SPLINTER STUDEREN
Neem je ouders eens
mee naar de aula
Studenten wachten vaak te lang met praten over hun studies met hun ouders of voogd, zegt Pieterjan Douchy. Die hebben grote verwachtingen, maar weten vaak niet wat bij een vak komt kijken.
Nooit volgden mijn ouders een opleiding aan een universiteit. Ze verkozen een praktijkgerichte studie aan de hogeschool boven de droge materie van de academische wereld en hebben die beslissing nooit betreurd. Omdat ik zelf twee linkerhanden en een fascinatie voor geschiedenisboeken had, maakte ik drie jaar geleden een andere keuze. De aula's van de KU Leuven werden de thuishaven van mijn gedachtenkronkels. Het gepiep van de tafeltjes nam ik er met graagte bij.
Ouders horen vaak voor het eerst iets over een vak bij een slecht examenresultaat
Tijdens mijn eerste en tweede jaar hield ik de wereld van mijn ouders en mijn academische avontuur liever gescheiden. Tot mijn resultaten binnenkwamen, wisten zij heus niet welke vakken ik precies volgde. Mijn vader – die altijd al honger had naar geschiedenis – eens uitnodigen voor een les die hem interesseren zou, was al helemaal uit den boze. Ik wilde mijn reputatie niet opgeven, als die al bestond.
Donald Trump
Drie weken geleden veranderde dat. Mijn vader kon maar niet genoeg krijgen van het nieuws over de excessen van Trump over Gaza, de Europese Unie en Oekraïne. Terwijl hij een nieuwe bladzijde in de weekendkrant opensloeg, nodigde ik hem uit om voortaan samen elke donderdag vier lesuren van het vak Internationale politiek sinds 1945 te volgen, waar de uitspraken van Trump vaste klant zijn. Dat was een uitstekende keuze.
Praat over je studies met wie er grote verwachtingen over heeft
Niet alleen omwille van zijn enthousiasme over de leerstof na afloop, maar vooral omdat hij nu wat beter begrijpt wat ik al drie jaar met mijn leven aanvang. Ik kwam dan ook tot de conclusie dat studenten hun studies te vaak van hun ouders afschermen, zeker als ze op kot zitten. Twee jaar lang was ik in hetzelfde bedje ziek.
Studenten uit mijn kenniskring ratelen vooral met elkaar over leutige of saaie proffen, dikke cursussen en naderende ISP-deadlines. Omdat ze het wereldje door en door kennen en omdat ze vaak in dezelfde penarie zitten. Ouders daarentegen horen soms pas voor het eerst iets over een vak bij de uitleg over een slecht examenresultaat.
Samson en Gert
Zo zijn studenten – hoe gek dat ook klinkt – deels medeverantwoordelijk voor de hoge verwachtingen en soms diepe teleurstelling van hun ouders eens de examenresultaten volgen. Want één ding is zeker: de mammies, pappies en voogden van deze wereld mogen dan wel vaak de studie van hun kroost financieren, ze weten niet hoe veel er bij studeren komt kijken.
Ze begrijpen niet zoals je medestudenten dat het onmogelijk is je bij iedere les voortdurend ten volste te concentreren of dat het laatste hoofdstuk van een cursus steeds minder gekend is dan het eerste. Evenmin kunnen ze vatten dat studeren een rollercoaster is, zeker in je eerste jaar en dat een stap in het Leuvense nacht- of verenigingsleven broodnodig is om die rit te verteren.
Moeten we daarom allemaal de woorden van Samson en Gert vergeten door niet samen op de moto te springen maar samen naar de aula te trekken? Als je daarvoor openstaat kan dat ongetwijfeld renderen. Maar het kan ook kleinschaliger. Praat over je studies met wie er grote verwachtingen over heeft. Stel dat niet uit tot na de blok.
Zo worden je resultaten echt naar waarde geschat, als het minder loopt of als je net excelleert. Want ja, Samson en Gert, net als een motorrit gaat het resultaat van je studies eens 'omhoog' en eens 'omlaag', eens 'vlug' en eens 'traag'. Nu is het aan de rest dat te begrijpen.
Pieterjan Douchy is redacteur Opinie en student geschiedenis aan KU Leuven.
