Oneindig klein, oneindig groot!

De rode morgenzon blinkt twijfelachtig in het oosten. De moedige lopers lopen moedig voort, en de spreekwoordelijke uil van Minerva, die alleen ‘s nachts het luchtruim doorglijdt, maakt zich op voor een welverdiend moment van rust. Nog net tijd voor een kleine reflectie, voor de nacht weer plaats maakt voor de beslommeringen van de dag. Of hoe uw krant het gebrek aan filosofen opvangt.

De Franse filosoof Blaise Pascal zei in zijn werk dat alle ellende in de wereld voortkomt uit het feit dat mensen niet in staat zijn gewoon in een kamer op een stoel te zitten, en gelukkig te zijn. Dan zouden we mekaar niet voortdurend de duvel aandoen, dan zouden we geen dure oorlogen voeren, dan zou alles rustig zijn. Maar de mens heeft afleiding nodig. Dat is, aldus Pascal, zijn grote probleem. Afleiding van alle ellende in de wereld, die ons anders aan de grond zou nagelen.

Ook de 24 urenloop is afleiding. Goede afleiding, want ideaal om volledig in op te gaan. Wie de zaak van op een afstand bekijkt, kan zich afvragen waarom in hemelsnaam zich een heel etmaal afjakkeren voor niets, of ja, om toch maar beter te zijn dan de anderen… Zinloos in het licht van de eeuwigheid. Maar leuk, dat is het zeker.

Een ander element uit de filosofie van Pascal is de theorie van het oneindig kleine en het oneindig grote, l’infiniment grand en l’infiment petit. Het gaat erom dat de grootsheid van de dingen afhangt van de manier waarop je ze bekijkt. In het licht van het hele universum is de mens nietig, eenzaam op een eenzame planeet (die hij dan ook nog vernietigt).

In het licht van het universum is de mens oneindig klein. Tenzij je dat universum als leeg bekijkt. Dan is de mens oneindig groot. Hij bouwt huizen en paleizen, schrijft boeken en opera’s. Eén glimlach op aarde is oneindig veel meer waard dan welke massa koude steen dan ook. Op zijn beste momenten overstijgt de mens de natuur, en is de aarde de enige planeet waar ja, muziek weerklinkt.

Zo is het ook met de 24 urenloop. Het hangt ervan af hoe je het bekijkt. Waarom zo’n werk, organisatorisch en qua lopen, voor iets dat toch gauw vergeten wordt. De wereld wordt er niet beter van, het tijdperk van de uitbuiting wordt er niet mee verkort. Maar anderzijds: wat een prestatie wordt er hier neergezet. Door de lopers én door de organisatoren. 24 uur lopen, maar ook dagen voorbereiden, opbouwen, rechthouden en weer afbreken. Hoeveel mensen zetten zich elk jaar in om van dit grootse evenement een succes te maken. Oneindig groots.

Ideaal om afgeleid te worden van alle ellende in de wereld. Want alle filosofie ten spijt, het kan ook gewoon gezellig zijn.

Ik wens u van harte een oneindig grootse dag. En dat de beste moge winnen.