Trouwen aan de KU Leuven – het kan

De Universitaire Parochie (UP) is bij de meeste studenten ondertussen gekend, maar naast de Nederlandstalige parochie bestaan er ook een Engelstalige, Franstalige en Spaanstalige variant. Daarmee komt UP tegemoet aan een spirituele nood bij de internationale universitaire gemeenschap.

Ewelina Konings is coördinator van de English-speaking University Parish (EUP). De Poolse kwam naar Leuven voor haar studies theologie. Door-de-week is ze godsdienstleerkracht in BuSO Ter Bank en coördinator en godsdienstlerares in de Marie Sklodowska-Curie Poolse School in Leuven, maar daarnaast is ze verantwoordelijk voor de weekendparochie EUP.

‘Er zijn in Leuven vier andere Engelstalige weekendparochies. Dat leidt soms tot verwarring, want deze zijn niet direct verbonden aan de KU Leuven zoals EUP, maar ze zijn daarom niet minder belangrijk', zegt Konings. De EUP is in de eerste plaats bedoeld voor de studenten en het personeel van de universiteit en hun gezinnen. Toch vormt de band met de universiteit geen strikt toelatingscriterium. Heel wat leden werken bijvoorbeeld niet aan de KU Leuven, maar zijn toegetreden als studenten en daarna ‘blijven plakken’. ‘Iedereen is welkom bij EUP', benadrukt Konings.

Een huwelijk of doopsel aan EUP kan alleen voor studenten, personeel en hun gezin. ‘Dit jaar zijn er al drie doopsels geweest, en vorig jaar waren er drie koppels voor huwelijksvoorbereidingen.’ Sommigen van hen zullen uiteindelijk trouwen in hun thuisland, maar willen hier de voorbereidingen treffen omdat ze hier werken of studeren. ‘Dit jaar zijn er tot nu toe vijf koppels, dus dat aantal groeit,’ zegt Konings.

Tot nu gebeurde die voorbereiding per koppel, maar door de grotere vraag en op initiatief van de koppels zelf werd een gezamenlijke cursus ingericht. ‘Op die manier kunnen ervaringen worden uitgewisseld. De koppels komen allemaal uit verschillende landen, maar uiteindelijk blijken hun vreugdes en zorgen niet anders te zijn, of je nu van België komt of van Ecuador, Italië, Spanje, Roemenië, Polen, Nederland of Canada. Dat maakt het rijker.’

Op zondag 7 april zullen alle koppels die klaar zijn met hun huwelijksvoorbereiding een speciale zegen krijgen tijdens een eucharistieviering, samen met een certificaat. 'Ik wil graag dat die jonge mensen kunnen ervaren dat ze doodgewoon belangrijk zijn, zowel voor als in de kerkelijke gemeenschap van de universitaire parochie. Dat hun verantwoorde liefde veel waarde voor ons allemaal heeft, en dat ze niet alleen zijn in hun voorbereiding en hun weg naar geluk in de Kerk en in de wereld', beklemtoont Konings. Dit jaar begeleidt zij in het Engels ook drie negenjarige kinderen naar hun Eerste Communie. Die zal in de herfst plaatsvinden binnen de EUP.

Keuzekerk

Volgens Konings heeft EUP zijn succes te danken aan het feit het een ‘keuzekerk’ is: 'Wij zijn geen territoriale parochie, of gevormd op basis van nationaliteit. Je kiest voor deze parochie omdat je hier welkom voelt en je hier wil zijn.' Maar waarom kiezen mensen dan specifiek voor de EUP tussen het kluwen van internationale Kerken in Leuven? 'We zijn een kindvriendelijke parochie waar de mensen elkaar kennen, waar mensen hun christelijke waarden beleven met leeftijdsgenoten ver van hun thuisland, waar wij jonge, dynamische en intelligente priesters van verschillende landen en continenten hebben.'

Dat dat een succesvolle mengeling is mag duidelijk zijn. De misvieringen van het EUP zijn allicht een van de populairste van Vlaanderen: 'Al ben ik als coördinator nooit bezig met het aantal mensen dat naar EUP komt, maar altijd met concrete mensen', benadrukt Konings. 'Onze kapel in Leo XIII zit altijd vol met jonge mensen die hun mens-zijn en Kerk-zijn binnen EUP willen ervaren.'

Konings voelt dat de vraag naar een Engelssprekende parochie groot is. ‘In de laatste jaren hebben ook steeds meer Belgen de weg naar ons gevonden. In EUP is de viering jong, met een eigentijdse homilie van een priester die ook leeftijdgenoot is van de gelovigen en hun vrienden. Er is ook fijnere muziek, met djembés en ruimte voor inbreng van alle nationaliteiten. Veel mensen komen naar ons met de spontane vraag of ze iets mogen doen in de viering, omdat zij in hun thuisland ook echt betrokken waren.'

'Er zijn ook studenten die in hun zeer grote parochies niet altijd hun plaats hebben gevonden. Hier krijgen ze die kans en grijpen ze hem.' Daardoor komen ook verschillende invloeden in de liturgie van het EUP. De meerderheid van hun liederen zijn natuurlijk in het Engels, maar er wordt ook in het Italiaans, Spaans en in Afrikaanse talen gezongen.

Eenzaamheid

Dat de parochie klein is, neemt niet weg dat ze ingaat op een reële nood bij de internationale gemeenschap. Bij de plannen van de rectorsploeg om in te zetten op de internationale dimensie van de universiteit, rijzen immers ook uitdagingen. Zo bijvoorbeeld de eenzaamheid bij buitenlandse studenten.

Konings ziet daar een rol weggelegd voor de EUP. ‘Belgische studenten verdwijnen in het weekend uit Leuven en trekken naar mama en papa, maar de internationals blijven.’ Zo ervoer Konings het ook in haar studententijd. ‘Maar voor mij was het nog anders: ik woonde dichtbij en kon elke maand terug naar mijn land en familie. Terwijl er ook mensen zijn die komen van andere continenten en hier soms blijven voor jaren. Die hebben een plaats nodig, een gemeenschap van mensen.’

Sommigen willen dan echt een gelovige gemeenschap, terwijl dat voor anderen minder meespeelt. ‘Wij hebben verschillende opties: de eucharistieviering is open voor iedereen, maar daarna is er ook een receptie, met ruimte voor een hapje, drankje en gesprek. Daar komen ook vaak mensen die op zoek zijn naar fijne mensen die dezelfde waarden delen. Op zaterdag hebben we ook een moment voor faith sharing, een discussiemoment over de bijbelfragmenten die zondag aan bod komen. Ook daar is iedereen welkom, of je gelovig bent of niet.’

Afscheid

Sommige studenten blijven plakken, maar een deel van de gemeenschap vertrekt uiteindelijk terug richting thuisland. ‘Dat is het mooiste en tegelijk het moeilijkste aan onze parochie: de bevolking verandert continu. Sommigen komen voor een langere periode naar hier, anderen zijn hier slechts voor een semester om te studeren.’

‘Vorig jaar moesten we afscheid nemen van een jongen die naar Oeganda terugging om daar te werken bij het Ministerie van het Water. Maar die jongen kon zo mooi zingen! Dat was zo moeilijk om hem te laten gaan, maar dat is zo. De herfst van vorig jaar was ook heel moeilijk. Toen moesten we afscheid nemen van vier mensen die hier voor een vijftal jaar deel hebben uitgemaakt van de gemeenschap. Mensen die hier echt aan hebben gebouwd. Maar hun opdracht was gedaan, ze moesten vertrekken. Onze gemeenschap is dus constant in beweging.’