Dromerige inspiratie voor Moya De Feyter

In normalere tijden ontbloot ze haar schrijfsels op podia, begin april fluisterde ze haar gedichten telefonisch de oren van luisteraars binnen. Met een subtiele voorliefde voor verval spint De Feyter gedachten en emoties tot teksten die tussen proza en poëzie lijken te zweven. 'Schrijven is mijn manier om me tot het leven te verhouden.' Elke dag pent ze wel iets neer.

Het leven

'Het leven zelf is de rijkste mosterdpot: hoe het licht ’s ochtends door de gordijnen valt, op welke manier ontbijtgranen in een kom zijn gerangschikt, het nummer dat speelt in de supermarkt, de blik in de ogen van een straatkat, de verspreking van een zenuwachtige nieuwslezer, een bericht van iemand die me dierbaar is, de regen, het geluid van een vuilniswagen, mijn eigen organen, een klank die niet is thuis te brengen, een flits in een video, een reclameboodschap, een stofje in een glas water…'

'Ik laat me graag overvallen door het leven. Ik probeer mijn zintuigen te allen tijde open te houden en altijd nieuwe dingen te zien. Ik denk dat die kleine, dagelijkse details me meer of in ieder geval rechtstreekser tot schrijven inspireren dan het werk van andere kunstenaars.'

Mythen

'Op dit moment ben ik mij aan het verdiepen in mythen uit alle windstreken. Grieks-Romeinse mythologie, Keltische mythologie, oosterse mythologie, natuurreligies, Aboriginalmythes, dierenfabels enzovoort. Ik haal mijn 'mosterd' uit oude verhalen, encyclopedieën, sprookjes, het soort bestofte boeken dat je in kringloopwinkels vindt. Die mythen lopen als patronen door ons denken en onze systemen, en ik probeer me daar nu bewust van te worden, en als het lukt misschien een nieuwe mythe te schrijven.'

Anne Carson

'Een schrijfster die zich ook door mythologie laat inspireren, is Anne Carson, een Canadese dichteres en hoogleraar klassieke filologie. Ik vind haar werk heel goed, zo goed dat ik me ervoor moet behoeden me niet te zeer door haar te laten beïnvloeden. In een schrijfproces vind ik het belangrijk de beste boeken opzij te leggen en te bewaren voor de momenten waarop ik me meer lezer dan schrijver voel.'

Natuur

'Een andere inspiratiebron is de natuur, de wetenschap, de biologie. Voor mijn laatste boek Massastrandingen heb ik me verdiept in het wel en wee van walvisachtigen, in het wild en in gevangenschap. Ik ben natuurlijk geen wetenschapper; ik begrijp heel weinig van de feiten, de processen en formules, maar ik vind het heel interessant om met een artistieke blik een wetenschappelijk artikel te lezen en die ervaring te vertalen naar een gedicht.'

Verwrongen lichamen in de beeldende kunst

'De beeldende kunst heeft mijn schrijven wellicht ook al erg beïnvloed. Ik heb twaalf jaar les gevolgd op een kunstacademie, ik schilder regelmatig en mijn partner is fotograaf/videomaker. Samen maken wij soms kunstwerken waarbij foto of video met tekst wordt gecombineerd.'

'De beelden die ik altijd met me meedraag, zijn de tekeningen van Egon Schiele, de schilderijen van Modigliani en Dalí, het abstracte werk van Lee Krasner, de foto’s van Saul Leiter… Ik houd van warme, donkere kleuren, verwrongen lichamen, de verstrengeling van voor- en achtergrond, metamorfoses, misvormingen, de spreidstand tussen droom en werkelijkheid. Ik zou waarschijnlijk een heel ander soort teksten schrijven als de beeldende kunst niet zo belangrijk voor me was.'

Donkere, dromerige muziek

'Tot slot: de muziek! Ik luister elke dag naar muziek, en het liefst van ’s morgens tot ’s avonds. Ik heb al heel veel teksten geschreven op muziek. Mijn favoriete klassieke instrument is de cello, maar ik luister ook graag naar dreampop en dark wave, bands als This Mortal Coil, Siouxsie and the Banshees en Dead Can Dance. En klassiekers als Nick Cave, Leonard Cohen en Tori Amos. Donkere, dromerige muziek, met doorgaans nogal zwaarmoedige teksten.'