Avishai Cohen overtuigt ook met nieuwe opstelling

Jazzcoryfee Avishai Cohen, die voor het eerst zijn ‘Jazz Free’-project live kwam voorstellen, had voor de gelegenheid zijn traditionele trio-opstelling door elkaar geschud. Geen Nitai Hershkovits aan de piano; hij werd afgelost door Yael Shapira, een begenadigde celliste en Elyasaf Bishari, die zowel basgitaar als oud (een soort Oosterse luit/banjo) bespeelt. Top-percussionist Itamar Doari, ondertussen een vaste waarde in Cohens projecten, was eveneens op de afspraak. ‘None of these guys are traditional jazz musicians’, zo zegt Cohen na enkele nummers. ‘I’m not even sure I am’.

Oosterse grooves

Dat wil niet zeggen dat de ‘Jazz Free’ slecht geprogrammeerd staan op Leuven Jazz. Van in het begin van het concert hoor je meteen de Oosterse groove die neergelegd wordt door Bishari en Shapira, die een rode draad zal vormen doorheen het hele concert. Opvallend is dat Cohen zijn geliefde contrabas vaak links laat liggen voor de piano en de basgitaar. Ook zijn stem krijgt veel meer tijd en ruimte om op het voorplan te treden.

Nieuwe nummers zoals Move On en My Lady bouwen zonder haast op om uiteindelijk tot een complexe, belonende climax te komen. Bij de ballad Calm verwijst Cohen naar de ‘difficult times’ waarin we leven, en de nood aan rust die daarmee gepaard gaat.

Kalme momenten genoeg in het optreden van de Jazz Free, maar lethargisch dreigt het nooit te worden. Als een iets te zelfzekere nonkel op een trouwfeest swaggert Cohen over het podium en roept hij het publiek op om te dansen. Dat die oproep maar met mate gevolgd wordt, ligt in elk geval niet aan de muziek. Met een brede grijns schakelt de band geregeld een paar tempo’s hoger, onder impuls van een magistrale Doari, die met sprekend gemak een indrukwekkende percussiesolo uit de mouwen schudt. ‘Today is a special day’, vertelt Cohen. ‘The beginning of a new life form’. God en het publiek zagen dat het goed was.

Een eerste bisronde trapt af met een intrigerende cover van Beatlesclassic Norwegian Wood, en kronkelt geruisloos verder in een Spaanstalig nummer dat het Oosterse geluid van Cohen doet versmelten met de latino-vibe van Manu Chao of Buena Vista Social Club. Tenslotte betreedt Cohen nog eenmaal solo het podium voor een pianoballad. ‘Sometimes I feel like a motherless child’, zo zingt hij. Na vanavond staan er hordes dames klaar om hem te adopteren.

Veel belofte

Een geslaagde eerste outing van de Jazz Free, met andere woorden, al zullen sommigen vast ontgoocheld zijn met de nieuwe richting die Cohen inslaat. Classics zoals Seven Seas en Remembering worden wel degelijk gemist, en ergens onderhuids blijft het gevoel dat Cohen misschien wel tot meer in staat is dan hij vanavond laat zien. Elk nieuw project heeft echter tijd nodig om te groeien, en Cohen's Jazz Free tonen dat hun volgende album, dat voor september 2017 gepland staat, meer dan levensvatbaar is.