Een STUK vol spelden

Terwijl zijn tentoonstelling achter ons wordt opgesteld in het STUKcafé, zitten we samen met de Leuvense Jan Duerinck om te praten over spelden en symbolen. Als beeldend kunstenaar stelt hij de link in vraag tussen een object en zijn betekenis, de context en de functie. Er viel geen speld tussen te krijgen.

Deel uitmaken van STUK START, wat betekent dat voor jou?
'Ik ben blij om hier te staan. Het is dan ook een lange aanloop geweest: ik wist al bijna een jaar dat mijn werk hier geëxposeerd zou worden. Het werd tijd om het aan het publiek te laten zien. Alsook worden er door de opening een aantal heftige werkweken afgerond.'

Speelde de coronapandemie daar een (grote) rol in?
'De lockdowns hebben me vooral meer tijd gegeven om me op mijn werk te richten. Omdat het een onderwerp is dat wel wat gerijpt kon worden, was die extra tijd zeer welkom.'

Je werk focust op beelden in relatie tot de maatschappelijke context. Wat versta je daaronder?
'In de tentoonstelling toon ik hoe ik haarspelden heb binnengehaald in mijn beeldend werk. Die hebben een parcours afgelegd door mijn oeuvre heen en vormen nu de output van mijn expositie. Door een alledaags voorwerp als een haarspeld in de kijker te zetten, spoor ik mensen aan om er op een andere manier naar te kijken. Welke betekenis er dan aan gekoppeld wordt, laat ik in het midden.'

Vanwaar komt die fascinatie voor haarspelden in het bijzonder?
'Daar ben ik toevallig op gebotst omdat het ergens rondslingerde in mijn huis. Toen ik enkele Engelse zoektermen voor haarspelden ingaf, kwam ik bij een ander type speld of pin die ingezet wordt in een industriële context. De functie blijft dezelfde - klemzetten - maar de vorm is een afgeleide van een haarspeld. Zo circuleert de beeldtaal in mijn werk tussen die twee instrumenten van controle.'

Zo ken je dus een nieuwe symboliek toe aan een alledaags voorwerp?
'Inderdaad. Mijn grafische achtergrond speelt daar ook een rol in, net als mijn schilderkunst. De vorm van een haarspeld, bijvoorbeeld, zweeft tussen grafisch een hint zijn naar een lijn, terwijl het in se nog steeds een object is. Ik zit daardoor op een kantelpunt tussen symbolen en dingen die nog geen symbolen zijn.'

Hebben andere kunstenaars in Cas-co (ateliers, werkplaatsen en projectruimtes voor artiesten in Leuven, nvdr.) dat inzicht beïnvloed?
'Kunstenaars delen er voornamelijk kennis over hun vakmanschap. Inhoudelijk steunde ik vooral op mijn eigen inbreng. Ik werkte wel samen met enkele schrijfsters waarmee ik al verschillende projecten heb aangepakt. Zij namen de begeleidende teksten bij de tentoonstelling voor hun rekening.'