De invloeden van Seckou Ouologuem: ritme, rijm en Rumi als marxistisch icoon

Akala

'Door teksten van rappers naast die van Shakespeare te leggen, maakt Akala hun grote gelijkenis zichtbaar. Hij rapt telkens een paar zinnen voor zijn publiek, allemaal intellectuals, mensen in de UK die over het algemeen wel al eens een paar dingen van Shakespeare gelezen hebben, en laat ze dan raden: is dit door hem of door een rapper geschreven? Elke keer gokken ze verkeerd. Dat toont aan dat de rijmtechnieken van Shakespeare, en de manier waarop hij bezig was met ritme, en de taal die hij gebruikte eigenlijk heel sterk gelijken op de rapstijlen van nu. Er is weinig verschil tussen klassieke, gerijmde poëzie en rap. Akala doet een publiek naar buiten wandelen met een volledig nieuw beeld van rap.'

Saul Williams

'Wat mij inspireert zijn artiesten die emoties zozeer begrijpen dat ze er een beeld voor kunnen bedenken dat klopt, en op die manier een gevoel of idee bijna materialiseren. Een leugen creëren waardoor de waarheid zichtbaarder wordt. Saul Williams is daar een goed voorbeeld van. Wat denk je dat een wetenschapper je zal vertellen wanneer je vraagt naar het ontstaan van het universum? Eigenlijk zou hij je letterlijk moeten uitleggen dat er eerst dit deeltje was en dan dit deeltje etcetera. In plaats daarvan spreekt de wetenschap over een Big Bang. Men gebruikt de mythe, een soort van halve waarheid, om een realiteit beter uit te leggen. Dat zeggen ze van God ook: 'it spoke and there was light'. Big Bang dus. Wetenschap en religie hebben hier dezelfde insteek, iets overbrengen via een symbool, een vergelijking. Saul Williams klopt een ritme op zijn borst, en beatboxt een ooohm tussen zijn gedicht om het ritme van het universum aan te geven.'

Nas

'I Gave You Power is een nummer dat Nas twintig jaar geleden schreef: ik ben ermee opgegroeid. Het volgt de point of view van een gepersonifieerd geweer. In wiens handen bevindt het zich? Hoe voelt het zich? Wat maakt het mee? Wie wordt vermoord? Het geweer neemt en geeft macht. Zo bouwt een verhaal zich op doorheen de strofes. Helemaal op het einde komt het wapen weer in een schietpartij terecht, maar is al dat geweld beu en weigert zijn trekker over te laat gaan. Op dat moment weet je als luisteraar dat de eigenaar van het geweer sterft. Zo komt het geweer in iemand anders handen terecht. Zo verhaaltechnisch is deze rap, deze drie minuten. Het geeft heel sterk de sfeer weer van wat er aan het gebeuren is in de VS. Zoiets kan je niet uit het nieuws halen, iets als sfeer kan het nieuws niet zomaar uitleggen. Een anekdote heeft in die zin evenveel waarde als cijfers en feiten, vaak zelfs meer. Misschien zijn er vandaag een miljoen mensen gestorven van de honger, maar komt dat nog wel bij ons binnen? Een persoon die je ziet sterven, of een anekdote daarover, kan een gebeurtenis veel beter weergeven. Dat is volgens mij het verschil tussen wetenschap en poëzie. Die laatste stelt ons in staat het gevoelsmatige van feiten na te gaan.'

Rumi

'Rumi is een dichter uit de jaren stillekes, geboren iets na 1200. Ook hij heeft van die teksten waarbij je even moet stilstaan en denkt: "Is dit poëzie, of een pure levensles?" Een van zijn gedichten schetst het verhaal van een man die een visioen krijgt. Hij vertelt de bevolking dat er binnenkort water uit de hemel zal vallen en voorspelt dat iedereen zot zal worden bij het drinken van dat water en putten moet aanleggen. Niemand gelooft hem. Uiteindelijk breekt de dag aan waarop dat water uit de hemel valt en de mensen worden zot. Heel de bevolking, iedereen wordt gek, zodat de enige persoon die dat niet is voor gek verklaard wordt. 'Normaal' is niet normaal als wij allemaal gek zijn. Wij zijn hier aan ’tracen in ons kapitalistisch systeem, horen verhalen over duizenden en miljoenen doden,over oorlog, en dat wordt een normaliteit voor ons. De mensen die depressief worden, die dat niet aankunnen, die zeggen dat dit voor hen onaanvaardbaar is, die geven we medicatie en noemen we abnormaal. Degenen die zich niet aanpassen aan ons systeem, noemen we overgevoelig en vinden wij anders. Wij leven in dat verhaal van Rumi.'