Astrid 'Paula' Sercu over haar studenten­tijd: 'Ik kreeg heel veel kritiek op wie ik was als persoon'

Astrid Sercu speelde tien jaar geleden de rol van Paula in Galaxy Park. Nu kijkt ze nog altijd met veel genegenheid terug naar die tijd. Na Galaxy Park speelde ze nog een paar kleine rollen, maar haar televisiecarrière is grotendeels voorbij. 'Mochten ze me vragen, dan zou ik dat wel nog eens doen, want het kriebelt wel. Maar dat is sowieso moeilijk combineerbaar met twee kleine kindjes.' Wel is ze nog altijd bezig met jongeren. Zo geeft ze nu toneellessen en schrijft ze thrillers voor tieners.

Haar acteercarrière bij Studio 100 combineerde Astrid met studeren in Leuven. Ze deed toegangsexamen aan het Lemmensinstituut in Leuven en mocht daar ook beginnen. 'Die eerste maanden daar waren eigenlijk een grote tegenvaller. Ik kreeg heel veel kritiek op wie ik was als persoon.'

Het was door die kritiek dat Astrid besliste om te stoppen met haar studies en de lerarenopleiding aan te vatten. In die periode deed ze ook auditie bij Studio 100 en die kon op geen beter moment komen. 'Toen mijn zelfvertrouwen helemaal in een deuk lag door die drama-opleiding, heeft Galaxy Park dat volledig terug opgekrikt.'

Astrid heeft nog steeds heel goede herinneringen aan die tijd. 'Het was een speciale periode in mijn leven en ik zou het absoluut opnieuw doen. Toen de opnames begonnen, dacht ik ook bij mezelf: "Nu ik dit heb meegemaakt, kan ik gelukkig doodgaan."'

Maar Galaxy Park bracht ook moeilijkheden met zich mee. Astrid was volop bezig met haar lerarenopleiding en moest toen ook stage lopen. Die combinatie was voor haar moeilijk. Niet enkel omdat ze haar stage moest verplaatsen voor opnamedagen, maar ook omdat ze vaak herkend werd op de scholen waar ze stage moest doen. 'Wanneer ik toekwam op een nieuwe lagere school, dan stond heel die school op stelten.'

Het idee dat haar carrière zo'n vaart zou lopen, kon Astrid eerst niet vatten. 'Studio 100 had in het begin gezegd dat we niet moesten schrikken als we niet meer op een normale manier boodschappen konden doen. Eerst geloofde ik dat niet, maar dat was toen wel echt zo.' Zelf ondervond ze daar nooit last van en vond ze het steeds superleuk. Ook nu wordt ze soms nog herkend. Niet langer door kinderen, maar door de jeugd van toen.

Nu Astrid wat ouder is denkt ze soms terug aan die studententijd. 'Ik had vaker uit mijn kot moeten komen en meer genieten van die tijd.' Zelf zou ze dat ook adviseren aan studenten vandaag. 

Daarnaast wil ze vooral advies geven aan de onzekere studenten. 'Aan degenen die niet geloven in zichzelf, doe dat toch maar. Later zal je beseffen dat je meer waard bent dan je denkt in je studententijd. Ik was heel onzeker toen, ook op vlak van liefde en vriendschap, en ik ging er altijd van uit dat dat niet aan mij besteed was. Achteraf gezien heb ik daarin toch wel wat overdreven.'

Welke ambities Astrid nog heeft in haar leven? 'De ultieme droom van elke auteur is natuurlijk dat hun boek verfilmd wordt, dus dat zou wel heel cool zijn.'