artikel> Onderhond: de Marblelympics
De Olympische Spelen van onze jeugd
Op een nacht was ik door Youtube aan het scrollen, toen ik opeens knikkers zag passeren. Een nieuwe wereld ging voor me open. Ik presenteer u: de Marblelympics, de enige sport die ertoe doet.
Sport. Het blijft een onderwerp waar velen, als niet iedereen onder ons iets mee hebben. De ene kijkt naar voetbal, de andere naar wielrennen, en dan heb je ook nog die ene elitaire kerel die naar snooker kijkt omdat dat 'niet mainstream' is. Hoe je het ook draait of keert, niemand is het ooit eens over de vraag: 'wat is de beste sport?' Laat ons er voor eens en voor altijd een definitief antwoord op geven: de beste sport ter wereld is met verve het knikkeren.
En daar heeft onze goede, doch voor menig student onbekende vriend Jelle Bakker minstens iets mee te maken. Op zijn Youtube-kanaal met de onthullende naam Jelle's Marble Runs organiseert hij jaarlijks de Marblelympics, een sportevenement waar zelfs de Olympische Spelen van denken: 'konden wij maar zo goed zijn als die knikkers.'
En terecht. De Marblelympics brengen spanning, drama, fotofinishes en sportiviteit. Passie en vuur, emotie en verdriet. Van de openingsceremonie langs het bobsleeën, het verspringen, de vijf meter sprint of het curlen om uiteindelijk aan te komen bij de eindceremonie. Een perfect evenement, met competitieve teams en nog competitievere fans.
Het lijkt allemaal wat knikkers voor de zwijnen, maar het is net dat productieniveau dat je bij de Spelen houdt
Het productieniveau van deze filmpjes ligt dan ook ongelooflijk hoog. Uitgebreide stadia worden gebouwd uit Lego en ander speelgoed. Teams worden gepersonifieerd via supportersgroepen. Uiteenlopende teamnamen en commentaar, aangereikt door de zoetgevooisde stem van Greg Woods, worden voorzien zonder enig scheutje ironie of bias en met de correcte porties fun en drama. Het lijkt allemaal wat knikkers voor de zwijnen gooien, maar het is net dat productieniveau dat je bij de Spelen houdt.
Die personificatie van de teams is wat van deze spelletjes echte Spelen maakt. Hoe je uiteindelijk toch begint te supporteren voor een team. De Oceanics hebben een ironische reputatie van zwak te zijn in waterevenementen, de O'rangers krijgen de status van de meest onaangename fanbase te hebben, de Limers zijn de relschoppers en de Midnight Wisps spelen consequent vals. We creëren een narratief voor een sport die in se wordt bepaald door niets anders dan puur geluk.
De marbelympics zijn echt zolang je gelooft dat ze echt zijn
Ook de fans in het stadium worden vermenselijkt door hun aanstekelijk gejuich (#GOOOOOOO'rangers) en occasioneel geprotesteer. Wanneer ze het niet eens zijn met de ref en beginnen te vechten met elkaar, voelen we onze innerlijke Anderlecht supporter weer helemaal naar boven komen.
Jelles kanaal is het exacte tegengestelde van pro wrestling. Wanneer je als kind naar van die stoere worstelaars kijkt, denk je dat het allemaal echt is tot je doorhebt dat het fake is. De Marblelympics begin je te bekijken met het idee dat het slechts een hoopje knikkers is. Maar hoe meer je ernaar kijkt, hoe meer je begint in te zien dat het om een echte competitie draait. Het mag dan wel allemaal een uit de hand gelopen grol zijn, maar hoe je het ook draait of keert, de Marbelympics zijn en blijven sport. Het is echt zolang je gelooft dat het echt is.
