Campustoneel pakt uit met spontaniteit en hilariteit in Blaffende Honden

Het nieuwe toneelstuk van Campustoneel vertelt het verhaal van 'Baxia Bank', de bank met een huiselijke sfeer. Die sfeer wordt al snel gegijzeld door een goed geplande overval. 'Bij Baxia Bank garanderen wij veiligheid boven alles', zei de directeur exact vijf minuten voor de overval. 

Het groentje van de boeven riep: 'Doe uw fucking handen omhoog, trut!' Daarop gaf de leider van de boevenbende meteen constructieve feedback: 'We mogen wel schelden, maar we stigmatiseren niet! We zijn nog altijd met mensen bezig, een beetje respectvol blijven alstublieft!'

Weg met stereotypen

De genialiteit van Blaffende Honden nestelde zich dan ook in het afbreken van stereotiepe rollen. Als een bankovervaller gewoon voor de chemo van zijn oma wilt betalen, is het dan echt een slecht persoon? Boeven kunnen toch een rustig praatje slaan met de gegijzelden terwijl ze respectvol vragen naar de code van de kluis, het is immers toch maar geld. 

Dat de acteurs het grappige verhaal zo serieus namen, was een bewuste keuze van regisseurs Cambré en Liefhooghe, zo vertelden ze ons vooraf aan de voorstelling. Een zet die hilarisch uitpakte.

Er heerste magie doorheen het gecoördineerde verhaal waarin elke scène in elkaar paste. Zelfs de decorwissels voelen aan als een ritmische choreografie. Ook de timing van twee simultane, aparte gesprekken worden perfect op elkaar afgestemd waardoor er een filmachtige sfeer ontstond. 

Grote doek

Bij de aftiteling hebben de regisseurs zich opnieuw laten inspireren door het grote doek, zo verklapten ze aan Veto. 'We hebben ons in sterke mate laten beïnvloeden door de films van Quentin Tarantino, maar wat betreft humor ook uit Monty Python en zelfs Neveneffecten (Vlaams cabaretviertal bestaande onder andere uit Jonas Geirnaart en Jelle De Beule, red.) van bij ons.' Zo lag het publiek in een deuk door de afloop van de personages dat in tekst op het scherm verscheen. 

De humor vertolkt door de straffe acteurs smaakte als een kers op de gekke taart. Een voorbeeld hiervan was het moment toen de overvaller zijn geweer in de handen van de directeur duwde om 'het geld beter te kunnen stelen'. De ene acteur speelde perfect in op de andere, waardoor het theaterstuk constant als een mooi geheel aanvoelde. 

Vriendschap

Volgens de regisseurs komt dat door de onderlinge vriendschap bij de acteurs, wat een belangrijke troef is, vinden ze. Elke ongemakkelijke of verveelde blik van de acteurs werd omgetoverd tot gelach in het publiek. Campustoneel deed er ook alles aan om de toeschouwers te betrekken. De voorstelling was als een sloophamer, die de vierde wand aan diggelen sloeg. Zo ontving het publiek oogcontact, interacties en zelfs koffie. 

Het amateurgezelschap Campustoneel bewees vanavond dat het woord 'amateur' in hun beschrijving voortaan mag weggelaten worden. Blaffende Honden is een ritmische, coherente en hilarische voorstelling die een lach op ieders gezicht tovert.