Alleen nerds spelen Magic: The Gathering

Een kleine rondvraag op de redactie bevestigde wat al vermoed werd. Quasi iedereen heeft zich in het lager of middelbaar onderwijs ooit wel eens bezig gehouden met ruilkaarten. Dat gaat van het leuren met Pokémonkaarten – 'Ik begon de dag met een gewone Pikachu, en eindigde met een Rayquaza Ex' – tot het verzamelen van Yu-Gi-Oh-kaarten – 'Mijn right leg of Exodia al gezien?'. Maar ook de universiteitsstudent durft al eens een kaartje leggen.

Magic the wat?

Het populairste ruilkaartspel is Magic: The Gathering, dat met zo’n slordige 20 miljoen spelers wereldwijd al enkele jaren faam maakt in de community, maar ook steeds meer zijn weg vindt naar het grote publiek. Die aantrekkingskracht zit hem volgens Robin Jehaes, eigenaar van het Demo-spel, in het feit dat het spel heel toegankelijk is. 'Het is een goed voorbeeld van een spel dat easy to learn maar difficult to master is. Ik kan het in vijf minuten uitleggen hoe je het speelt, maar je kan je hele leven schaven aan je vaardigheden.'

Die vaardigheden kunnen zowel toegepast worden in casual games als in competitieve toernooien. De bekendste vorm van zo’n informele wedstrijden zijn de zogenaamde drafts. Daarin openen de spelers gezamenlijk booster packs – waar zo'n 15 kaarten in zitten – om daaruit een deck samen te stellen en informeel tegen elkaar te strijden. Op die manier oefen je je vaardigheden in het spel, en breid je je deck uit. Want zoals bij elke hobby kies je zelf hoeveel geld je erin pompt. 'Sommige mensen spelen met een basis deck, andere steken daar duizenden euro's in', vertelt Jehaes.

Voor wie casual speelt, is zo’n basis deck vaak voldoende. 'Ik speel vooral thuis tegen mijn vriendin', laat Jonas ons weten. 'Zo’n draft kan soms wel intimiderend zijn. Je hebt mensen die dat heel serieus opnemen, en anderen die meer opgaan in de informele sfeer en gezellig babbelen tijdens het spelen.' 'Die mensen op de draft zijn wel altijd chill,' vertelt Cain* ons. 'Het leuke aan die drafts is wel dat daar geen leeftijd op staat,' vervolgt Jonas, 'mensen van veertig zitten daar naast studenten te genieten van hetzelfde spel.'

Big business

Maar Magic hoeft niet altijd geld te kosten. Abel* werd door het spel gegrepen nadat hij initieel Hearthstone (een online kaartspel, red.) speelde, maar heeft er al meer uitgehaald dan hij er ooit moest insteken. 'Ik heb al wat online toernooien gespeeld en op die manier een koptelefoon, een computermuis en keyboard gewonnen.' Maar wie zich intensief met het spel bezig houdt, kan ook flinke geldprijzen winnen. Zo is er de grand prix waarbij unieke kaarten gewonnen kunnen worden – die een waarde van 250 euro kunnen hebben – maar ook punten gesprokkeld worden voor de Pro Tour, de voorbereiding op het jaarlijkse wereldkampioenschap.

Winnaars van zo’n Pro Tour-evenement kunnen soms tot 50.000 euro opstrijken, en krijgen vaak ook een verblijf in unieke plaatsen zoals Hawaï. Niet slecht voor een kaartspelleke. Leuk weetje: op het eerste wereldkampioenschap ooit bekleedde een Belg de derde plaats. Hoofdzakelijk zijn het echter Amerikanen of Aziaten die de ranglijsten aanvoeren.

Goede community

De meeste spelers houden echter van het casual format en spelen het spel vooral voor de sociale interactie en het spel zelf. Ook bij Jonas is dat zo: 'Vroeger speelde ik samen met mijn buurjongen Yu-Gi-Oh, voornamelijk door de serie. Maar dat was, toen alleszins nog, gewoon monsters op tafel smijten.' Magic moet het meer hebben van een combinatie van tactiek en geluk. 'Ik omschrijf het graag als een soort combinatie van poker en schaken', vat Jonas het mooi samen. Het verschil met bijvoorbeeld Yu-Gi-Oh zit volgens hem ook in de balans van het deck. 'Bij Yu-Gi-Oh hangt een wedstrijd vaak af van wie de sterkste monsters in zijn deck heeft zitten, terwijl bij Magic de decks vaak iets meer gebalanceerd zijn.'

Voor de fans van ruilkaartgames die vinden dat zelfs Magic nog iets onderdanig is aan het hebben van sterke, samengestelde decks, is er heuglijk nieuws. Op 15 november is er immers de release van Keyforge. In dat spel is elk aangekocht deck uniek en is net-decking (het combineren van kaarten uit verschillende decks, red.) dus niet mogelijk. Op die manier is elk deck evenwaardig en hangt de uitkomst van elke wedstrijd af van de spelers zelf.

*Cain en Abel zijn gefingeerde namen.