KULMUN-conferentie: harde sfeer, goede vriendschap en professionaliteit

Aan de Romaanse Poort worden we op een warme vrijdagnamiddag onthaald door Jasper Kochuyt en Marie Lowette, twee studenten die verantwoordelijk zijn voor de KULMUN-conferentie. Zij nemen ons mee door de gangen van het voormalige Groot Gasthuis in de Brusselsestraat en bespreken hun werking.

De conferentie bestaat uit zeven verschillende comités, van verschillende niveaus, die de hele week lang nine to five samenkomen om te vergaderen. Dit gebeurt allemaal in een soort rollenspel, waarin iedere deelnemer niet zijn of haar eigen meningen meningen verkondigt, maar die van een land dat hun is toegewezen.

De comités zijn verdeeld volgens ervaring. Er zijn twee beginnerscomités, UNESCO en UNEP, twee intermediate comités, het Europees parlement en de NAVO en twee expertcomités, UCLAC en CRISIS. 'CRISIS bestaat erin om een historisch scenario na te bootsen, waar je dan een individu vertegenwoordigt in plaats van een land', licht Kochuyt toe. 'Dit jaar is dat de Cuban Missile Crisis.'

Het zevende comité is Newswire, het journalistencomité. Hun taak bestaat er uit om bericht te brengen over de gebeurtenissen binnen de andere comités. 'Daarnaast zijn ze ook verantwoordelijk voor de memes', voegt Kochuyt toe.

De meeste van deze comités bestaan uit ongeveer twintig delegaten, terwijl de meer geavanceerde comités een beetje kleiner zijn. Naast de delegaten, heeft ieder comité ook twee moderatoren en één secretaris, die de debatten in goede banen leiden. 'In totaal zijn we, met iedereen die meewerkt en meedoet, met 150,' vertelt Lowette.

Het Europese comité

We worden begeleid naar een kleine zaal waar schilderijen iedere muur decoreren. Daar komt het Europees Parlementair comité samen. Wat speciaal is aan dat comité is dat de delegaten niet alleen een land, maar ook een specifieke partij binnen dat land vertegenwoordigen.

'Ik denk dat dat heel tof is', vertelt Herve Heyndrickx (EPP Germany) daarover. 'Je moet de juiste balans vinden tussen een andere persoon zijn en je eigen vaardigheden gebruiken.' Alicja Kowalczyk (ECR Italy), voegt daar aan toe: 'Ik vind het heel leuk om meningen te representeren die niet de mijne zijn, dat doet me reflecteren.'

We volgen een deel van het debat mee. Er wordt gediscussieerd over een conceptnota omtrent 'defense, security and national policy'. Interessant is dat bij de debatvorm die hier gehanteerd wordt, de vorige spreker mag kiezen wie het woord krijgt.

Het debat lijkt niet meteen te vorderen, ondanks een motion to extend die de debattijd verdubbelt. Al zeer lang steekt het kaartje van Left Greece in de lucht, wat aangeeft dat deze willen spreken. Ze krijgen het woord nooit en dienen uit frustratie een point of order in naar de moderator omdat ze genegeerd worden.

Volgens de regels mag dit echter, aangezien het debat niet gedomineerd wordt door één specifieke partij, maar er gewoon niemand met Left Greece wil spreken. Kort na deze gefaalde motie krijgen ze alsnog het woord, misschien uit medelijden.

Ze merken op dat het debat nergens naartoe leidt en niemand nog van mening verandert. Ze stellen voor om een mock vote te doen over het huidige voorstel. Deze stemming komt er ook, en wordt nipt gehaald. Je kan dus stellen dat de volledige discussie dus in zekere zin overbodig was.

UNESCO: het beginnerscomité 

De volgende ochtend – de laatste dag van de conferentie – worden we weer onthaald door de organisatie. We krijgen de kans om nog twee comités te observeren: vandaag staan UNESCO en NAVO op de planning.

Bij het UNESCO-comité valt er in de sfeer een significant verschil met de vorige dag op te merken. De deelnemers, waarvan velen voor het eerst meedoen met een MUN, praten trager en moeten vaker om verduidelijking vragen. 

