Drummen als ultieme vorm van zelfexpressie

Op de Lemmensberg maken we kennis met Moene Peeters (22), student drummen in de derde bachelor. Nergens voelt hij zich meer op zijn gemak dan hier op het Lemmensinstituut. In de gezellige cafetaria of op zijn repetitiekot, het maakt niet uit waar.

'Ik ben hier eigenlijk meer dan thuis. Ik zit er gemakkelijk van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat', vertelt hij. Al is dat niet vanaf het begin zo geweest: 'Ik heb lang last gehad van een laag zelfvertrouwen. Op mijn ingangsexamen trilden mijn handen en stokken van de stress.'

Expressieve Uitlaatklep

Moenes kennismaking met het drummen gebeurt al vroeg: op zijn zevende volgt de energieke jongen enkele proefdrumlessen. Terwijl het in het begin vooral nog een uitlaatklep is voor zijn ADHD, ontwikkelt hij al snel een steeds sterker groeiende passie voor zijn drumstel. 'Eerst wou ik me vooral afreageren, maar langzaam wilde ik het echt steeds beter kunnen en verdiepte ik me erin'.

Vandaag is het voor hem uitgegroeid tot een unieke manier om zichzelf uit te drukken: 'Drummen is een manier om iets te delen, maar dan via klanken in plaats van woorden.' Hij stelt het zelfs zo: 'Als ik niet drum, voel ik mij minder goed.'

Wat hem aan zijn drumstel deed plakken, is dan ook de energie die hij erin kwijt kan. 'Ik ben een redelijk energetische en hyperkinetische persoon', vertelt hij. 'Drummen is best lichamelijk, maar tegelijkertijd ook weer niet. Je moet het ook kunnen verbinden met je ziel. Voor mij is drummen een soort van dans; bewegen op het ritme, in het ritme, met het ritme en naast het ritme.'

Van Leuven naar Londen

Toch was de overgang naar de professionele opleiding op het Lemmensinstituut niet vanzelfsprekend. Hij had nog maar één jaar notenleer gehad en leerde pas enkele maanden voor zijn ingangsexamen zijn eerste swingpatronen. Moene twijfelde er echter niet aan dat hij zijn passie moest volgen: 'Iets anders zag ik niet echt zitten. Het was mijn droom, en daar wou ik volledig voor gaan. Ik ben heel blij dat ik deze kans heb gekregen.'

Aan die droom timmert hij vandaag nog steeds gestaag verder: 'Sinds ik de kans heb gekregen om hier te mogen studeren, probeer ik die ten volle te benutten. Ik heb mijn twijfels over het belang van de factor talent: je moet vooral hard werken.' Dan nog durft Moene toch bescheiden te dromen van een toekomst na zijn studies. 'Mijn doel is om van drummen te kunnen leven en met mijn drumstel de wereld rond te reizen.'

Zo ziet de jonge drummer zich volledig aarden in het Verenigd Koninkrijk, waarvan hij de levendige jazzscene looft: 'Ik hou heel veel van de Engelse scene, met genres zoals broken beat (een genre binnen de elektronische muziek, gekenmerkt door syncopische ritmes, red.) en jazz.' Het lijkt voor hem de ideale omgeving om zijn eigen drumstijl te ontwikkelen naar muzikale voorbeelden zoals Daru Jones, een gerenommeerde jazzdrummer, die nu actief is bij Jack White: 'Ik vind het mooi wanneer drummers zoals hij durven om een eerlijke drumstijl- en sound te hebben.'

Vier op een rij

We vragen de student om zich te vierendelen: niets lugubers, geen zorgen. In plaats van een ledemaat vragen we naar een kunstwerk dat van invloed was op de creatieve carrière van het individu. Deze vier muzikale werken inspireren Moene Peeters.

Het eerste werk dat je een fascinatie gaf voor je veld:

'Als kind hield ik echt van films. De muziek uit de tekenfilms die ik toen keek is ook onbewust mijn eerste aanraking geweest met jazz. Een van de liedjes daarvan was Everybody Wants To Be A Cat uit de film The Aristocats. Dat is eigenlijk een echt swingnummer, met een drumsolo waar ik destijds op stond te dansen voor de tv.'

Een werk waar je echt naar opkijkt:

'De vierdelige suite A Love Supreme van John Coltrane, en daaruit vooral het derde deel Pursuance. Het volledige album duurt ongeveer veertig minuten en bestaat uit vier delen: Acknowledgement, Resolution, Pursuance en Psalm. Ik kan het echt niet beschrijven, wat die mannen hebben gedaan is gewoon ongelooflijk.'

'Elke keer als ik ernaar luister – zeker elke week – krijg ik kippenvel tot en met. Die vier muzikanten hebben samen de meest pure, energieke en eerlijke connectie. Ze zijn ook alle vier van een uitzonderlijk hoog muzikaal niveau; ze zijn echt out of this world. A Love Supreme heeft een bepaalde spiritualiteit en energie die ik moeilijk kan verwoorden.'

Een werk dat je tegenwoordig inspireert:

'Het laatste muziekstuk dat me heeft geïnspireerd, hoorde ik eigenlijk nog maar gisteren. Toen speelde LUCA Philharmonic de Achtste Symfonie van Antonin Dvorak. Dat stuk straalt voor mij een bepaalde energie uit, al is het op een totaal andere manier dan bij John Coltrane. Het is machtig, maar tegelijk heel delicaat. Ook ben ik een grote fan van strijkers in een symfonisch orkest. I like it.'

Het werk waarmee je een leek tot je veld zou introduceren:

'Mag ik mijn veto stellen? (lacht) Het hangt natuurlijk af van wat je wil leren, maar toch zou ik een nieuwe drummer sowieso Billie Jean van Michael Jackson laten horen. Het is een heel simpele beat, maar o zo krachtig. Het gevoel dat daarin steekt, is van een uitzonderlijk niveau.'