'Als je liever pinten tapt dan studeert, moet je maar barman worden'

'Ik ben de eerste avond van het academiejaar in fakbar Letteren binnen gestrompeld,' zegt Seppe. 'Dat is iets nu iets dat studenten eenmaal doen. Ik ben begonnen met pintjes drinken, verder gegaan met pintjes tappen en uiteindelijk ben ik beheerder geworden. Dat lag me het meest, zelfs beter dan studeren. Daarom ben ik in de horeca beland.'

Seppe Vandersteen en Thomas 'Fons' Fonteyn hebben elkaar in fakbar Letteren ontmoet. Fons vertelt hoe hij naar Seppe zijn tapcursus ging. 'Seppe leerde mij hoe je een pint moet tappen. Het jaar nadien was ik fakverantwoordelijke voor Historia en een jaar later beheerder van fakbar Letteren.' 

'De fakbar was altijd een integraal deel van ons studentenleven, maar het heeft er ook voor gezorgd dat we geen diploma's hebben', lachen beide.

Druk 

Dat ze niet meteen in de horeca aan de slag gingen, ligt volgens de twee aan druk van anderen. 'Als je slim genoeg was in het middelbaar, werd er van je verwacht dat je verder ging studeren', vindt Seppe. 'Er werd geen rekening gehouden met andere passies of talenten.' 

'Mijn vader zei: "Als je toch liever pinten tapt dan studeert, moet je maar barman worden."' Fons nam dat advies aan, en begon op de Oude Markt te werken. 'Ik heb me veel vragen gesteld toen ik daar stond. Ik heb enorm veel geleerd, het heeft me de barman gemaakt die ik nu ben, maar het was niet allemaal leuk of gemakkelijk.'

Na anderhalf jaar richtte Fons een eigen café op in Limburg. In die tijd groeiden hij en Seppe dichter naar elkaar toe. 'Seppe leverde vaak inspanningen om me te komen bezoeken. Door de grote afstand was het niet vanzelfsprekend om vriendschappen te onderhouden. Andere goede vrienden van me zijn er nooit geraakt.' 

Ongefilterd

Na het avontuur in Limburg, sloegen Fons en Seppe de handen in elkaar voor een gastropub in Leuven. Die steunt op drie principes: duurzaamheid, lokaal werken en respectvol met elkaar omgaan. 'Natuurlijk is het onmogelijk om ze op elk moment allemaal te bereiken, maar het is een streefdoel', aldus Fons.

Seppe pikt in: 'We proberen in de mate van het mogelijke rekening te houden met het milieu. We beginnen altijd lokaal en zoeken pas verder als er echt geen andere alternatieven zijn. Alle bieren die op de kaart staan zijn lokale bieren.' 

'Verder behandelen we iedereen met respect. De horeca kan ondankbaar en respectloos aanvoelen, hier proberen wij een verschil in te maken. Wanneer alles in het honderd loopt heb ik daar nog wat moeite mee. Dat komt doordat ik met old school chefs ben opgegroeid. Toch kies ik er dan voor om anders te reageren.' 

Seppe leerde beter omgaan met personeel tijdens zijn studententijd. 'In de fakbar was respect heel belangrijk, want je bent met allemaal vrijwilligers en je kan die gewoon niet slecht behandelen.' 

Fons zegt: 'We zijn tooghangers dus er staat een grote toog in onze zaak. De toog is de ideale plaats om mensen te ontmoeten en om Seppe in de keuken bezig te zien. Wanneer iemand binnenkomt, zeg ik hun dat er nog een plaatsje vrij is naast Tom. Ze hebben geen idee wie Tom is, maar doordat ze nu zijn naam weten is de stap om met elkaar te praten al iets kleiner.'

'Geen gastronomische bullshit'

'Praat met wat mensen, drink iets goed, zie dat je tegen het eind van de avond hebt gegeten en praat met nog wat mensen', gaat Fons verder. 'We streven naar een hoog niveau, maar laten alle gastronomische bullshit aan de deur achter, op dat vlak willen we een fakbar of café zijn.' 

'Daarom werken we ook niet met reservaties,' voegt Seppe daaraan toe. 'Je wilt soms toch iets spontaan doen. Vaak zijn de goede etensplekken drie maanden op voorhand volgeboekt.'

Seppe en Fons werken met een vrijblijvend concept. 'Wij creëren een kader waar je welkom in bent om je eigen keuzes te maken. Geen verplicht menu waar je enkel de hoeveelheid gangen en veggie of niet veggie mag kiezen,' zegt Seppe.