artikel> Poëzie in academisch decor
Babylon reikt Literaire Prijs uit
Op woensdag 24 april vond in de Universiteitshallen de uitreiking van Babylons Interuniversitaire Literaire Prijs uit. Het bleek een avond vol poëtisch en prozaïsch plezier.
Het leuke aan Babylons Interuniversitaire Literaire Prijs zijn de mooie zinnen zo nu en dan. 'Er zijn levende wezens maar ze raken elkaar niet aan' (Dorien De Vylder in Alles is er). De tweeënveertigste editie bleek vormelijk een tikje stijf, in de promotiezaal wisselen voordrachten elkaar af met de mooie zachte zangstem van Andries Denaux. Het je-ne-sais-quoi van Steeds Dichter Tom Dinneweth vrolijkt de boel op.
In samenwerking met het oudste nog verschijnende Nederlandstalige literaire tijdschrift DW B groeide Babylons Literaire Prijs uit tot een unieke kans voor jonge dichters en prozaïsten om adelbrieven te verzamelen en hun schrijfsels voor te leggen aan een ferme jury.
'Hoe hij zijn lichaam vervolgens in kleermakerszit naar de lucht richt, een venster van benen maakt'
Willem De Pessemier in 'liefde als een tulpenveld dat zich van seizoen vergist heeft'
Naast de vaste categorieën 'proza' en 'poëzie'passeerden in die jaren ook 'drama' en 'kritiek en essay'. Dit jaar besliste de organisatie opnieuw te experimenteren met een anderstalig programma. Daarmee richt ze zich op studenten die hun literaire ambities vormgeven in een taal die niet de hunne is. Het idee speelt in op de trend om in het Engels te schrijven en ent zich op een bredere, literaire traditie met schrijvers als Nabokov en Kundera. Het is zwemmen of verdrinken, stelt postdoc multilinguïstiek Núria Codina Solà in haar speech.
Lichte tred
'Homo Universalis' Daan Esch zorgt voor de openingslezing. De zanger-filosoof-econoom-schrijver draagt voor uit zijn debuutroman Stem. Op bijzondere wijze thematiseert hij de donkere zijde aan de roem van castraten in de Zuid-Europese barok, het trauma, en de intieme relatie tussen een persoon en zijn lichaam en stem.
'Zou hij weten dat de guillotine werd ontworpen door een klavecimbelbouwer?'
Ana Van Liederkerke in 'Poeder'
Uiteindelijk blijkt de lichte lieve voordracht van Willem De Pessemier het hoogtepunt van de avond. De eerste laureaat voor de categorie 'poëzie' en student aan de UGent brengt met 'liefde als een tulpenveld dat zich van seizoen vergist heeft' een gedicht over twee jongens die in liefdevolle intimiteit van elkaar vervreemden, of 'hoe in een omhelzing soms desolaatheid ontstaat'.
De Pessemiers inzending, 2035: statica dynamica, bevat beelden die jeugdigheid, gedachten die maturiteit verraden. Met lichte tred stipt hij grote thema's aan. Een tulpenveld verschijnt bij De Pessemier niet als een cliché. Het bewijst dat Babylons Literaire Prijs niet gebukt gaat onder het gewicht van haar bonkige lijst laureaten maar er net op teert.
