De volle pot voor een leeg kot? Vlaamse Regering zal niet ingrijpen in kothuur

Daarmee is de piste om in te grijpen in lopende contracten formeel van de baan. De Vlaamse Regering zou wel open staan voor een oplossing, maar ambieert eerder informele regelingen tussen huurder en verhuurder. Tussenkomen in lopende contracten zou daarin te verregaand zijn.

De kothuur is een heikel thema voor veel studenten. Door de coronacrisis is de wekelijkse migratiegolf van kot naar huis volledig opgedroogd. De meeste studenten verkozen een verblijf aan Hotel Mama boven kotgenoten met gebrekkige hygiënische standaarden. Het leeuwendeel van de Leuvense koten is onbewoond.

Daarnaast merkt de Sociale Dienst dat de coronacrisis veel studenten in financiële moeilijkheden brengt. Sommige ouders vallen terug op technische werkloosheid en verliezen 30% van hun inkomen. Werkstudenten met een tijdelijk contract in de horeca kunnen op die inkomsten niet rekenen. Zij vallen terug op hun spaarcenten.

Ondertussen gaat de verhuis van een grote som geld van de student zijn bankrekening naar die van zijn kotbaas wel onverstoord door. De oproep van de KU Leuven en de Vlaamse regering om tijdelijk de huur te verlagen werd mondjesmaat beantwoord. Kotbazen argumenteren dat veel vaste kosten, zoals internet en administratie, blijven lopen. Dat velen weigerachtig staan tegenover een vrijwillige verlaging van hun inkomsten in tijden van grote economische onzekerheid zal niemand verbazen.

Goodwill

Naar aanleiding van deze problematiek diende de SP.A vorige week een wetsvoorstel in bij het Vlaams Parlement. Studenten zouden de optie te krijgen hun kothuurcontracten vroegtijdig te beëindigen, met een opzegtermijn die dezelfde maand afloopt. Concreet betekent dit dat als je in de maand mei je contract opzegt, je vanaf de maand juni geen huur meer moet betalen.

Volgens SP.A-parlementslid Maxim Veys 'kan het niet de bedoeling zijn dat de Vlaamse regering volledig vertrouwt op de goodwill van de kotbaas'. Andere partijen leken ietwat gecharmeerd door het wetsvoorstel, en verwezen het door naar de Commissie voor Wonen en Onroerend Erfgoed voor verder debat.

In die Commissie stierf het voorstel gisteren echter een stille dood. Behalve Groen en PVDA kon het geen enkele partij bekoren. Volgens de tegenstanders houdt het voorstel onvoldoende rekening met de verscheidenheid aan situaties.

Vera Jans (CD&V) stelt dat niet alle studenten in financiële moeilijkheden zitten: 'Voor onze eigen kinderen zouden we toch niet willen dat de overheid dit doet?' Adeline Blancquaert van Vlaams Belang, komt op voor de kotbazen: 'Niet iedere huisbaas is een rijke grootgrondbezitter die profiteert van de huurinkomsten van studenten; daar zitten er veel tussen voor wie dat geld ook broodnodig is.'

Overmacht

Daarnaast waren er juridische bezwaren. Volgens Allessia Claes (N-VA) moet de overheid niet tussenkomen in private huurovereenkomsten, omdat er volgens haar sprake is van juridische overmacht: 'De student heeft een keuze gehad om te kiezen waar hij verblijft tijdens de coronacrisis. Dat is een vrije keuze geweest'. Ze rekent op het gezond verstand en het inlevingsvermogen van de kotbazen. Dat Wallonië en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest gelijkaardige maatregelen namen, kon niemand over de streep trekken.

De bal ligt nu in het kamp van de Vlaamse Regering. In de Commissie erkennen ze de toegenomen financiële kwetsbaarheid van studenten en de grote kost van een kot, maar van een alternatief was geen sprake.

De aanpak van de KU Leuven kan inspiratie bieden. Zij halveerden de huurprijs van hun residenties en boden de optie aan om het contract vervroegd stop te zetten. Het resultaat: zo goed als alle studenten behielden hun contract, en velen stortten de verkregen korting vrijwillig door naar de spaarpot van de Sociale Dienst. Met andere woorden: een gebrek aan draagvlak voor solidariteit is geen excuus.