'De Korst en de moord in de aula': van zatte avond tot filmpremière

‘Het was in december nogal kil en donker. De koude weerhield mij om het huis te verlaten en de wind waaide zeer onheilspellend. Plotseling kwam er een aanbod. Een filmcontract. Met een titel als een bazooka.’ Het zijn de woorden van eregast Rik Torfs die, als cafébaas, duidelijk de rol van zijn leven aan de haak heeft geslagen.

En hij niet alleen. Nog vier andere prominente Taal- en Letterkunde figuren werden opgetrommeld voor dit project. ‘Professoren kraaiden van geluk. Eindelijk werk! Hun assistenten werden daarop ook uit de goot gehaald. De kans bestaat dat u na deze film uw proffen misschien zelfs gaat bewonderen’, aldus Torfs.

In de lorum

Torfs’ lovende woorden zijn weggelegd voor De Korst en de moord in de aula, het geesteskind van zelfverklaard productiehuis Iuvenalis. Hun opzet is simpel: men neme vier beschonken studenten die zich vergapen aan een zoveelste Baantjer-marathon. Vervolgens doet men één van deze vier studiehoofden de onomkeerbare woorden in de mond nemen: ‘Laten we een film maken.’

Het bleek voor hen een point of no return, en zo geschiedde deze joekel van een uit de hand gelopen grap. De Korst en de moord in de aula parodieert een aflevering van Baantjer en speelt zich af in het Leuvense. Onnozel, onbeholpen, en daarom ook oprecht hilarisch. Een project waar veel tijd en moeite in werd gestoken.

K-O-R-S-T

Met veel geroezemoes hoedt een onverwacht volle parthenonzaal zich voor het fameuze deuntje van Toots Thielemans. Wanneer de tonen worden ingezet, verschijnen de eerste personages ook op het scherm: De Korst ‘met K-O-R-S-T’, Vladder, Rikje Torfs, Erik Stoem, Lieven Kwijten… Er gaat een opgeluchte zucht door de zaal - dit is niet eens zo slecht? - gepaard met de eerste vlagen van gelach.

De Korst (Martijn Corstjens) gaat op zoek naar de moordenaar van Klaas Loodzak en wordt daarbij geholpen door trouwe (én extra flauwe) sidekick Vladder (Laurens van der Wiel). Een simpele, rechtlijnige plot van ruim een uur lang. Met verbazingwekkend knap montagewerk door Thibaut Lejeune. Zo verbazingwekkend zelfs dat we hun Hollandse accenten (rampzalig) vergeven en vergeten dat Samson-soundtracks een mens echt wel kunnen overvallen.

Wanneer de aftiteling rolt en de bloopers nog niet eens zijn begonnen, springen velen al recht voor een staande ovatie. De avond sluit met een storm van gelach, die niet meer gaat liggen, en krijgt daarna nog een staartje in de vorm van een gratis receptie. De Korst en de moord in de aula raakt bovendien een nostalgische snaar, want wie heeft er nu nog nooit eens een filmpje in mekaar moeten flansen ‘voor ‘t school’? Iuvenalis tartte de heuvels der hoogmoed en kwam niet ten val, luidt het eindoordeel.