'Bij ons komen er geen wilde dieren tevoorschijn'

Wanneer we aankomen op de koer van het Sint-Pieterscollege in hartje Leuven, hebben de verschillende jongeren hun scène al afgebakend met oude sneakers, een verwijzing naar het feit dat de acrobaten zonder matten, en op sneakers bewegen.

Binnen die scène zullen de dansers van DYNE, een groep getalenteerde jongeren van Cirkus in Beweging, tijdens het Leuvense circus­festival CIRKL hun laatste voorstelling brengen, voordat de groep zich binnenkort ontbindt. 

Bij circus wordt er misschien gedacht aan een kleurrijke tent met besnorde presentator en adembenemende oefeningen. Bij DYNE staat echter kwetsbaarheid en menselijkheid centraal. 'Bij ons zal je geen clowns of wilde dieren zien', lacht Ella, een van de veertien jongeren aangesloten bij DYNE. 

'Mijn vriendinnen denken bij circus vaak aan dat typische clichébeeld, maar bij DYNE maken we hedendaags circus. Met veel meer direct menselijk contact', vertelt Ella.

Artistieke sport

De groep van veertien jonge 'partner­acrobaten' van DYNE, zoals ze zichzelf beschrijven, worden vakkundig begeleid door choreografe Hanna Mampuys. 'Partner­acrobatie is een vorm van acrobatie, maar dan met minstens twee mensen', vertelt Mampuys. 'Je kan het vergelijken met acrogym. We doen dan misschien iets minder zotte trucjes… Maar we zijn wél creatiever dan gymnasten', vult Ella aan. 'Er is meer vrijheid in onze voorstellingen.'

Bij DYNE staat elke voorstelling in het teken van "dragen", en "gedragen worden", zegt Affie, student animatiefilm aan LUCA. 'Ik vind het leuk om zowel beide te doen. Daarom zijn voor mij de mooiste momenten ook wanneer er geen acrobatische sprong wordt gedaan, maar net de momenten ervoor. Wanneer je elkaar in de ogen kijkt, en samen in eenzelfde state of mind verkeert.'

(Boven)menselijk

'Dat zijn ook de momenten die ik steeds probeer extra zichtbaar te maken in mijn voorstelling', vertelt Mampuys. 'Circus­artiesten worden vaak gezien als boven­menselijke wezens: zij kunnen nu eenmaal spectaculaire dingen presteren, die niemand anders kan. Maar ik vind het juist interessant om hen als gewone mensen te portretteren in mijn choreografieën.'

'Het is mooier om naar artiesten te kijken die voor elkaar zorgen en elkaar aanraken, dan naar artiesten die enkele trucs uitvoeren', aldus Mampuys. 'Cool, denk ik dan, maar dat kan ik ook op tv zien.' Belangrijk daarbij is de kledijkeuze van het circusgezelschap. Op het eerste gezicht lijken de outfits van de verschillende artiesten misschien niet echt speciaal te zijn, maar juist daarin schuilt hun sterkte. 

'Doe kleren aan waarin je je comfortabel voelt, wordt er ons steeds gezegd', benadrukt Affie. 'Wij hebben geen strikte dresscode, maar dat maakt onze voorstellingen juist menselijker. Je moet niet in een bepaalde rol kruipen: je mag gewoon jezelf zijn. Opgelegde kostuums zijn uit den boze.'

'Soms vraagt een tante op een familiefeest weleens of ik een acrobatisch trucje wil doen, maar zo werkt het niet', gaat Affie verder. 'Ik heb de anderen nodig om te tonen wat ik kan.'

'In onze voorstellingen draait het net niet om het "trucje"', vult Zacharias, student bio-ingenieurswetenschappen aan. 'Het gaat om veel meer. In de gymnastiek train je steeds op de volgende techniek, maar in onze artistieke variant van de sport proberen we die bewegingen samen te brengen in één geheel.'

Opgedoekt

Vorige week speelde DYNE haar laatste voorstelling, waarna de groep acrobaten zichzelf opdoekte. Zoek daarbij niet naar een ingewikkelde reden, maar niet geheel toevallig een heel menselijke. 'We wilden stoppen op een hoogtepunt', legt Mampuys uit. 'We hebben twee voorstell­ingen gemaakt, en daar telkens twee jaar mee getoerd. Dat is vrij intensief.'

Voor Mampuys, die al met verschillende professionele acrobaten werkte, is het een emotioneel afscheid. 'Elke groep is anders, maar projecten als deze – niemand wordt betaald, en iedereen doet mee uit goesting – zijn eigenlijk waardevoller. Het draait immers om samen wíllen zijn, en werken.'

'Omwille van DYNE zijn velen ook aan circus blijven doen', vertelt Ella. 'Voor ons is het de afsluiting van een hoofdstuk.'