Filosoof Hans De Mey behoudt de titel van meest welsprekende student

Dit jaar probeerden vijf kandidaten om de vorige winnaar, Hans de Mey, van zijn eloquente troon te stoten. Vijf rondes kregen ze daarvoor, waarbij ze een eigen tekst moesten brengen. Daarnaast liep ook improvisatie als een rode draad door de wedstrijd. Aan de opbouw van het toernooi mag nog wat gesleuteld worden, klonk het bij de jury. De improvisatierondes hadden weinig te maken met een goede beheersing van het Nederlands en meer met acteertalent.

Bij gebrek aan voldoende kandidaten mochten de kringen dit jaar uitzonderlijk twee vertegenwoordigers afvaardigen. Opvallend: alle talenrichtingen lieten verstek gaan.

De volledig mannelijke jury bestond deze editie uit Steven De Foer (De Standaard), Jan Hautekiet (Radio 1), rector Rik Torfs en rechtenprofessor Alain-Laurent Verbeke. In tegenstelling tot eerdere communicatie zetelde Zuhal Demir niet in de jury: We vermoeden dat de politieke transfers bij N-VA daar voor iets tussen zaten. Het vijfde jurylid was in elk geval de gevulde PDS. Met een digitale stemming konden de toeschouwers de publieksprijs schenken aan hun favoriet.

‘De bebrilde Erdogan van Leuven’

Winnaar Hans De Mey walste over de zaal en zijn tegenkandidaten. ‘Ik ben psychisch ziek’, begon hij met opgeheven hoofd. Zijn voorbereide stuk was een lofzang voor de psychiatrie en zijn patiënten. Jurylid Verbeke uitte zijn twijfels over de geschiktheid van een dergelijk betoog voor een welsprekendheidstoernooi. Is zo’n persoonlijk verhaal wel gepast voor een wedstrijd die in de eerste plaats gaat over de schoonheid van de Nederlandse taal?

Dat De Mey zijn vorige titel rechtmatig kreeg, bewees hij in de tweede ronde. Tijdens een prachtig opgezette improvisatie betuigde de filosofiestudent zijn liefde aan rector Rik Torfs, die hij liefkozend ‘de bebrilde Erdogan van Leuven’ noemde. Torfs glimlachte welwillend: ‘Ik ben gecharmeerd, je kan er ook niet naast kijken’, alluderend op de gestalte van De Mey. Flauw? Zeer, maar het publiek kon de komische uithaal wel pruimen.

Technische problemen

Ewout Goudsmedt kreeg na twee stemmingen, waarvan de eerste met technische problemen, de publieksprijs toegekend. Alle lof voor de prestatie van Ewout - die het Nederlands het best beheerste - maar het moet gezegd dat meerdere keren stemmen kinderspel was.

Technische problemen waren overigens een terugkerend euvel gedurende de avond. Geluidsproblemen teisterden vooral de eerste kandidaten, waar de jury rekening mee hield.

‘Het niveau lag dit jaar zeer hoog’, vond De Foer. Jan Hautekiet liet desondanks meermaals vallen dat men de Nederlandse taal toch echt moet liefhebben. ‘Men moet haar eer aandoen door ze correct te gebruiken.’ De Foer treedt bij: ‘Hans is de terechte winnaar, maar binnen de jury was er toch discussie over zijn ruime opvatting van het Standaardnederlands.’

Toch was de bewondering voor de deelnemers groot: ‘Je moet het maar doen, voor zo’n publiek staan terwijl je even gemakkelijk kan zitten en kijken.’ Waarom eigenlijk? Hans voedt zich aan de spanning tussen publiek en spreker: ‘Je krijgt de kans om een publiek te bereiken dat je anders niet bereikt. Je kan misschien de visie van een aantal mensen veranderen. Ik hoop dat ik door mijn betoog de wereld toch een beetje kan verbeteren.’