Als je een stuk bent in iemands machts­spel – aMUZEment brengt Verborgen Zet

Sommige zetten zijn onomkeerbaar. In Verborgen Zet, gebracht door Amuzement, worden de personages heen en weer bewogen als schaakstukken op een bord dat ze zelf niet gekozen hebben. Het stuk begint met een blik terug in de tijd. Een dag in 2005, een fatale dag. De moeder van Céline (Eva Coelmont) wordt er geslagen en uiteindelijk ook vermoord door haar man Sebastiaan (Joris Gentens). 'Schaakmat,' zegt hij zonder enig schuldinzicht.

Daarna worden we drie jaar verder in de tijd gekatapulteerd. Naar het moment waarop koning Karel (Dries Bekers) en koning Qasper (Gert Van den Berghe) een geschikte vrouw zoeken voor hun dochter prinses Lilia (Eva Coelmont) en daarvoor denken aan de dochters van Sebastiaan, namelijk Morgan (Nel Polspoel) en Elisabeth (Charlotte Horemans). Hun zelfzuchtige vader schuift hen dan ook naar voren als pionnen in zijn eigen spel van macht en status. 

Spel van macht

Wanneer de grote dag aanbreekt, lijkt prinses Lilia weinig interesse te hebben in Morgan en al helemaal niet in Elisabeth. Wanneer ze onderweg naar het toilet Céline tegenkomt, slaat de vonk echter wel over. De twee hebben meteen een bijzondere klik. Céline is de stiefdochter van Sebastiaan, die hij verplicht om enkel boven in het huis te komen. Het hele spel lijkt te veranderen. Wat zal er gebeuren als hij merkt dat geen van zijn dochters met de prinses zal trouwen? Geven prinses Lilia en Céline toe aan hun prille liefde?

Ondanks de vele personages is het verhaal goed te volgen. De karakters zijn vaak een uitvergroting, waardoor elk personage zijn eigenheid heeft. Een goed voorbeeld daarvan is het schattige koningspaar. 

Ook de agressieve Sebastiaan, die in zo goed als elke scène staat te schreeuwen tegen zijn kinderen of stiefdochter, heeft een uitvergroot karakter. De verbale agressie is zo ijzingwekkend intens geacteerd dat het echt geloofwaardig wordt. Hij maakte geen evolutie door, wat goed past bij zijn narcistisch karakter.  De angstige kinderen daarentegen stemmen zich volledig op hun (stief)vader af en durven hem zeker naar het einde toe geen weerwoord meer te bieden.

Zowel de afkeer voor Sebastiaan en het medelijden voor zijn huisgenoten overheersen al van in het begin en worden sterker doorheen het verhaal. In het begin lijken er bij de acteurs wat zenuwen in het spel te zijn, alsof ze hun openingszetten nog aan het aftasten zijn. De dialogen klonken daardoor niet altijd even spontaan. Naarmate het stuk vorderde, verbeterde dat enorm en viel alles op zijn plaats.

Leidraad voor het publiek

Vaak richten de acteurs zich lichamelijk wel naar het publiek, maar oogcontact wordt er nooit gemaakt. De ogen richten zich bewust of onbewust op de grond of op de gordijnen , terwijl het in sommige scènes wel krachtiger zou zijn om oogcontact te maken en het publiek meer aan te spreken. 

Visueel is het spel slim opgebouwd. Door de veranderingen in tijd en ruimte is het ook belangrijk dat het decor mee verandert. In het begin bijvoorbeeld wordt er slim gewerkt met een kapstok, waaraan een koninklijke vlag hangt wanneer we ons in het paleis bevinden, die wordt weggehaald als het zich bij Sebastiaan afspeelt. Als we ons buiten bevinden, worden er extra planten aan het decor toegevoegd, waaronder een boom (Machteld Schuurmans) die het publiek elke keer de slappe lach geeft. 

Hoewel er zware thematieken zoals huiselijk geweld, mishandeling en verbale agressie op de planning staan, weet Amuzement het toch en humoristisch te houden.