Expo Arnon Grunberg

Hoog bezoek vorig weekend op Het Land van de Nieuwsgierigheid. Niemand minder dan Arnon Grunberg himself zakte af naar Leuven voor de officiële opening van Ich will doch nur, dass ihr mich liebt, een tentoonstelling op basis van zijn “levend archief”.

In 2011 gaf Grunberg het archief in bruikleen aan de Universiteit van Amsterdam. Drie jaar later opende in de universiteitsbibliotheek een overzichtsexpo, die vertelt over zijn persoonlijke leven en tumultueuze literaire parcours.

Nu is de De Arnon Grunberg tentoontstelling verhuisd naar de Leuvense bibliotheek Tweebronnen. “Eerst was het de bedoeling enkel de reizende tentoonstelling naar hier te halen,” vertelt Koen Adams, artistiek leider van 30CC, “maar toen die werd afgelast, besloten we de volledige expo in Tweebronnen te laten zien.”

CONTROVERSIEEL

Compact, excentriek en grotesk. Zo kan je Ich will doch nur, dass ihr mich liebt het best omschrijven. Volgens Adams schuilt daarin net de kracht van de tentoonstelling: “Het lijkt wel alsof je door een graphic novel wandelt. Dat de expo zo visueel is, maakt het ook aantrekkelijk voor een jong publiek.”

Een gigantische kartonnen Arnon in kamermeisjesoutfit, condooms aan de muren en een stormloop aan pittige citaten. De tentoonstelling schuwt de controversiële kant van Grunberg duidelijk niet. Integendeel. Op een heerlijk expliciete wijze wordt een excentriek portret geschetst van een excentrieke schrijver. Geen idolatrie of verheerlijking, maar wel bewondering. Een kleine nuance, die een wereld van verschil maakt.

“Het is heel bevreemdend zo’n tentoonstelling over jezelf,” vertelt Grunberg tijdens de Leuvense opening aan deze krant, “maar ik ben tevreden over het eindresultaat.” 44 jaar oud en al rijp voor een overzichtsexpo. Het zal je maar overkomen.

MOEDER

Prominent aanwezig in de tentoonstelling is Arnons moeder, met wie hij een hechte band had. Enkele maanden na de opening in Amsterdam, overleed ze. Onbedoeld is Ich will doch nur, dass ihr mich liebt zo uitgegroeid tot een klein eerbetoon aan mama Grunberg.

Midden in de zaal speelt een videofragment uit de documentaire Moeder en Grunberg. De korte compilatie schetst een aandoenlijk beeld van hun intieme moeder-zoonrelatie. De onvoorspelbare, eigenzinnige Arnon wordt grijpbaar. De auteur wordt mens.

Doorheen de tentoonstelling vindt de aandachtige bezoeker nog enkele andere videofragmenten terug. Werken doen ze echter niet allemaal, en dat is jammer. Grunberg komt zo nét niet tot leven in Tweebronnen, maar intrigerend is de overzichtsexpo in elk geval.