensie> Tournee voor nieuwe album 'Flore'
Gabriel Rios en zijn gitaar betoveren Het Depot
Gabriel Rios, vooral bekend om zijn liedjes 'Gold' en 'Broad Daylight', stond maandagavond op het podium van Het Depot. Het werd een intieme, maar energierijke avond.
De singer-songwriter is momenteel op tour doorheen Vlaanderen om zijn meest recente album Flore te promoten. Flore, 'bloem' in het Puerto Ricaanse dialect, is een album met covers van Latijns-Amerikaanse klassiekers uit de jaren 60 en 70, zijn vaders en grootvaders tijd. Zo nu en dan worden de covers onderbroken door een eigen nummer.
Rios besloot voor de volle zaal van Het Depot een stripped versie van de nummers te brengen. De zanger stond met niet meer dan zijn akoestische gitaar op het podium. Deze keuze staat in zekere mate in contrast met de manier waarop de nummers opgenomen werden. Bij de liedjes op het album kwam namelijk bij momenten best veel productie kijken.
Ondanks het feit dat de nummers op Flore klassiekers zijn in Puerto Rico en buurlanden, waren de liedjes onder de Leuvenaars minder gekend. De combinatie van een vooral luisterend publiek en een 'me and my guitar-show' gaf het optreden een zeer intiem karakter. Toch slaagde Rios erin de sfeer energierijk te houden door het publiek meermaals uit te nodigen om mee te klappen of zingen, waar telkens enthousiast op ingegaan werd.
Meer dan muziek
Rios' intermezzo's tussen de liedjes door droegen ook bij tot de goede sfeer. De zanger vertelde over zijn studentenjaren in België en gaf zelfs een kleine inleiding tot de Latijns-Amerikaanse muziekgeschiedenis.
Zo leerde Rios het publiek dat de Cubaanse Son in de jaren 60 en 70 sterk beïnvloed werd door de Amerikaanse soul, jazz en blues. Dit bracht de donkerdere kant van Latijns-Amerikaanse muziek naar boven en toonde aan dat Latin niet altijd vrolijk en feestelijk is, maar ook melancholisch en bij momenten morbide kan zijn. Panteón de amor, het negende nummer op Flore gaat bijvoorbeeld over een man die 'zijn liefde begraaft'. Letterlijk of figuurlijk? Wie zal het zeggen.
Tussen zijn virtuoze gitaarspel door maakte Rios vooral ook veel grapjes. Zo kreeg hij het publiek hard aan het lachen door het Puerto Ricaanse dialect 'het West-Vlaams van het Spaans' te noemen.
Het was dus een geslaagd concert. De muziek transporteerde elke toeschouwer naar een wereld van zee, strand, lange nachten en gebroken harten. Er werd gedanst, geklapt en gelachen, en meer moest het niet zijn.
