recensie> Onderhond: 'Yenisei-Punk' van Yat-Kha
Een pleidooi voor Mongoolse keelzang
Soms ga ik in bad liggen terwijl ik Mongoolse keelzang luister en me inbeeld dat ik Genghis Khan ben. Ik vind dat jullie hetzelfde zouden moeten doen.
Een hele dag lang galoppeer ik over de uitgestrekte vlaktes en ‘s avonds bouwen we een feestje in Yurt 5, waar alle hippe Mongolen zijn samengetroept voor het optreden van Yat-Kha, de David Guetta van de keelzang. Dat alles gecombineerd met een mooie promo - geitenmelkjes aan één euro! Zeg daar eens neen tegen.
Het is mij, in alle eerlijkheid, een raadsel waarom deze baanbrekende muziek nog geen plaats heeft gevonden in de Vlaamse hitlijsten. Neem nu het ronduit schitterende album ‘Yenisei-Punk’ van Yat-Kha. Klinkt de man geconstipeerd? Zonder twijfel. Maar eens je de initiële lachbui voorbij bent, opent zich een bezwerend muzikaal universum dat veel verder reikt dan de toiletpot.
Het ingetogen ‘Kaa-Khem’, bijvoorbeeld, klinkt even troostend als een knisperend haardvuurtje. Ik beeld me graag in dat het nummer gaat over marshmallows op een nazomeravond. Realistisch gezien gaat het nummer waarschijnlijk over paarden en de steppe, maar goed. ‘Kozhamyk’ transporteert je dan weer naar een Oosters theehuis, terwijl ‘Kadarchy’ zowaar een knaller van een bluesgitaarlick tegen je oortrommels gooit.
Liefhebbers van psychedelica kunnen hun hart ophalen tijdens ‘Solun Chaagai Sovet Churtum’, een nummer dat viooldubstep combineert met vervaarlijk trillende stembanden.
Na veel omzwervingen bereikt het album zijn kookpunt in ‘Kargyram’, een a capella strottenhoofdavontuur dat niet zou misstaan in een religieuze setting. Geen wonder dat het Onze Vader niet meer aanslaat in het hiernamaals, als men in Mongolië op deze manier de goden aanroept.
Dus bij deze: een pleidooi voor meer Mongoolse keelzang op de Vlaamse radio. Of voor de rechtse rakkers onder ons - misschien zit er wel muziek in het ondersteunen van de Vlaamse keelzang. Persoonlijk zie ik wel potentieel in een keelzangalbum van Christoff, of een pompende Regi-beat gevolgd door ‘waar zijn die keeltjes?’.
Of als ik nog enkele suggesties mag doen: televiseer het hele gebeuren. Giet het in een leuk format - ‘Boer zoekt Keel’, of ‘K2 zoekt Keel3’. Misschien is dat nog de beste manier om de Vlaming warm te maken voor dit nobele genre. Want dat de Vlaming houdt van zijn ‘serietje’, dat weten we zo onderhond wel.
