Aan allen die niet gekomen zijn

Het merk blijft sterk. Het Interfacultair Theaterfestival is een initiatief van LOKO Cultuur in samenwerking met de dienst Cultuur van de KU Leuven, waarbij de verschillende theatergroepen van de kringen het tegen elkaar opnemen in een competitie. Door een overkoepelende organisatie krijgen de verschillende kringen niet enkel de kans door de wedstrijddruk het beste in zichzelf naar boven te halen, maar kunnen ze ook van elkaars werk proeven en zalen en affichering delen.

Op de openingsavond krijgt elke kring de kans in enkele minuten een teaser neer te zetten die het publiek moet overtuigen hun stuk te komen bezichtigen. De theaterteaser is een solide genre op zich, al scheert het bij de één hogere toppen dan bij de ander.

Verstikte stemmen

aMUZEment, de verenigde kringen van archeologie, kunstwetenschappen en musicologie, mag de avond openen met haar keuze voor ‘DODO groot of land zonder ei’ van Dimitri Leue. Een vermakelijke rondscharrelende en piepende dodo kan echter niet verhoeden dat het doodschoppen van de dodo’s de grenzen van geloofwaardigheid overschrijdt.

VRG/Ekonomika doet zichzelf met een teaser die cirkelt rond de uitroepen ‘ik ben niet schuldig!’, ‘wie is schuldig!’ ‘ik heb het niet gedaan!’ eer aan door het centraal stellen van de rechtsvraag, maar moet met haar stemverstikte uitroepen opletten niet in het sentimentele register te belanden.

Babylon oogt professioneler, met rode lichten en spots op veroordeelden – met NUL brengt ze een bewerking van Agatha Christie’s And then there were none – maar speelt ook op safe door haar acteurs in de teaser monddood te maken.

Bios brengt De Golf van Wim Verbeke. Acteurs die opschieten als paddenstoelen uit de grond in de zaal inclusief zaklamp onder hun gezichten, zetten de verrassing neer die een teaser vereist, al mist het gezamenlijk scanderen ‘Discipline! Discipline!’ de rest van het stuk voor volle overtuigingskracht.

Ook bij Historia zouden ze ‘less is more’ als handig adagio kunnen aanwenden voor wie bij het begin begint. Hoewel goed gespeeld, zijn twee naar elkaar toe strompelende acteurs in hun schreeuwende ‘ik wil mijn leven terug!’ net te over the top om ons hartje te beroeren.

Lach uit het duister

Katechetika weet met hetzelfde gevoel voor dramatiek dan weer wel te overtuigen. Een krijsen door merg en been rond King Lear en een hysterische lach uit het duister smaken naar meer.

NFK vindt zoals het de filosofen betaamt een originele invalshoek met een zelfgeschreven stuk over de fusie van twee Vlaamse dorpen, maar moet sleutelen aan de teksten (of de kennis daarvan) en heeft meer regie nodig om de schooltjestoneelaanpak eruit te krijgen.

Wina's choreografie zit goed, met zes zwijgende acteurs die gelijktijdig achter, naast en op een stoel gaan staan, maar de monoloog is niet intens genoeg om te blijven hangen.

Medica doet de slogan ‘last but not least’ eer aan met haar teaser voor Spionnen van Woody Allen: in een goede acteerprestatie, wordt een boek kaarten één voor één de zaal in geblazen. ‘En nu opruimen’, klinkt het uit de zaal als de lichten gedoofd zijn.

Podiumgedoe

Voor het einde van het ‘podiumgedoe’ (aldus een met woorden goochelende organisator) mogen de juryleden zichzelf en hun arendsogen komen voorstellen. Vier straffe vrouwen dit jaar. Laura Fonteyn speelde bij Politika Toneel, zal letten op overgave en spelplezier en beklemtoont terecht dat kostumering en vormgeving geen troostprijzen zijn. Eline Dewaele liep stage bij fABULEUS en is recensent, en hoopt op oprechtheid in de rollen. Lore Mertens performt bij fABULEUS. We zouden bang worden van logopedisten: ‘Smeer uw stem want ik boor u de grond in als je niet opgewarmd bent’. Martine Van Poucke kon niet aanwezig zijn, maar kondigt relevantie aan als centrale beoordelingshoek.

Enkele kwatongen klagen over het gebrek aan niet-alcoholische drank op de receptie, en over cava in wijnglazen. ‘Een metafoor voor de avond’. Katechetika, Babylon en Medica teasden, geen enkele kring was zonder potentieel. Van onze stoel gevallen zijn we nog niet, maar dat de vicerector Cultuur zich de volgende keer toch maar rept naar de openingsavond van een universiteitsbreed gedragen theaterorganisatie. Dan kan zijn verkouden personeel de speech aan hem overlaten. En niet alleen de vicerector: het theaterfestival blijft in grote mate een bastion voor sympathisanten en oud-strijders. Maar de afwezigen hadden ongelijk. In maart, april en mei vinden de voorstellingen plaats in de Koelisse en de Zwartzusterkapel, 22 mei valt het finale verdict. Let the battle begin.