artikel> Op zoek naar de grijze zone tussen kunstvormen in
Festival Playground viert tiende editie
Voor het tiende jaar op rij brengt het vierdaagse Leuvense kunstenfestival Playground een bonte mix van kunst die buiten de traditionele lijntjes durft te kleuren.
Playground is tegenwoordig eenvan de vlaggenschepen van de samenwerking tussen het STUK en M-Museum. StevenVandervelden, artistiek directeur van het STUK, stond mee aan de wieg van hetproject. ‘Wij hadden al vrij vroeg aangevoeld dat de ruimte tussen beeld- enpodiumkunst een belangrijk en interessant domein zou worden. In New York was erook al Performa, een festival dat zich met dezelfde thematiek bezig hield. InBelgië was het concept echter nog erg nieuw.’
Ook Eva Wittocx, de huidige curator van M-Museum, is er al bij van in het begin. In 2009 maakte ze de sprong naar het toen pas heropende museum, en kort daarna volgde ook Playground haar spoor. ‘Het is heel belangrijk voor ons om het multidisciplinaire op te zoeken, maar ook om de kunst te doen leven’, stelt Wittocx.
Wereldpremières
Het resultaat is een amalgaam van beeldende kunst, performance art en dans, maar (vooral) ook van de grijze zone daartussenin. Dit jaar valt het werk te bewonderen van onder andere Alex Ceccheti, Dora Garcia, Nástio Mosquito, Anna Barham, Lisa Vereertbrugghen en vele anderen. Geen paniek als die namen niet meteen een belletje doen rinkelen, overigens.
‘Het gaat in bijna alle gevallen om premières – Belgische premières, maar ook wereldpremières van bepaald werk’, verduidelijkt Vandervelden. ‘We merken dan ook dat er veel interesse is vanuit de kunstwereld. Curatoren van het Tate Modern Museum in Londen, maar ook vanuit Berlijn en andere kunststeden komen speciaal afgereisd. Veel buitenlandse kunststudenten komen ook hun licht opsteken.’
Modelhelikopters
Je hoeft weliswaar geen masterdiploma Moderne Kunsten op zak te hebben om van Playground te kunnen genieten. Zo kan je in Museum-M gaan luisteren naar Elma, een geluidswerk geschreven door Alex Reynolds. Een intense voice-over begeleidt je doorheen een deel van de collectie van het museum en nodigt je uit om anders te kijken naar werken waar je in andere omstandigheden bijna blind voorbij loopt.
Verderop in het museum kan je ookvideowerk gaan bekijken van de Amerikaanse Mary Reid Kelley. Visueel heeft hetwerk veel weg van The Nightmare Before Christmas, maar inhoudelijk zijn de beeldenbijzonder gevarieerd en poëtisch, met de nodige tongue-in-cheek humor. ReidKelley brengt in het STUK ook een gratis live performance tijdens het festival,waarbij de organen van een overleden persoon in discussie gaan met elkaar om dedoodsoorzaak te achterhalen.
In de kelder van het Erasmushuis, waar zich (blijkbaar!) een fascinerende collectie plaasteren replica’s van antieke standbeelden bevindt, kan je je dan weer laten rondleiden door Sarah van Lamsweerde. Op een even unieke als bevreemdende manier nodigt ze haar publiek uit om stil te staan bij de ontbrekende delen van de beelden, maar ook bij de blik van de toeschouwer zelf.
‘Zelf vind ik het werk van Anna Barham een aanrader’, zo zegt Wittocx. Het publiek participeert in het lezen van een tekst, die onder andere door spraakherkenningssoftware gehaald wordt en zodoende constant transformeert. Op vrijdagnamiddag kan je ook het werk van Hugo Roelandt gaan bekijken. Een heleboel modelhelikopters doorkruisen dan de tuin van het museum – het wordt iets heel bijzonders.’ Vandervelden kijkt dan weer reikhalzend uit naar het werk van Nástio Mosquito en Reid Kelley. ‘Al blijft het natuurlijk moeilijk om als artistiek directeur een paar kunstenaars uit te lichten, ik wil ook geen onrecht doen aan de rest.'
