artikel> Eenzaamheid en finaciële druk wegen op Chinese Studenten
“Soms vraag ik me af wat ik hier doe”
Steeds meer Chinezen studeren aan onze universiteiten. Hun droom die in vervulling gaat? Door eenzaamheid en financiële druk betalen ze letterlijk en figuurlijk een hoge prijs.
“Soms vraag ik me af wat ik hier doe,” zucht Li Xing. De jonge ingenieursstudent had thuis heel wat vrienden en hobby’s. Hier vult hij noodgedwongen zijn dagen met studeren. Wanneer hij na de les iemand ontmoet, is dat altijd een andere Chinese of Oost-Aziatische student.
Xing vormt geen uitzondering onder de groeiende groep Chinese studenten in Leuven. “De studiedruk ligt hier zelfs hoger dan in China,” klinkt het. Allemaal klagen ze over de hoeveelheid leerstof. Mondelinge examens, in China ongekend, zorgen voor nog meer druk. Voeg daar een taalbarrière aan toe, en er rest nauwelijks tijd voor een sociaal leven.
Dat bestaat bijna uitsluitend uit Chinese medestudenten. “Mijn enige en beste Belgische vriend is mijn buddy, ook al zijn we niet zo close,” zegt Yizhou Liu*. Niet zo vreemd volgens zijn studiegenoot Chaoyin Chen. “Onze taal en cultuur verschillen. Jullie begrijpen ons gewoon niet altijd.” De fuiven en cantussen die studentenkringen organiseren, doen hen nauwelijks wat. “Jullie muziek is veel te luid, Chinese feestjes zijn veel beter,” lacht Xing.
Belgen zijn vriendelijk, maar niet meer dan dat. “Jullie hebben nu eenmaal al vrienden. Jullie zijn gewoon niet geïnteresseerd om ons echt te leren kennen,” denkt Chen.
“Onze taal en cultuur verschillen. Jullie begrijpen ons gewoon niet altijd.”
Chaoyin Chen, Chinese student
Plagiaat
De getuigenissen verrassen sinoloog Nicolas Standaert niet. Hij zag al vaker jonge Chinezen vereenzamen en in een zware depressie eindigen. “Onderschat de cultuurschok niet. Tijdens het weekend zitten ze hier alleen, zonder veel contact met de lokale cultuur.” Het is dan ook geen Leuvens verhaal. Zo herinnert Standaert zich een onderzoek naar de toename van psychische problemen bij Chinese studenten in Parijs.
De studiedruk weegt inderdaad zwaar door. “Wanneer ze aankomen, zitten ze wel eens meer niet op het juiste niveau,” stelt Standaert. “Hun Engels is niet goed genoeg, of ze blokken liever van buiten dan te reflecteren. Een eigen mening vormen is er veel minder belangrijk dan hier. Als er zoveel problemen zijn met plagiaat, ligt dat ook daaraan.”
“In je moedertaal kan je immers veel meer nuances en emoties uitdrukken.”
Nicolas Standaert, Sinoloog
De sinoloog vergelijkt hen graag met middelbare scholieren die altijd bij de eerste van de klas zijn, maar dan aan de universiteit mislukken. “Het is de droom van een hele familie dat een Chinese student in het buitenland gaat studeren. Eenmaal hier zakken ze voor de eerste keer ooit. Dat zijn echte drama’s.”
EEN-KIND-POLITIEK
Ouders en omgeving moeten immers flink wat geld ophoesten voor een buitenlandse studie. “Zeker wie voor Leuven kiest, kan zich niet permitteren om er enkele jaartjes langer over te doen,” beseft Chen. “Wie het kan betalen, gaat liever naar de Verenigde Staten of naar Engeland.”
“Families schrapen het geld bijeen om hun kinderen te laten studeren,” bevestigt sinoloog Standaert. “Onderwijs is er dan ook erg belangrijk. De gedachte dat ze geen diploma halen is nefast. Komt daar nog bij dat ze door de één-kind-politiek vaak enig kind zijn. Als je dan faalt, weegt dat nog zwaarder door.”
"In onze cultuur zijn psychologen en psychiaters enkel voor zotten,”
Chaoyin, Chinese student
“Omdat we enig kind zijn, wordt er verwacht dat we later zowel onze ouders als onze partner onderhouden,” valt Chen de sinoloog bij. “Dat verhoogt nog meer de druk om een diploma te halen.”
PSYCHOLOGEN
Desalniettemin zijn Chinese studenten allesbehalve geneigd om hulp te zoeken. “In onze cultuur zijn psychologen en psychiaters enkel voor zotten,” vertelt Chaoyin. Liever zoeken ze steun onder vrienden.
De universiteit doet heel wat, maar kan gerust een tandje bijsteken. “Als het probleem toeneemt, hebben we bijvoorbeeld Chineestalige psychologen nodig,” vindt Standaert. “In je moedertaal kan je immers veel meer nuances en emoties uitdrukken.” Aan Amerikaanse universiteiten met grote groepen Chinese studenten zijn aangepaste pedagogische methodes dan weer niet langer taboe, weet hij.
“Over tien jaar komt meer dan de helft van de hooggeschoolden in de wereld uit twee landen: China en India. Het aantal Chinezen en Indiërs aan onze universiteit zal dus niet verminderen,” besluit Standaert. “De vraag is: zijn we daar klaar voor?”
.
*Yizhou Liu is een gefingeerde naam. De student wenste anoniem te blijven