Er is ook meer ruimte voor collegialiteit. Zo nemen verschillende delegaties de tijd om anderen expliciet te danken voor de samenwerking en vraagt Nederland een rondje applaus voor alle vrouwen aangezien het Internationale Vrouwendag is.

Een groot deel van de resterende halve dag wordt gespendeerd in een unmoderated caucus, zodat enkele kleinere details van het voorstel kunnen worden uitgediept. Wanneer deze ongemodereerde debatwijze aangekondigd en goedgekeurd wordt, springen enkele delegaten recht om met elkaar over heel de ruimte en in deelgroepjes in discussie te gaan. 

Zeer veel haast is er echter niet, aangezien het gros van het werk al verricht is. De delegaat die het snelst recht staat en naar de andere kant van de kamer spurt, doet dit om als eerste bij het koffieapparaat te zijn.

Terwijl de delegaties bij UNESCO de laatste puntjes op de i aan het zetten zijn van hun voorstel, worden we aangesproken door een lid van de organisatie die ons komt meedelen dat er bij de NAVO nog een stevig debat zal beginnen. 

NAVO: het harde comité

We ruilen de joviale sfeer van het beginnerscomité in voor een veel hardere omgeving. De spreektijd per delegatie ligt bij de NAVO lager – een minuut in plaats van anderhalve minuut – en toch wordt er in die minuut veel meer gezegd. Ook wat er gezegd wordt, is meer politiek geladen. 

Het NAVO-debat is - hoe kan het ook anders - zeer actueel. Het gaat onder andere over het eventuele toetreden van Oekraïne tot het bondgenootschap. De delegaat van de Verenigde Staten gebruikt argumenten en uitspraken van Trump die nog geen dag oud zijn en Duitsland haalt het kersverse akkoord van de EU aan voor verhoogde steun aan Oekraïne.

Juist door de grote kennis en ervaring van de leden van het comité, loopt alles hier meer last-minute. Iedere delegate wil immers iets bereiken en tijd wordt ingezet als middel in de onderhandelingen.

Dat tijdgebrek op de laatste dag zorgt voor spanning. Er wordt in unmoderated caucuses over heel de kamer heen geroepen terwijl er meerdere delegates tegelijk schrijven aan een working paper die dringend op tafel moet gelegd worden. 

Meer dan een conferentie

Hoewel de debatten soms gespannen kunnen zijn, probeert KULMUN zo veel mogelijk een positieve sfeer te creëren. In de avonden van de conferentie organiseren ze bijvoorbeeld teambuildingactiviteiten, zoals een stadsspel of een themafeestje. 'Het is dus niet enkel academisch, maar ook een goede plek om mensen te leren kennen en vrienden te maken,' vertelt Kochuyt. 

Naast hun eigen conferentie verschijnt KULMUN ook op verschillende andere conferenties. Zo gaan ze bijvoorbeeld ieder jaar naar MUNs in Salamanca en Bonn. Omgekeerd zijn er ook veel internationale studenten die meedoen aan de KULMUN-conferentie. 'Slechts iets meer dan de helft van de deelnemers studeert dit jaar in Leuven,' zegt Kochuyt. 'Je hebt een hele internationale gemeenschap die de MUNs volgen.'

KULMUN organiseert elke week een trainingssessie voor hun vaste leden, zo proberen ze het niveau hoog te houden. 'De KU Leuven is zo'n gerenommeerd instituut dat wij die naam ook eer willen bewijzen', stelt Lowette.

Het is voor KULMUN echter ook zeer belangrijk dat er geen grote druk op de prestaties komt te liggen. Bij andere MUNs, zeker in de VS of het VK, zijn er vaak delegates die koste wat het kost in de prijzen willen komen - dat staat immers goed op hun cv. 

KULMUN probeert deze attitude te voorkomen door bijvoorbeeld geen mensen te belonen die de debatten te veel domineren en zo meer in te zetten op coöperatie. 'We focussen meer op het verwerven van soft skills dan op het verkrijgen van een papiertje,' concludeert Lowette. 'Maar we geven ook wel awards natuurlijk.'