Op kot gaan in een container

Het Leuvens kotentekort noopt de KU Leuven tot creatieve oplossingen. Zo wordt onder meer het klooster La Foresta in Vaalbeek (Oud-Heverlee) voor een jaar gehuurd door de universiteit. Maar ook bestaande KU Leuven-residenties zoeken naar manieren om hun aanbod te vergroten. De oplossing van residentie Copal: één grote mobiele container, die op hun website 'tuinkamers' worden genoemd.

De tuinkamers zijn een verlengstuk van het hoofdgebouw van Copal. Wie een aanvraag doet bij Copal kan ook een tuinkamer aangeboden krijgen. Dat is wat Simon, Bastiaan en Sylvain overkwam. De meeste bewoners zijn nieuw bij Copal, en in meerderheid internationale studenten.

Een kot als geen ander?

Voor Simon, student computerwetenschappen, voelt het kot aan als geen ander: 'Iedereen heeft een eigen kamer, er zijn gedeelde keukens en badkamers. Elke blok heeft een gangverantwoordelijke.'

De koten kosten rond de 400 euro, geen laag prijskaartje. Volgens Bastiaan, Erasmusstudent Taal- en Letterkunde, maakt de grootte van de kamers dat wel voor een deel goed: 'Soms weet ik zelfs niet wat te doen met de overgebleven ruimte. De keukens daarentegen zijn kleiner, maar het aantal mensen dat een bepaalde keuken mag gebruiken is daar gelukkig wel op afgestemd.'

De opbouw van de container biedt ook een onverwacht voordeel ten opzichte van de gewone koten van Copal: 'De geluidsdichtheid is hier bijzonder goed, wij horen niets van elkaar', vertelt Simon. Hij en zijn ganggenoten namen de proef zelfs al op de som: 'We zijn zo eens in de gang gaan roepen naar elkaar met de deur dicht: je hoorde niets.'

Samenwonen

De tuinkamers bieden ruimte voor ongeveer vijftig studenten. De meerderheid van die plaatsen wordt actief voorbehouden voor internationale studenten. Bij die groep is de vraag naar een kot dan ook het grootst.

Belgische studenten zijn hier in de minderheid, maar die ongelijke verhouding zorgt niet voor problemen volgens Simon: 'Het contact tussen de studenten zit goed. Noodgedwongen spreken we hier vooral Engels, maar er is niemand die daar om maalt.'

Ook worden er activiteiten georganiseerd om kennis te maken en daar spelen de gangverantwoordelijken een rol in. 'We houden hier soms al eens een feestje, of spelen spelletjes', vertelt Simon. 'De gangverantwoordelijke organiseert dat dan.'

Iulia, studente CADES, is de enige die vanuit het oude Copal-gebouw naar het nieuwe verhuisde. Ze ziet enkele voordelen: 'Het zijn hier allemaal nieuwe mensen, waardoor iedereen echt z'n best doet om sociaal te zijn. Ik denk dat we veel hechter zullen worden dan de mensen in het oude gebouw. Sommigen daar kennen elkaar al langer dan een jaar, waardoor er meer groepjes gevormd zijn waar nieuwe studenten misschien moeilijker binnen geraken.' Bovendien zitten in het oude gebouw ook vier keer zoveel mensen als in de tuinkamers.

Work in progress

Over het algemeen lijken de bewoners van de tuinkamers erg tevreden over hun kot. Toch kampt het gebouw nog met een aantal kinderziektes. Momenteel is er nog geen werkende verwarming in het gebouw en op de gelijkvloers doet de Wi-Fi het soms niet. 'De verwarming hadden ze aangekondigd, maar het probleem met het internet kwam er plots omwille van de werken aan het gebouw', verklaart Simon.

Soms loopt er ook al eens iets mis op vlak van communicatie: 'Op een gegeven ochtend kwamen ze plots mijn deur vervangen, en zat ik een uur zonder deur', vertelt Bastiaan.

Ook kwam er opeens geen warm water meer uit de douches, 'maar dat ligt vooral aan het feit dat de watertoevoer naar dit kot gloednieuw is, dus dan begrijp ik het als er soms nog problemen zijn', vindt Bastiaan.

Burenruzie?

De plaatsing van de containers heeft wel wat voeten in de aarde gehad. Veel bewoners in het hoofdgebouw van Copal waren er niet mee gediend. 'De koten werden ten eerste tijdens de examenperiode geplaatst, en dat zorgde voor veel geluidshinder bij de studenten', vertelt student geschiedenis Raf. Daarnaast verloren de studenten ook wat daarvoor nog hun privétuin was.

De kotbewoners kregen weinig inspraak en stellen dat hun klachten genegeerd worden. Het regende berichten in een besloten Facebookgroep voor de bewoners en het residentiebeheer. Daarin gaf het beheer ook toe zelf weinig zeg te hebben gehad in de situatie. Alles werd van bovenaf besloten door de KU Leuven zelf.

Dat bleek ook toen de KU Leuven Veto afraadde de 'tuinkamers' te bezoeken. De reden: er moesten nog allerhande werken uitgevoerd worden rond het Copal-gebouw en de studenten waren nog maar net aangekomen. Van sfeer kon daardoor nog niet echt sprake zijn. De bovenstaande interviews lijken evenwel het tegendeel te bewijzen.

Een duurzame oplossing?

De vraag is nu of een kotgebouw als deze bestemd is voor een lang leven. 'Ik heb wel de indruk dat ze dit gebouw op lange termijn hebben gebouwd. Ik zou hier graag nog een jaar zitten. Want eigenlijk zitten wij hier beter dan de bewoners van het hoofdgebouw, alles is hier nieuwer', vindt Bastiaan.

Aan de aanvankelijke kotbewoners van Copal werd echter meegedeeld dat de koten een tijdelijke oplossing waren. De koten zijn mobiel en zouden na verloop van tijd terug verhuisd worden. Raf uit zich kritisch: 'Er werd dan wel gezegd dat het project tijdelijk is, maar details over de duur ervan blijven uit. Ik kan me daarnaast ook inbeelden dat het voor nieuwe kotbewoners niet zo fijn is om in onzekerheid te zitten wat betreft de lengte van je verblijf.'

Het kotentekort blijft een feit, en de KU Leuven concurreert met de privémarkt om kwaliteitsvolle koten te kunnen blijven voorzien. De containerkoten zijn een tijdelijke oplossing, maar pakken het probleem niet structureel aan. De vraag is nog maar of dat de juiste aanpak is, al zijn de studenten in de de tuinkamers hoe dan ook erg tevreden.